Etnische minderheden, rolstoelgebruikers en blinden met een assistentiehond worden structureel gediscrimineerd op de huurmarkt in Leuven. Dat blijkt uit een onderzoek van de VUB, KU Leuven en UAntwerpen in opdracht van de stad. De onderzoekers brachten de discriminatie in kaart aan de hand van 1.971 praktijktesten.
Na onder meer steden als Gent, Antwerpen en Mechelen, heeft ook Leuven een nulmeting gehouden van discriminatie op haar huurmarkt. Tussen februari vorig jaar en februari dit jaar deden de onderzoekers 1.971 correspondentietesten, de geschreven variant van praktijktesten.
Binnen de groep van etnische minderheden werden kandidaten met een Marokkaanse naam volgens de studie het minst uitgenodigd.
De onderzoekers reageerden op bestaande huuradvertenties op Immoweb met telkens twee fictieve kandidaat-huurders: de testpersoon had een kenmerk waartegen gediscrimineerd kon worden, zoals een Marokkaanse of Congolese naam, een rolstoel of een assistentiehond. De controlepersoon had dit kenmerk niet, en had dus bijvoorbeeld een Belgisch klinkende naam, geen rolstoel en geen hond. Op alle andere kenmerken waren de test- en controlepersoon identiek hetzelfde. Het onderzoek ging na in welke mate de verschillende kandidaten werden uitgenodigd om de woning te bezoeken.
De resultaten tonen objectief aan dat zowel etnische minderheden als blinden met een assistentiehond en rolstoelgebruikers structureel worden gediscrimineerd op de Leuvense huurmarkt. Kandidaten met een Marokkaanse naam worden binnen de groep van etnische minderheden het minst uitgenodigd: zij hebben een nettodiscriminatiegraad van 35 procent. Voor kandidaten met een Nepalese en Congolese naam (ook twee gemeenschappen die sterk vertegenwoordigd zijn in Leuven) gaat het om respectievelijk 24 en 19 procent. Kandidaten met een gemengde naam, een Belgische voornaam en een Marokkaanse achternaam, hadden een nettodiscriminatiegraad van 15 procent.
Fysieke handicap
Voor discriminatie op basis van fysieke handicap werd zowel gekeken naar rolstoelgebruikers als naar blinden met of zonder een assistentiehond. De nettodiscriminatiegraad voor rolstoelgebruikers bedroeg 50 procent. Huurkandidaten in een rolstoel vragen vaak om op eigen kosten ‘redelijke aanpassingen’ aan te brengen in een woning. Het gaat dan bijvoorbeeld om het installeren van een traplift of het verlagen van schakelaars. Uit de analyses van het onderzoek bleek dat makelaars en verhuurders deze redelijke aanpassingen vaak niet zien zitten, ook al zijn ze wettelijk beschermd. ‘Soms waren er goede praktische redenen voor een dergelijke weigering, maar vaak ging het ook om onwetendheid over deze redelijke aanpassingen of over het gratuit weigeren ervan zonder motivatie’, zegt onderzoeker Billie Martiniello.
Ook blinden en slechtzienden met een assistentiehond werden minder uitgenodigd door verhuurders en makelaars in Leuven. Hun nettodiscriminatiegraad bedroeg 33 procent. ‘We zien echter dat dit volledig te wijten is aan de assistentiehond’, verduidelijkt onderzoeker Pieter-Paul Verhaeghe. ‘Wanneer ze geen vermelding maken van hun blindengeleidehond, dan worden ze niet langer minder uitgenodigd.’ Het weigeren van een getrainde assistentiehond is nochtans bij wet verboden.
Actieplan
In het najaar komt de stad met een actieplan tegen de discriminatie, melden Lies Corneillie (Groen), schepen van Wonen en Gelijke Kansen, en Lalynn Wadera (Vooruit), schepen van Diversiteit. Alvorens het plan uit te rollen, wil het bestuur de dialoog aangaan met verschillende partners, zoals immokantoren, particuliere verhuurders, de lokale woonraad en de adviesraad toegankelijkheid. De focus ligt eerst nog op informeren, sensibiliseren en vormingen geven centraal. Na de periode van informeren zou de stad ook gaan inzetten op handhaving, door bijvoorbeeld juridische praktijktesten uit te voeren. Daarbij kunnen de namen van bepaalde verhuurders of makelaars worden bijgehouden en gebundeld, zodat discriminerende praktijken beter gecontroleerd kunnen worden.
