Do’s-and-don’ts bij de aankoop van een tweede verblijf in Frankrijk

Frankrijk blijft hét favoriete land voor Belgen met een tweede verblijf. Meer dan 81.000 landgenoten bezitten vandaag vastgoed bij onze zuiderburen, wat goed is voor zo’n 30 procent van alle buitenlandse eigendommen die Vlamingen, Brusselaars en Walen samen bezitten. Frankrijk-expert Gregor Hakkenberg deelt enkele do’s-and-don’ts voor wie in het land een huis, flat, boerderij of kasteel op het oog heeft.

1 Alles begint natuurlijk bij het selecteren van uw favoriete regio. Wilt u in het warmere zuiden wonen, in een klein dorpje omringd door ongerepte natuur? Of toch liever in een stad of dicht bij het strand? “Om er zeker van te zijn dat u een tweede verblijf koopt op de plek die het best aansluit bij uw noden en wensen, kunt u daar beter eerst iets huren”, tipt Gregor Hakkenberg, oprichter van Immogo, een internationale website voor de verkoop van Frans onroerend goed zonder makelaar. “Zeker in de winter zijn er Airbnb-huisjes per maand te huur voor relatief weinig geld. U kunt dan meteen met de verhuurders en streekgenoten praten over hoe het is om daar meermaals per jaar of zelfs permanent te wonen. Huren op langere termijn via de reguliere huurmarkt is minder makkelijk, omdat Franse verhuurders heel veel garanties willen.”

2 Wanneer u een potentieel tweede verblijf gespot hebt, kunt u overwegen een professionele inspecteur in te huren, die de staat van het vastgoed beoordeelt. “Zo’n specialist kan problemen of noodzakelijke reparaties identificeren, zodat u de bijbehorende kosten kunt inschatten. De uitkomsten van zo’n onderzoek zijn ook handig bij de onderhandelingen over de prijs”, stelt Hakkenberg.

3 Hou ook rekening met de jaarlijkse onroerendgoedbelasting (taxe foncière) die u zult moeten betalen. Dat bedrag wordt bepaald door de lokale autoriteiten en is gebaseerd op de waarde, de grootte, de locatie en de indeling van het huis. Gregor Hakkenberg: “Het is een goed idee vóór de koop te informeren naar die belasting, want ze kan in sommige gemeenten flink aantikken, tot ruim boven 2.000 euro per jaar. Vraag aan de verkoper of de makelaar vooraf hoeveel die kosten bedragen.”

4 In Frankrijk kan het nooit kwaad in de kleinere gemeenten contact te leggen met de burgemeester. Als u op het punt staat een huis te kopen, kunt u gerust even een afspraak maken om kennis te maken. “De meeste burgemeesters stellen dat zelfs op prijs”, weet Hakkenberg. “U kunt dan ook meteen op het stadhuis informeren of er geen recht van overgang of ander erfdienstbaarheden zijn, of eventueel gedoe met illegaal gebouwde opstallen.”

5 Na aankoop heeft een tweede verblijf in veel gevallen renovatie nodig. Besef dan dat die investeringen bij een latere verkoop kunnen leiden tot extra belasting. “Het huis wordt bij renovatie meer waard, en de winst op een tweede woning is belast in Frankrijk”, besluit Hakkenberg. “Vraag daarom rekeningen van alle bouwbedrijven die u inschakelt, zodat u kunt aantonen dat een deel van de winst uit eigen investering komt, en niet uit waardestijgingen van de markt.” Bovendien bieden officiële bouwbedrijven verplicht een tienjarige garantie (garantie décénale) op hun werk, en die kunt u alleen doen gelden én doorgeven aan een volgende koper als u alles officieel op papier hebt.