‘Beleggers, pas op voor de Fed’

De grootste risico’s voor de belegger in Europa komen dit jaar uit de Verenigde Staten en van verkiezingen. Het is vooral oppassen voor de Amerikaanse centrale bank (Fed).

Een van de grote klappers van dit jaar is net geweest: de recente parlementsverkiezingen in Griekenland. Maar er volgt meer. Zowel de Britse verkiezingen in mei, als de Spaanse parlementsverkiezingen komende herfst kunnen de Europese integratie opblazen. De mogelijke impact hiervan op financiële markten afdoen als ‘politiek risico’ is een onderschatting.

Toch is de Amerikaanse Fed mogelijk een nog groter risico voor beleggers. De geldkraan, die sinds de financiële crisis wagenwijd openstond, gaat dicht. De Fed is eind 2014 gestopt met het inkopen van Amerikaanse vastrentende waardepapieren en vanaf 2015 worden er, zij het indirect en voorzichtig, renteverhogingen in het vooruitzicht gesteld. Alleen: de financiële markten nemen de uitlatingen van de Fed hierover nog niet voldoende serieus.

De Amerikaanse centrale bankiers zien, afgaande op de meningen tijdens de Fed vergadering in december, een stijging van de rente – van de huidige bijna nul – naar duidelijk boven de 1 procent als gerechtvaardigd. Voor eind 2016 achten ze zo’n 2,5 procent passend, en voor eind 2017 zelfs 3,5 procent.

Dat is absoluut niet het stijgingstempo dat de financiële markten op dit moment verwachten. De Fed Funds futures rates laten een marktverwachting zien van een Amerikaanse rente die weliswaar groeit, maar tegen eind 2017 nog duidelijk onder de 2 procent blijft. Daarmee ontkennen de financiële markten tot op zekere hoogte de intenties van de Amerikaanse centrale bankiers. Een gevaarlijk spelletje. Wie heeft het met zijn verwachtingen bij het rechte eind, de Fed of de financiële markten? Dat is de hamvraag. Op zijn minst kun je hier spreken van een ‘perceptieverschil’.

Daar komt bij dat economische indicatoren duidelijk de verwachtingen van de Fed ondersteunen, en dus wijzen op een normalisatie van de rentevoeten in de VS. Argumenten voor een rentestijging – zelfs al vanaf medio 2015 – zijn de versnellende groei van een Amerikaanse economie die bijna op volle capaciteit draait en de positieve ontwikkeling op de arbeidsmarkt. Het werkloosheidspeil is intussen gezakt tot het niveau waarop er vroeger druk op de lonen ontstond. Er zijn signalen dat de lonen stijgen.

Een klassiek argument tegen rentestijgingen op de korte termijn is het risico op een wereldwijde sterke economische terugval. Er zijn waarnemers die de recente val in de grondstoffenprijzen zien als de voorbode van zo’n scenario. Daar staat tegenover dat de Fed steevast handelt alsof de VS één grote, gesloten economie is. De Fed richt zich bij haar beslissingen van oudsher vooral op nationale gegevens, en niet op de wereldeconomie. Met de economische conjunctuur in de VS in het achterhoofd, zijn er geen overtuigende redenen om zo sterk te twijfelen aan de aankondigingen van de Amerikaanse centrale bank.

Dus: obligatiebeleggers pas op voor de Fed! Er is een perceptieverschil dat de vandaag al zeer eenzijdige risicoverdeling bij de hoogst gewaardeerde overheidsobligaties nog verder versterkt. Bij tienjarige staatsobligaties met renteniveaus van inmiddels minder dan een half procent is er nauwelijks nog opwaarts potentieel. Oftewel: de citroen is uitgeperst – veel meer zit er niet in voor beleggers.

Ingo Mainert, CIO Balanced Europe bij Allianz Global Investors