Niet iedere belegger weet welke risico’s gepaard gaan met zijn belegging. Vanaf 12 juni kan je je beroepen op een risicolabel om na te gaan hoe ‘gevaarlijk’ je belegging is.
De regels van het risicotabel zijn vastgelegd in een reglement van de Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten (FSMA). Je kan het label best vergelijken met de energielabels die op wasmachines en ander elektronische apparaten prijken.
De label maakt je aan de hand van vijf klassen duidelijk hoe groot de risicograad is van een spaar-en beleggingsproduct.
Vijf risicoklassen
Klasse A: Dit zijn de veiligste spaar-en beleggingsproducten omdat ze niet ten prooi kunnen vallen aan de onvoorspelbare wisselkoers. Het zijn met andere woorden producten in euro. Daarenboven is de kans heel klein dat je je geld niet meer terugkrijgt. Enkele voorbeelden zijn: Belgische staatsbons, spaar-of termijnrekening of Tak 21-verzekeringen.
Klasse B: Niet zo veilig als producten die onder klasse A vallen, maar je loopt nog steeds geen groot risico. Net zoals bij de voorgaande klasse, moet je je hier geen zorgen maken over wisselkoersen. Daarnaast moeten de schuldenaars kredietwaardig zijn en zijn zij verplicht om je het product binnen tien jaar terug te betalen.
Klasse C: Ook de producten in deze klasse zijn uitsluitend in euro. In tegenstelling tot klasse B is er hier geen sprake van een terugbetaling binnen tien jaar en krijg je in het slechtste geval negentig procent van je investering terug. Het gaat hier over beleggingsfondsen met een laag of gemiddeld risicograad.
Klasse D: Producten onder het dak van deze klasse zijn niet zonder risico. Denk daarbij aan: aandelen, achtergestelde obligaties, obligaties in vreemde munten en beleggingsfondsen met hoog marktrisico.
Klasse E: Bij deze producten begeef je je op zeer dun ijs. Ze kunnen het meeste geld in het laatje brengen, maar daar tegenover staat dat je je volledig kapitaal kan kwijtspelen. Het gaan om afgeleide producten zoals bv. opties.
