De Belgische gezinnen zijn volgens de Nationale Bank met een gemiddeld vermogen van 555.000 euro of bijna negen keer het jaarinkomen heel wat rijker dan het gemiddelde gezin in de eurolanden. Maar het vermogen is ongelijk verdeeld, zo blijkt. Wat ongelijkheid betreft, zit België in de middenmoot, al is het voor sommige sociaal-economische groepen ‘bijzonder moeilijk om vermogen op te bouwen’.
In een nieuwe studie zoomt de NBB in op gezinsvermogen en ongelijkheid, een onderwerp dat wel vaker op de discussietafel belandt. De bank keek daarom naar het nettovermogen van de gezinnen, dat bestaat uit de financiële middelen alsook pakweg vastgoed en voertuigen, minus schulden door bijvoorbeeld een lening.
Zo kwam eind 2022 naar schatting het totale nettovermogen van de Belgische gezinnen eind 2022 uit op gemiddeld 555.000 euro. Hiermee lijken we vrij rijk in vergelijking met de eurozone. Het nettovermogen komt uit op bijna negen keer het jaarinkomen. Hiermee doen we beter dan de meeste landen. Enkel Luxemburg scoort verhoudingsgewijs een pak hoger, en Spanje nipt hoger.
De helft van de activa van de Belgische gezinnen bestaat uit vastgoed, tegenover 59 procent gemiddeld in de eurozone.
Ongelijkheid
Wat ongelijkheid bij de verdeling van die rijkdom betreft, zit België in de middengroep. Nederland kent wat minder ongelijkheid, Frankrijk en vooral Duitsland meer. De grootste ongelijkheid is er in Oostenrijk, de kleinste in Malta.
Vrouwen, jongeren, personen met een laag scholingsniveau, personen met een laaggekwalificeerde baan, eenoudergezinnen, alleenstaande moeders, personen met een laag inkomen en personen die geen eigenaar zijn van hun woning, zijn gemiddeld minder welvarend dan andere groepen in België. Wie verschillende van die kenmerken combineert, is ‘bijzonder kwetsbaar in onze samenleving’. Vier groepen doen het op dat vlak zeer slecht: eenoudergezinnen, alleenstaande moeders in het bijzonder, gezinnen met een laag inkomen en gezinnen die geen woning bezitten.
“België scoort goed op het vlak van gemiddeld vermogen, en neemt een tussenpositie in wat betreft vermogensongelijkheid. Achter het algemene beeld gaan echter kwetsbaarheden schuil die een aantal specifieke bevolkingsgroepen treffen”, besluit de studie.
“Aangezien eigenwoningbezit de vermogensongelijkheid in belangrijke mate reduceert, biedt de analyse een onderbouwing voor een woonbeleid dat huisbezit voor minder welvarende gezinnen vergemakkelijkt”, klinkt het.
