‘Een goede job of looks volstaan vaak niet langer om een vrouw het hof te maken in China’

Met het onevenwicht tussen mannen en vrouwen in China volstaan een goede job of looks vaak niet langer om een vrouw het hof te maken. Een huis en een wagen zijn nu een must.

Het is een stijl die het best kan worden omschreven als ‘The Godfather meets Eminem‘. Het is juli en piekseizoen voor trouwfeesten in China. Ik woon de trouw van een Chinese vriend bij. Hij zit strak in een zwart pak en hemd, de haren achteruit gestreken in de gel. De rapmuziek schalt door de boxen terwijl zijn getuigen hem in hun hagelwitte kostuums begeleiden naar wat voor een altaar moet doorgaan. Ik gniffel. Deze trouw is op en top Edward.

Elke trouw in China is een verrassing. Koppels kiezen uit een grabbelton van westerse en Aziatische huwelijkstradities en -rituelen wat ze leuk vinden en stellen daarmee hun ceremonie samen. De stijlbreuk met het traditionele Chinese trouwfeest kan niet groter zijn. In keizerlijk China volgde een huwelijksceremonie een vast stramien, doorspekt met eeuwenoude rituelen waarbij respect betuigen aan de ouders en voorouders van de bruidegom centraal stonden en de bruid afstand nam van haar familie.

Duizend jaar van trouwtradities werden weggevaagd toen de Communistische Partij in 1949 aan de macht kwam. Het was gedaan met feodale gewoontes en vrouwonvriendelijke praktijken. Het einde van het concubineschap en gearrangeerde huwelijken vormden samen met het recht op scheiden de pijlers van de huwelijkswet van 1950. Een trouw werd een saaie aangelegenheid – papiertje tekenen bij de burgerlijke stand, gevolgd door een maaltijd bij het koppel thuis, waarbij ieder zijn voedselbonnen op zak had.

In de jaren tachtig en negentig was er plots weer ruimte en geld voor feestgedruis. Trouwlustige koppels speelden leentjebuur bij de westerse huwelijkstradities. De rol van de overheidsambtenaar bleef beperkt tot het ondertekenen van het huwelijksboekje. De plechtigheden, symboliek en romantiek moest het koppel zelf regelen. Ook op deze trouw worden de witte jurken, de bruidstaarten en de jawoorden gemixt met traditionele Chinese theeceremonies en kowtows (een onderwerpingsgroet waarbij het hoofd de grond raakt).

De trouwindustrie zwol verder aan in de jaren 2000. Het gunstig stemmen van de ouders was niet langer het doel van een trouw. Dit zijn de kinderen van het eenkindbeleid. Met vier grootouders en twee ouders waren ze het brandpunt van de familie geworden. De ervaring van het koppel kwam centraal te staan, en de ouders kregen een bijrol in deze industrie van 500 miljard euro per jaar.

Toch is de trouwindustrie klein bier vergeleken met haar neveneffecten op de vastgoedbusiness. Jaarlijks wordt in China 16,4 miljard vierkante meter residentieel vastgoed gebouwd. Jonge koppels zijn grote afnemers van die meters. Met het onevenwicht tussen mannen en vrouwen in China volstaan een goede job of looks vaak niet langer om een vrouw het hof te maken. Een huis en een wagen zijn nu een must.

Na de ceremonie zit ik met Edward thee te nippen in de tuin van het gehuurde landgoed. De gasten zitten binnen mahjong te spelen. Hij glundert. Hij heeft honderden rode envelopjes met geld ontvangen van de gasten. In tegenstelling tot in het Westen brengt een trouw in China op. De cash kan hij goed gebruiken om zijn net gekochte appartement af te betalen.