Politici nemen beslissingen die beleggers in hun portefeuille raken. Maar beleggen onze beleidsmakers eigenlijk zelf? Zes verkozenen geven een inkijk in hoe zij hun geld beheren. Voor Axel Ronse, fractievoorzitter en expert arbeidszaken voor N-VA in het federaal parlement, is beleggen vooral een bescherming tegen de inflatie.
Wanneer bent u begonnen met beleggen?
AXEL RONSE. “Zo’n zes tot zeven jaar geleden kwam ik tot de conclusie dat het rendement van mijn spaarrekening de inflatie niet compenseerde. Afhankelijk van het type spaarrekening of het spaarproduct is dat vandaag nog altijd het geval. Ik heb toen in samenspraak met mijn bank beslist om maandelijks een bedrag te beleggen, met als belangrijkste doel mijn spaargeld niet te laten verdampen door de inflatie.”
Bij welk type beleggingen bent u uitgekomen?
RONSE. “Bij een aantal fondsen van de bank die goed gespreid zijn en in een aantal thema’s beleggen zoals de vergrijzing, sterke merken, biotech en het klimaat. Het is een heel conservatieve portefeuille, ik ben een passieve conservatieve belegger. Het rendement is niet zo hoog, maar wel hoger dan de inflatie.”
Waarom koos u voor bankfondsen? In verhouding tot andere beleggingen houden die hoge kosten in.
RONSE. “Ik heb aan andere manieren van beleggen gedacht, zoals rechtstreeks in bedrijven, maar daar zou ik veel meer tijd voor moeten hebben. Met mijn politieke activiteiten lukt dat niet. Daarnaast heb ik ook naar obligaties gekeken, maar daarvan vond ik het rendement te laag en ze hebben ook het nadeel dat ze niet altijd liquide zijn. De portefeuille die ik nu heb, is goed gespreid en kan makkelijk worden omgezet in liquide middelen. Maar ik heb nog te weinig naar de kosten gekeken.
Hebt u nooit de stap gezet om in individuele aandelen te beleggen?
RONSE. “Ik heb een beperkt aantal kleine posities in aandelen, vooral van Belgische bedrijven. Die zijn vooral ingegeven door het advies van een vriend die veel van beleggen weet en door adviezen van de brokerapp die ik gebruik. Maar nu ik die posities nog eens bekijk (bekijkt zijn smartphone), moet ik de verkoopadviezen van een aantal van die aandelen gemist hebben (lacht).
“Er zijn verschillende aspecten van beleggen die ik graag zou verkennen, zoals short gaan. De intellectuele uitdaging van beleggen spreekt me aan. Je maakt continu inschattingen over bedrijven en hun waardering, en over maatschappelijke en economische trends. Ik kan me indenken dat dat verslavend kan zijn. Tegelijk ben ik me bewust van het risico van actief beleggen en zie ik het belang van spreiden in.”
Vrij snel nadat u bent begonnen met beleggen, crashten de beurzen door corona. Hoe heeft u dat beleefd?
RONSE. “Zulke stevige dalingen versterken het besef dat je op die momenten het best niet uitstapt, net zoals na de aankondiging van de handelstarieven van Donald Trump. Dat zijn de momenten waarop ik me beklaagd heb dat ik niet actiever beleg. Na covid heeft een vriend belegd in al wat met online vergaderen te maken had. Dat bleek een goede zet.”
‘De intellectuele uitdaging van beleggen spreekt me aan. Ik kan me indenken dat dat op een bepaalde manier verslavend kan zijn’
Heeft uw studie- of loopbaanachtergrond u daar inzichten over beleggen gegeven?
RONSE. ” Dankzij mijn studie filosofie heb ik een breed denkkader meegekregen, kan ik ontwikkelingen op een abstract niveau analyseren en ben ik een goede generalist. Dat heeft me handvatten gegeven om grote evoluties te vatten en verklaren. Daarnaast heb ik een MBA, waardoor ik inzicht heb in corporate finance. Die studie heeft me geholpen om de economische wereld te begrijpen.”
Is beleggen een gespreksonderwerp in de familie- of kennissenkring?
RONSE. “Thuis was het niet echt een gespreksonderwerp, maar mijn moeder en broer beleggen wel in een aantal fondsen. Door mijn fondsenportefeuille met die van mijn broer te vergelijken ben ik erachter gekomen dat ik mijn kosten eens tegen het licht moet houden. Daarnaast probeer ik vooral veel te luisteren naar mensen die er meer mee bezig zijn. Tegenover elk sterk beleggersrendement staat een serieuze inspanning, besef ik ondertussen, en het vergt aanzienlijk wat tijd.”
Heeft uw ervaring als belegger uw blik op de beurs en de economie veranderd?
RONSE. “Ik besef veel meer dat vanuit het oogpunt van bedrijven de beslissing voor een beursgang niet licht te nemen valt. Zij moeten veel meer met de waan van de dag bezig zijn. En de koers weerspiegelt niet altijd de economische realiteit of de prestaties, met soms een over- of onderwaardering tot gevolg. Dat lijkt me stressvol voor een onderneming. Anderzijds biedt de beurs ook voordelen. Het geeft bedrijven de mogelijkheid om snel geld op te halen.”
Vindt u dat er beleidsmatig iets moet gebeuren om het beursklimaat in ons land te verbeteren?
RONSE. “Specifiek voor het beursklimaat niet zozeer, maar we moeten als beleidsmakers wel waken over de concurrentiepositie van onze bedrijven en onze economie, onder meer door naar de loonkosten te kijken. Op Europees niveau moet er nog veel gebeuren. We moeten de eengemaakte kapitaalmarkt afwerken om bedrijven te helpen groeien. Daarnaast moeten meer particulieren toegang krijgen tot private equity. Ook in ons land staat nog te veel geld op spaarrekeningen. Door dat kapitaal te activeren kan dat een aantal investeringen versnellen en onze welvaart verstevigen. Ik beleg ook vanuit het principe dat je geld aan het werk moet zetten.”
Wat is de belangrijkste les over beleggen die u aan anderen zou meegeven?
RONSE. “Dat het helpt om een beetje schokbestendig te zijn, dat je geduld moet hebben en op lange termijn moet kijken. Op lange termijn groeit de economie altijd. Maar dat is gesproken als de zeer conservatieve belegger die ik ben.”
Ziet u zich ooit van stijl of aanpak veranderen?
RONSE. “Ik sluit het niet uit, maar de kans is klein. Als ik al in een bepaalde richting zou opschuiven, dan zou dat meer richting private equity zijn, of investeren als businessangel. Het idee om mee aan het stuur te zitten van een bedrijf spreekt me aan. Zo heb je meer impact, al besef ik dat het ook risicovoller is.”
