We kijken in de portemonnee van bekende figuren en voeren een open gesprek over wat geld écht betekent. Deze week: Luc Haekens, tv-maker en ondernemer.
Luc Haekens is niet in één hokje te stoppen. Hij is reportagemaker, trok voor Man bijt hond door Vlaanderen en deed dat daarna nog eens over voor De ideale wereld. Hij verliet Woestijnvis om zijn eigen productiehuis Djangoo op te richten. Tussendoor had hij een eigen wijngaard en vandaag toert hij langs de cultuurcentra met zijn zaalshow Wereldberoemd. “Ik kom niet uit een ondernemersnest. Toch heb ik altijd bewondering gehad voor mensen die zelf iets opbouwen. Ik heb vrienden met een bedrijf en vind het straf hoe ze dat vaak in één generatie uit de grond stampen. Ze houden zoveel ballen tegelijk in de lucht: personeel, klanten, communicatie. En ze doen dat nog spelenderwijs ook. Wat me opvalt bij veel ondernemers die ik ken: geld is zelden hun drijfveer. Ze lijken op televisiemakers: hun bedrijf is hun kindje. Ze willen dat het groeit, dat het goed is, dat mensen het appreciëren.”
Verdient u veel geld met zaalshows?
LUC HAEKENS. “Je mag dat niet overschatten. Op een speeldag verdien ik ongeveer evenveel als met een andere opdracht, maar het is geen vetpot. Ik ben nog nieuw in dat milieu, dus er is groeimarge. De zalen raken steeds beter gevuld, dus het gaat de goede kant op. Hoeveel het op termijn zal opleveren, weet ik nog niet.”
Is het moeilijker of makkelijker om op latere leeftijd te ondernemen?
HAEKENS. “Moeilijker, omdat je brein na dertig jaar loondienst anders is geprogrammeerd. Ik was vroeger nooit bezig met zaken als boekhouding, cashflow of kosten-baten. Elke maand kwam er gewoon geld binnen. Dat moet je leren: praten met een boekhouder, vooruitplannen, anders denken. Die klik vergt tijd. Maar tegelijk is het ook makkelijker. Op je vijftigste heb je meer levenservaring. Je voelt sneller aan hoe iemand in elkaar zit en wie je kunt vertrouwen.”
Bent u graag bezig met geldzaken?
HAEKENS. “Het is een noodzakelijk kwaad. Vooral het administratieve gedoe ligt me niet. Daar heb ik een hekel aan. Ik doe een leuke opdracht voor een bedrijf, maar daarna moet ik mezelf dwingen om de factuur te maken.”
Welke herinnering over geld uit uw jeugd is u altijd bijgebleven?
HAEKENS. “Ik herinner me een reis naar Portugal met mijn ouders. Het was snikheet, we waren met drie kinderen en wilden bij elke uitstap op een terrasje zitten en ijsjes eten. Tot mijn vader zei: ‘Hé, mannekes, dat is hier al een heel dure reis, hè? Zal het gaan?’ Dat typeert hoe er bij ons met geld werd omgegaan: voorzichtig, niet gooien.”
Wat was uw beste financiële beslissing?
HAEKENS. “Dat was de keuze om vast les te geven aan het RITCS. Ik werkte als freelancer en kreeg de kans om in dienst te komen, met een vaste benoeming. Het gaf me een enorme luxe: zekerheid, elke maand opnieuw. Dankzij dat vangnet kan ik altijd projecten doen waar ik zin in heb. Ik heb het geluk dat ik zelden iets enkel voor het geld hoef te doen.”
Wat is het moeilijkste gesprek over geld dat u al hebt gehad?
HAEKENS. “Bij Woestijnvis. Ik werkte als freelancer met contracten die om de drie jaar vernieuwd werden. Het gesprek over mijn loon vond ik altijd lastig, zeker omdat ik met diezelfde persoon ook over creatieve zaken sprak. Gelukkig is dat nooit tussen ons gekomen. Mijn bazen konden dat gesprek goed voeren, en daardoor kon ik dat ook beter.”
‘Wat me opvalt bij veel ondernemers die ik ken: geld is zelden hun drijfveer’
Hoe bepaalt u hoeveel u per uur waard bent?
