Beursblog: is het bpost-aandeel een koopje of een bodemloze valkuil?

De malaise bij bpost duurt al jaren en heeft veel oorzaken. Het resultaat is het huidige dieptepunt van de koers en het sentiment. Contraire beleggers zien daar misschien een kans in. Het risico is dat ze hun vingers verbranden of jaren moeten wachten op enig koersherstel.

De soap rond bpost duurt al enkele weken en heeft een weerslag op de beurskoers. Het aandeel is tegen 14 euro naar de beurs gebracht in 2013. In de vijf jaar daarop verdubbelde de koers om vervolgens als aan steen naar beneden te vallen richting de huidige niveaus van 4 à 5 euro per aandeel.

Salamicrash

Een aaneenschakeling van redenen leidde tot die crash, van operationele miskleunen tot de bestuurlijke schandalen waar we de jongste tijd zoveel van horen.

Het begon met de overname van het Amerikaanse Radial eind 2017, waar het postbedrijf achteraf gezien te veel voor had betaald en dat in de eerste jaren niet zo performant bleek te zijn. Ondertussen zijn de Amerikaanse activiteiten aan de beterhand en bij de beter presterende afdelingen van de postgroep.

In de jaren daarna kwam er een stoelendans met CEO’s, die ofwel vonden dat ze niet genoeg betaald werden, of in hun vorige banen beticht werden van malversaties of die bij bpost er de kantjes bleken af te lopen.

De laatste mokerslag zijn allerhande geruchten over onrechtmatige overheidscontracten waardoor de operationele winst voor dit jaar met 25 tot 50 miljoen euro onder de vooropgestelde vork van 240 tot 260 miljoen euro zal eindigen. In het slechtste geval zal die voor 2023 dus afklokken op 190 miljoen.

Warme en koude cijfers

Je zou als belegger voor minder een aandeel dumpen. Een andere belangrijke vuistregel voor beleggers daarentegen is dat de mooiste winsten vaak met de lelijkste eendjes te behalen zijn. Het loont om tegen de stroom in te gaan. “When others zig, you zag”, klinkt het.

De vraag is of bpost zo’n geval is waarmee een contraire aanpak beloond kan worden. Het antwoord daarop is, zoals bij elke beleggersvraag, tweeledig. Enerzijds zijn er de cijfers. Anderzijds is er het verhaal. Het ene appelleert meer aan de ratio, het andere aan de emotie of het sentiment. De mix van die twee is wat beurskoersen op en neer doet gaan.

Eerst de cijfers. Die ogen bij bpost niet zo rampzalig als de aandelenkoers doet vermoeden. De balans is stevig met geen te hoge schuldgraad en de winsten en kasstromen zijn nog steeds positief, hoewel er weinig groei in zit.

Een snelle vergelijking toont dat bpost een pak goedkoper noteert – terecht, zullen velen zeggen – tegenover andere Europese postbedrijven. Beleggers krijgen voor elk bpost-aandeel ook een hoge vrije kasstroom in ruil en de rendementen en marges zijn behoorlijk. Alleen de Duitse posterijen doen het beter.

Ook tegenover zijn eigen waarderingen uit het verleden noteert bpost ver onder zijn historische gemiddelden. Die lagere waarderingen zijn evenwel te wijten aan het dalende rendement op eigen vermogen en ingezette middelen, en de stagnerende groei en vrije kasstromen.

Bovendien zullen die cijfers dit en misschien zelfs komend jaar nog een knauw krijgen, waardoor de huidige waarderingen extreem laag lijken, maar als je ze verrekent naar de winsten van de komende jaren heel wat hoger zullen uitvallen.

Kortom, de cijfers geven een gemengd beeld.

Window of opportunity

Dan nu het verhaal. Welke scenario’s zijn de komende jaren mogelijk voor bpost?

De kans is klein dat het opnieuw een volwaardig overheidsbedrijf wordt. Daar heeft de overheid het geld niet voor (over).

Een andere optie is dat de overheid haar meederheidsparticipatie van de hand doet, maar ook die kans is miniem wegens de sociale onrust die zo’n overname zou veroorzaken.

De kans is dus groot dat bpost verder blijft ploeteren als beursgenoteerd semi-overheidsbedrijf. Dan is de vraag of de huidige malaise een kentering kan veroorzaken in het bestuur en het management.

Stel dat het bedrijf en zijn hoofdaandeelhouder, de overheid, eindelijk de bestuursregels die gelden maar die ze tot nu to genegeerd hebben, eindelijk beginnen toe te passen. En stel dat de volgende CEO meer ruimte krijgt om van het bedrijf een moderne logistieke speler te maken. Dan is het huidige moment misschien wel het dieptepunt voor het postbedrijf en kan het vanaf hier alleen maar beter.

Aan dat scenario zijn veel als’en en maar’en verbonden en voorlopig zegt niets dat het die richting zal uitgaan. Beleggers moeten de komende kwartalen waakzaam zijn voor signalen die daar meer duidelijkheid over geven.

Als het operationeel en bestuurlijk begint te beteren, maar de koers en de waarderingen bengelen nog op de huidige bodemniveaus, dan kunnen beleggers het best toeslaan. Dat is de magische window of opportunity. Want ook al zou het met het postbedrijf plots operationeel en bestuurlijk beter beginnen te gaan, het kan jaren duren vooraleer beleggers vertrouwen herwinnen en dat zich vertaalt in de koers. Dat vergt natuurlijk een actieve opvolging.