‘Veel werknemers denken dat de opbrengsten uit de RSU’s voor hen belastingvrij zijn’

‘RSU’s zijn vergelijkbaar met aandelenopties, maar fiscaal bestaat er een essentieel verschil.’ Dat zegt Jan Tuerlinckx, advocaat-vennoot bij Tuerlinckx Fiscale Advocaten.

Dokters zijn niet te benijden op feestjes. Zij worden gebombardeerd met 1001 vragen over kwaaltjes, medicatie en de bijbehorende voorschriften. En het wordt helemaal erg als een van de aanwezigen een ongelukkige beweging maakt en zich verwondt.

Als advocaat prijs ik me gelukkig dat ik daarvan bespaard blijf. Hoewel het soms ook niet meevalt. De jongste tijd is er altijd wel iemand die een vriend of een kennis met kaderfunctie in een multinational komt voorstellen. Na wat obligate smalltalk komt het gesprek dan steevast op de verloning die ze hebben gekregen onder de vorm van RSU’s, voluit Restricted Stock Units.

Kort samengevat zijn dat toekenningen van aandelen aan werknemers als bonus. Ze worden verworven door het behalen van toekomstige doelstellingen. Ze zijn dus vergelijkbaar met aandelenopties, maar fiscaal bestaat er een essentieel verschil. Met name het tijdstip van belastbaarheid. De begunstigde van een aandelenoptie wordt belast op het tijdstip van de toekenning van de optie. Hij betaalt dan een forfaitaire vergoeding. Die bedraagt in principe 9 procent, of 18 procent van de waarde van de aandelen waarvoor de optie geldt. Als later de optie waardeloos wordt, is dat pech voor hem. Als de aandelen stijgen en hij grote winsten maakt met de uitoefening van de opties, zijn die belastingvrij.

Op RSU’s is pas belasting verschuldigd wanneer de aandelen daadwerkelijk ter beschikking komen van de werknemer. Als ze uiteindelijk waardeloos blijken te zijn, moet ook geen belasting betaald worden.

Die belasting correct innen is een moeilijke zaak. De werkgever moet bijvoorbeeld niet aan de fiscus melden dat hij RSU’s heeft toegekend. Bovendien wordt dat soort bonussen vaak toegekend door moedervennootschappen in het buitenland, waardoor de eventuele opbrengsten nergens anders kunnen worden gestort dan op buitenlandse effectenrekeningen die de werknemers moeten openen om de voordelen van de RSU’s te kunnen opnemen.

De eerlijkheid gebiedt ook te erkennen dat bij multinationals de verleiding bestaat een zekere vaagheid te creëren rondom het belastingstelsel van de RSU’s. Het gevolg van dat alles is dat veel werknemers denken dat de opbrengsten uit de RSU’s voor hen belastingvrij zijn.

De fiscus controleert dan ook steeds meer of multinationals RSU’s uitkeren. Dat maakt hun werknemers ongerust. Het zou passen dat de fiscus zich mild opstelt. Het zou niet correct zijn die werknemers te slachtofferen op het altaar van de excessieve beboeting. De complexiteit van regels en de afwezigheid van een wettelijk kader zijn verzachtende omstandigheden.

Een goede raad voor de werknemers is de buitenlandse effectenrekeningen, zoals wettelijk verplicht is, te melden aan het Centraal Aanspreekpunt (CAP).

De RSU’s hebben ook de gemoederen op de ministerraad en het begrotingsconclaaf beroerd. Er komt nu een ficheverplichting voor binnenlandse vennootschappen. Voortaan moeten zij voor aandelen, aandelenopties en RSU’s die werden toegekend vanaf 1 januari 2018 door een buitenlandse moedervennootschap, een fiche opmaken en aangeven. De regering zou zelfs nog een stap verder gaan door binnenlandse vennootschappen ook te verplichten bedrijfsvoorheffing in te houden op die toekenning of uitbetalingen vanaf 1 januari 2019. En zo komt er dan toch eindelijk een duidelijker kader, wat zowel de fiscus als de werknemers ten goede komt.

Voor mij is het nu wachten tot op het tuinfeest dat een goede vriend zaterdag geeft. Als weer iemand een vraag stelt over RSU’s, kan ik verwijzen naar deze column. Dat is zowel goed voor Trends als voor mijn feeststemming.