‘Grote beleggers kunnen bedrijven dwingen om CO2-uitstoot terug te dringen’

Institutionele beleggers zoals verzekeraars en pensioenfondsen hebben, alleen al door de sommen die ze investeren, veel macht in de bedrijven waar dat geld terecht komt. Zij hebben daarmee de sleutel in handen om de CO2-uitstoot van die bedrijven naar beneden te krijgen.

“Als verzekeraars en pensioenfondsen op een heel simplistische manier met duurzaamheid omgaan, is het louter voor de bühne”, zegt Willem Schramade, auteur van Duurzaam Kapitalisme, en sinds zes maanden bij de vermogensbeheerder Schroders aan de slag om de klanten te helpen hun portefeuille te verduurzamen.

Welke impact kunnen grote investeerders hebben op de reductie van CO2 die nodig is om de klimaatverandering tegen te gaan?

WILLEM SCHRAMADE. “Verzekeraars en pensioenfondsen moeten om hun mandaten belegd blijven in onder meer de aandelenmarkten. Ze hebben met andere woorden geen andere keuze dan de bedrijven in hun portefeuilles te begeleiden in de energietransitie. De grootste uitdaging is om de emissies van de grootste uitstoters naar beneden te krijgen. Daarin ligt ook de grootste kans om CO2-uitstoot wereldwijd naar beneden te krijgen.”

Hoe moeten ze dat aanpakken?

SCHRAMADE. “Ten eerste hebben ze harde data nodig om de vooruitgang van hun portefeuillebedrijven en van hun eigen engagement op te volgen. Voorts moeten ze hun koolstofdoelen in hun bestuursregels inbedden, om ervoor te zorgen dan die doelstellingen gevolgd worden door concrete acties. Dat kan zijn door ofwel kapitaal te verschuiven richting bedrijven die hun emissies terugdringen, of door in gesprek te gaan met bedrijven die niet mee willen. Het kan helpen om bedrijven te rangschikken naar koolstofintensiteit om te weten waar ze hun pijlen op moeten richten.”

Hoe ziet dat er concreet uit?

SCHRAMADE. “Een Zwitsers pensioenfonds heeft bijvoorbeeld alle aandelen van de grootste uitstoters verkocht en gaat daarnaast in gesprek met de grotere uitstoters. Voorts belegt het steeds meer in sectoren die weinig uitstoten, zoals gezondheidszorg, technologie en dienstverlening. Het Nederlandse pensioenfonds PFZW is dan weer heel open over de transitieplannen die het afdwingt van zijn olie- en gasbeleggingen. Het is ook al uit 192 bedrijven uitgestapt en verwacht in nog maar een tiental oliemajors te investeren. Vroeger waren er dat 400. Verzekeraars zitten dan weer meer in obligaties en hebben daarmee meer blootstelling aan koolstofintensieve bedrijven. Voor hen is de uitdaging nog groter.”