De fiscus weet wie een woning in het buitenland heeft
Eigenaars van een woning in het buitenland doen er goed aan deze op te nemen in hun Belgische belastingaangifte. We leggen u uit waarom dat het geval is.
Er is een tijd geweest dat de Belgische fiscus niet op de hoogte was van het feit of iemand eigenaar was van een woning of appartement in het buitenland. Het was dan ook niet moeilijk om een buitenlands onroerend goed uit het oog van de Belgische fiscus te houden. Je moest enkel oppassen dat je je zelf niet bloot gaf door huurders te zoeken in Belgische krantenadvertenties.
Automatische gegevensuitwisseling
Sedert enkele jaren heeft België internationale verdragen tot automatische gegevensuitwisseling met heel wat landen afgesloten. De Belgische fiscus wordt op die manier direct op de hoogte gebracht van de identiteit van eigenaars van buitenlandse onroerende goederen. Het is dan een koud kunstje voor de Belgische fiscus om na te kijken of die eigenaars hun buitenlandse eigendommen hebben aangegeven in hun Belgische belastingaangifte.
Wat aangeven?
Als de buitenlandse woning of appartement wordt verhuurd, dan moet het huurinkomen op jaarbasis worden aangegeven. Bij gebrek aan een huurinkomen, moet de huurwaarde worden aangegeven. Dat is de gemiddelde jaarlijkse brutohuur die men zou kunnen krijgen voor de buitenlandse woning. Het is aan de eigenaar om die huur correct te schatten. Men kan daarvoor bijvoorbeeld een verklaring van een plaatselijk vastgoedkantoor vragen.
Niet perse hogere belasting
Is er een dubbel belastingverdrag tussen België en het land van ligging van de tweede woning – wat meestal het geval zal zijn – dan zal het door de eigenaar opgegeven huurinkomen of de huurwaarde in België niet als dusdanig belast worden. Toch moet men rekening houden met het zogenaamde progressievoorbehoud. Dat betekent dat men mogelijk in een hogere belastingschijf terechtkomt.
Stel dat men eigenaar is een Franse villa met een huurwaarde van 15.000 euro per jaar. Dat bedrag wordt niet belast in België, maar het wordt wel bij de andere Belgische inkomsten van de eigenaar geteld, waardoor deze mogelijk in een hogere belastingschijf belandt. Als men bijvoorbeeld op basis van zijn Belgische inkomsten in de schijf van 45% belastingen zit, bestaat de kans dat men door de toevoeging van zijn Franse inkomen in de hoogste belastingschijf van 50% komt. Uiteindelijk zal men daardoor 5% extra belastingen op zijn Belgische inkomsten betalen, niet op zijn Frans onroerend inkomen, want dat is al belast in Frankrijk. Betaalde men al het hoogste tarief van 50%, dan maakt het bezit van een buitenlands onroerend goed geen verschil.
Is de eigendom gelegen in een land waarmee België geen dubbelbelastingverdrag heeft gesloten, dan betaalt men belastingen in twee landen: in België en in het land waar het goed gelegen is. Men geniet wel een vrijstelling van 50% op de Belgische belasting. De andere 50% betaalt men in het andere land.(JS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier