Wat weet de fiscus eigenlijk bij een overlijden, doordat de banken en de verzekeraars sowieso bepaalde gegevens moeten doorspelen aan de fiscus?
Info van de banken
De bank moet de fiscus een overzicht bezorgen van de tegoeden en de schulden van de overleden. Concreet beteken dit dat de bank een overzicht zal geven van alle rekeningen, alsook de effectenrekeningen met de stand de avond voor het overlijden.
Vlug geld afhalen de dag van het overlijden zelf, heeft dus geen enkel zin. Ook het bestaan van een bankkluis moet de bank melden. Let wel, dit geldt enkel als de bankkluis op naam staat van de overledene zelf. Als hij een volmacht had op bijvoorbeeld de kluis van de kinderen is dat niet het geval. Bij het openen van die kluis moet de bank als verhuurder aanwezig zijn en moet ze een lijst opmaken van de inhoud ervan.
Bijkomende bankonderzoek
Als de aangifte verdacht laag is in vergelijking met de levensstandaard van de overledene of van andere informatie waarover de fiscus beschikt, dan kan de fiscus bij de bank inlichtingen vragen over alle verrichtingen tot drie jaar vóór de datum van overlijden.
Mits speciale toelating kan hij zelfs verder teruggaan in de tijd, maar dat gebeurt in de praktijk eigenlijk nooit. Hou er rekening mee dat een goede ontvanger van successierechten een overledene tegenwoordig eerst “googled” om na te gaan of deze tegoeden wel overeenkomen met zijn status of levensstijl.
Info van verzekeraars
Verzekeraars met zetel in België moeten de fiscus inlichten over de inhoud van een verzekeringscontract tegen brand of diefstal en van alle levensverzekeringen. Je moet dan de verzekerde waarden in de aangifte vermelden, maar gebruikte roerende goederen (bijvoorbeeld de inboedel van het huis) waarderen tegen 5 tot 20 procent van de verzekerde waarde wordt meestal aanvaard.
