Beursblog: Stierenmarkt uranium nog niet voorbij

De uraniumprijs noteert vier keer hoger dan zes jaar geleden. Is het vet daarmee van de soep? Volgens de meeste analisten niet.

Het is niet al goud wat blinkt op de grondstoffenbeurzen. Een uitblinker in die categorie van de afgelopen vijf jaar is uranium, de basisgrondstof voor kernenergie. In 2018 noteerde uranium nog tegen 20 dollar per pond. Enkele maanden geleden was het vijf keer zo duur en nu schommelt de prijs rond 90 dollar.

Maal drie

De stierenmarkt van uranium kwam er vooral omdat belangrijke producenten zoals Cameco en Kazatomprom, de twee grootste ter wereld, sinds 2018 hun productie hebben teruggeschroefd.

Met de hogere recente prijzen zou je verwachten dat ze die capaciteit opnieuw opkrikken, maar dat verloopt minder vlot dan gehoopt. Voor 2024 mikte Kazatomprom op een jaarproductie van 55 miljoen pond, maar begin dit jaar zei het bedrijf dat het 5 tot 10 miljoen minder zou zijn. De reden is het tekort aan zwavelzuur, een cruciale grondstof voor de methode waarmee de Kazachse wereldspeler ontgint. Dat doet ook twijfel rijzen over de hogere productie die het voor 2025 naar voren had geschoven. Cameco moest dan weer vorig jaar zijn productievooruitzichten naar beneden bijstellen.

Tegelijk is de vraag naar uranium sterk aan het stijgen. Die vraag komt vooral van kernreactoren en die zou tegen 2030 volgens analisten met meer dan 40 procent stijgen. Landen van over heel de wereld trekken hun nucleaire capaciteit fors op. Op de laatste klimaattop beloofden twintig landen die tegen 2050 te verdrievoudigen. De vraag naar uranium zal dus alleen maar toenemen.

Volgens sommige analisten zal de komende jaren de vraag structureel hoger liggen dan wat er aan uranium uit de grond zal worden gehaald. Dat is een fundamenteel andere situatie dan het afgelopen decennium. Na de kernramp in Fukushima werd een derde van de kernreactoren in de wereld uitgezet, waardoor de vraag in elkaar stuikte en er een structureel overaanbod aan uranium kwam.

It’s the supply, stupid

Sinds 2018 is dat beginnen keren en is de jaarlijkse vraag boven het aanbod gegaan. De verwachtingen zijn dat de kloof tussen de reactorvraag en het aanbod de komende jaren zal aanhouden. In 2024 zal naar verwachting 156 miljoen pond uranium worden ontgonnen en zal de vraag 176 miljoen bedragen.

Tegen 2040 kan die vraag volgens voorspellingen bijna verdubbelen tot 338 miljoen pond.

Die kloof hoeft niet meteen voor paniek te zorgen. Het licht zal blijven branden, voorlopig, want dat gat wordt in eerste instantie opgevangen door de uraniumvoorraden die uitbaters van kernreactoren tijdens de surplusjaren hadden opgebouwd. Maar die voorraden zijn ondertussen wel geslonken en de langetermijncontracten waarmee ze zich verzekeren van voldoende toevoer aan uranium zijn ook aan het krimpen. Vooral in de Verenigde Staten zou het wel eens kunnen nijpen de komende jaren.

Dat alles wijst op hogere uraniumprijzen de komende jaren, totdat er opnieuw een structureel evenwicht is tussen vraag en aanbod. En het is niet zo dat een hoge uraniumprijs de vraag ernaar snel zal doen kelderen. De uraniumprijs is maar een klein onderdeel van de totale operationele kosten om een reactor te laten draaien, en is dus niet doorslaggevend voor de operationele winstgevendheid. Daarom is wat aan de aanbodkant op de uraniummarkt gebeurt bepalender voor de prijsevolutie dan aan de vraagkant.

Ondanks de felle klim van de uraniumprijs de laatste vier jaar, denken analisten dat het nog hoger kan, al is tegen deze niveaus een – soms forse – tussentijdse terugval niet uitgesloten.

Beleggers die rechtstreeks willen inzetten op uraniumprijs kunnen dat via het Britse beursgenoteerde Yellow Cake of het Canadese Sprott Physical Uranium Trust. Beide kopen en slaan uranium in en volgen daarmee de prijs. Ze noteren meestal wel tegen een korting tegenover hun netto intrinsieke waarde (nav).

Uraniumproducenten of mijnbouwers zijn een andere manier om op het thema in te spelen. Ook die hebben op de beurs de wind in de rug, zij het iets minder dan de grondstof zelf. In 2023 steeg de prijs van uranium met 90 procent, een korfje met uraniumproducenten ging met een kleine 60 procent omhoog. Sinds het begin van de uraniumstierenmarkt doen de producenten het wel beter.

Er zijn verschillende ETF’s met uraniumproducenten, zoals de HANetf Sprott Uranium Miners of de Global X Uranium. Beleggen in individuele producenten is enkel voor de diehards die de tijd hebben om het zakenmodel, de operationele risico’s en financiële sterkte van al die individuele spelers in te schatten.

Lees ook: