Bij een bankgift wordt er doorgaans wel een bewijsdocument opgemaakt, maar vaak niet vermeld of deze schenking een voorschot op de erfenis is of niet. Wat zijn dan de spelregels en moet dit dan bijvoorbeeld 20 jaar later toch nog “verrekend” worden?
De bankgift en het bewijs
Wie geld schenkt aan zijn kinderen doet dat in de meeste gevallen via een gewone bankgift. De ouders zullen dan bijvoorbeeld 50.000 euro overschrijven op de rekening van hun kind, zonder iets te vermelden in de mededeling. Om problemen met de fiscus en andere erfgenamen te vermijden wordt daarvan doorgaans een bewijs opgemaakt via de klassieke aangetekende brieven of een bewijsdocument door beide partijen ondertekend.
Voorschot of niet?
In een notariële schenkingsakte (van een Belgische of een Nederlandse notaris) zal in principe duidelijk staan of het om een schenking gaat ‘als voorschot op erfenis’ of ‘buiten erfdeel’. De meeste schenkingen worden gedaan ‘als voorschot op erfenis’. Dat betekent dat de gedane schenking bij het overlijden van de schenker ‘verrekend’ wordt met de andere erfgenamen (bijvoorbeeld broers en zussen).
Zelfs als de ouders dus 20 jaar later overlijden, zal die 50.000 euro in ons voorbeeld moeten verrekend worden met de andere kinderen. Ter informatie: werd de schenking ‘buiten erfdeel’ gedaan, dan hoeft ze later in principe niet ‘verrekend’ te worden.
Vaak niets vermeld
In het bewijs van een bankgift wordt daarover vaak niets vermeld of in bepaalde gevallen wordt er zelfs gewoon geen bewijs opgemaakt. Hoe zijn de spelregels dan? Wordt hierover niets vermeld, dan wordt de schenking vermoed een schenking te zijn ‘als voorschot op erfdeel’ en moet dit dus later verrekend worden. Het tegendeel bewijzen (wat mag) zal vaak een heel moeilijke zaak zijn.
