‘Een coronacheque is geen loon, dus is er geen belasting op verschuldigd’

‘Vanuit de moraliteit en de consistentie van de fiscaliteit kunnen op de coronacheques heel wat opmerkingen geformuleerd worden’, zegt Jan Tuerlinckx, advocaat-vennoot bij Tuerlinckx Tax Lawyers.

Midden in een regeringsvergadering komt een lakei geheel ontdaan binnengestormd. Naar adem happend stamelt hij dat het volk meer dan ongelukkig is. Dat er rumoer ontstaat en dat het naar zijn mening niet onverstandig zou zijn mochten de excellenties enige blijk van appreciatie voor het volk geven. De mensen lijden onder het juk van het coronavirus en de beperkingen en de opofferingen die daarmee gepaard gaan.

Alle excellenties waren in een vorig leven plaatselijke politicus en daarvan hebben ze onthouden dat een pintje even helend als verfrissend kan zijn. Hun eerste suggestie is dan ook: “Geef het volk geld om een frisse pint te kunnen drinken, en de sfeer zal wel snel omslaan.” Rond zo’n exquis idee ontstaat vrijwel onmiddellijk een consensus. Een olympisch euforisch gevoel maakt zich meester van de vergadering.

Tot de meest slimme onder de hen de opmerking maakt dat dit ongeveer 2,5 pintje per persoon kost. Want als een pintje 3 euro kost, dan moet 7,5 euro betaald worden. 3 euro voor het pintje, maar ook 4,5 euro belasting. Euforie slaat om in ongeloof. 2,5 half pintje betalen en er maar eentje kunnen drinken? Het rijksboek der staatsbelastingen wordt vanonder het stof gehaald, en wat blijkt? Het is nog waar ook. De sfeer van ongeloof slaat nu om in weemoed die gepaard gaat met een vierde plaats op de Olympische Spelen. Maar, de excellenties zouden de excellenties niet zijn, als ze bij de pakken zouden gaan zitten.

Even wordt gesuggereerd om één pintje te betalen en het volk er dan maar later achter te laten komen dat het eigenlijk maar zo goed als een derde van een pintje waard is. De lakei suggereert dat zeker niet te doen. De misnoegdheid zou dan kunnen omslaan naar erger. In normale omstandigheden wordt de verontwaardiging van de werknemer over hoe weinig die overhoudt van een bonus afgereageerd op de werkgever. Dat zou nu anders zijn. De traktatie zal worden gezien als afkomstig van de excellenties zelf. En als er iets is waaraan ze gevoelig zijn, dan is dat hun reputatie.

De loodzware stilte wordt doorbroken door de sluwste aller excellenties. “Maar, wij zijn toch de excellenties? Als wij het zeggen, dan is het toch zo? We decreteren gewoon dat die dwaze en overdreven belasting niet van toepassing is op onze traktatie. Akkoord, dat is nogal opzichtig. Maar ook daarvoor bestaat een oplossing. We verpakken de traktatie in een cheque. Zo’n cheque is geen loon, ook dat decreteren we gewoon. Er is dus ook geen belasting op verschuldigd. En die cheque geeft recht op één pintje. Dat lijkt me te kloppen als een bus”, besluit hij. Alsof ze goud gewonnen hebben, vallen de excellenties elkaar in de armen.

De lakei kan zijn oren niet geloven. De situatie van zijn vriend/bedrijfsleider komt hem plots voor de geest. Enkele jaren geleden had hij een moeilijk jaar. Zijn meestergast had hem echter buitengewoon geholpen. Omdat er geen financiële ruimte was, had hij zijn meestergast gezegd: “Weet je wat, drink een pintje op de kosten van het bedrijf en ik zal de rekening wel inbrengen.” Hij deed dus in wezen exact hetzelfde als wat de excellenties hier bedisseld hebben. Alleen, de bedrijfsleider kreeg geen lauwerkrans, wel een monsterboete taxatie geheime commissielonen.

Tot het einde van het jaar kunnen werkgevers coronacheques met een maximale waarde van 500 euro toekennen aan hun personeel. De cheques kunnen onder meer besteed worden in de horeca en de kleinhandel. Inderdaad, er kunnen pintjes mee gedronken worden. Even helend als verfrissend. Maar, vanuit de moraliteit en de consistentie van de fiscaliteit kunnen daarop heel wat opmerkingen geformuleerd worden. Misschien begrijpt u nu waarom sommige werkgevers daar boos van worden.