HAEKENS. “Ik heb vrienden die me daarin goed adviseren – mensen die zelf manager zijn. Zij zeggen: ‘Luc, dat is jouw prijs. Ga daar niet onder, maar ook niet te veel boven, want dat is het niet waard.’ Dat heb ik graag: mensen die rechtuit zijn.”
Bent u ooit financieel in de problemen gekomen?
HAEKENS. “Niet echt, dankzij mijn vaste baan in het onderwijs. Maar toen ik na 25 jaar Woestijnvis besloot om zelf te ondernemen, heb ik even gepanikeerd. Na een jaar kwam de realiteit. Het liep niet zo vlot als ik gehoopt had. Ik had plots veel vaste kosten: ik had iemand in dienst genomen, een kantoor gehuurd, en dat tikt aan. Er kwamen wel inkomsten binnen, maar niet zoveel als ik had verwacht. Ik moest bijsturen en heb intussen de luxe dat ik soms opdrachten moet weigeren.”
Hoe groot was de financiële impact van uw scheiding?
HAEKENS. “Alles wat je hebt opgebouwd, halveer je. Dus ja, je verliest een stuk van je kapitaal. Maar tijdens een scheiding zit je in een emotionele rollercoaster. Geld is het minste van je zorgen. Ik heb daar niet te veel bij stilgestaan. Het is gebeurd. Mijn ex-vrouw en ik hebben allebei moeten inleveren, maar we bouwen nu ieder opnieuw op. Ik ken mensen die in een vechtscheiding zijn beland en elkaar kapotmaken. Dat is bij ons niet gebeurd en daar ben ik dankbaar voor.”
Van welke investering hebt u spijt?
HAEKENS. “Van geen enkele. Zelfs niet van de wijngaard die ik tien jaar geleden heb gekocht. Ik kocht een stuk grond van een gepensioneerde landbouwer voor een schappelijke prijs. Natuurlijk heb ik er wel geld in gestoken: wijnranken, materiaal, onderhoud. Maar het ging nooit om grote bedragen. Wat ik er vooral in stak, was tijd en energie. Te veel. Daarom heb ik de wijngaard verkocht. Dat voelde als een verlossing. Ik heb er geld aan verloren, maar ook veel plezier en voldoening uitgehaald. Dat was het waard.”
Wat is uw laatste grote aankoop?
HAEKENS. “Een bureau in Italië, in Piacenza. Ik zag het in een Brusselse designwinkel: een boemerangbureau van Antonio Borsalino in mahoniehout, een Italiaanse klassieker. Nieuw kostte het 12.000 euro, dus liet ik een kennis in Italië zoeken naar een tweedehands exemplaar. Een week later had ze er een gevonden voor 2.500 euro. Ik ben het zelf gaan ophalen. Ik huurde een bestelwagen voor 500 euro en boekte een hotel. Alles samen kostte het me 3.000 euro. Nu is het het pronkstuk van mijn woning.”
Bent u jaloers op miljonairs?
HAEKENS. “Nee. Ik heb het gevoel dat die mensen vaak minder vrij zijn dan ik. De miljonairs die ik ken, werken keihard. Ik ook, maar bij hen zie ik vooral veel verantwoordelijkheid, personeel en kopzorgen. Dat zou ik niet willen.”
Geld is al wat telt is de wekelijkse podcast van journalist Sven Vonck. Elke donderdag vindt u een nieuwe aflevering in uw podcastapp.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Drie dilemma’s over geld
Eén groot droomhuis of meerdere panden als investering?
“Een groot droomhuis. Ik ben nog niet met mijn pensioen bezig, maar ik weet dat er een dag komt dat ik veel thuis zal zijn. Dan wil ik dat mijn huis een paradijsje is.”
Altijd schulden maar veel bezittingen, of geen schulden maar amper iets bezitten?
“Zeker geen schulden. Daar ben ik te stressgevoelig voor. Ik kan me heel snel aanpassen en ik zou perfect gelukkig zijn in een klein appartement, als het moet. Er zijn belangrijkere dingen in het leven dan bezit.”
Een dikke BMW of een wereldreis?
“Ik heb niets met auto’s. Echt niet. Ik rijd met een wagen waarvan ik niet eens meer weet hoe oud hij is. Een wereldreis daarentegen: heel graag. Ik heb al veel gereisd, maar er staan nog zoveel landen op mijn bucketlist. Dus zonder twijfel: de wereldreis.”
