Ageas ontvangt meer schadeclaims dan verwacht: wat betekent dit voor de gedupeerden?

Ageas beloofde als erfopvolger 1,3 miljard euro uit te betalen aan de beleggers die zich tussen 2007 en 2008 door Fortis belogen en bedrogen voelden. Het ziet er naar uit dat het bedrag over meer beleggers zal moeten worden verdeeld dan oorspronkelijk gedacht. Wat betekent dat concreet voor de gedupeerden?

De verzekeringsholding Ageas rekende vooraf op 175.000 tot 200.000 claims, maar er kwamen er in totaal 290.000 binnen. Zitten daar nog onrechtmatige of dubbele claims tussen? Het zou kunnen, maar de kans op verwatering voor de zogenoemde claimanten is in ieder geval reëel. Dat liet Ageas weten in de marge van een persconferentie over de verzekeringsactiviteiten in de eerste jaarhelft. Het Financieele Dagblad schreef twee maanden geleden al dat de Fortis-gedupeerden wellicht met minder vergoeding genoegen gingen moeten nemen. De Nederlandse zakenkrant had een rondvraag georganiseerd bij de belangrijkste claimorganisaties, waarmee Ageas het een jaar geleden op een akkoordje gooide.

Voorts zou er ook vertraging zitten op de uitbetalingen van de voorschotten, volgens de Nederlandse krant. Wie voor 31 december 2018 zijn claim indiende, kon van Ageas een voorschot van 70 procent op zijn vergoeding krijgen. Zo’n 200.000 claimanten hebben recht op dat voorschot. Slechts 159.000 gedupeerde beleggers kregen al een bedrag op hun rekening gestort. Ageas beloofde dat de snelle beslissers de 70 procent van de geschatte vergoeding waar ze recht op hebben, zeker zullen krijgen. De resterende 30 procent – of wat daar na de verwatering nog van overblijft – krijgen de betrokken beleggers pas later dit jaar. Pas tegen het einde van het jaar zou er duidelijkheid komen op de bedragen waarop iedereen recht heeft.

1. Het bedrag per belegger

Het was van in het begin duidelijk dat het bedrag per belegger zou afhangen van het aantal beleggers dat een vergoeding zou claimen. Op www.forsettlement.com staat een calculator die voor de betrokken beleggers een berekening maakt, maar daar staat duidelijk bij dat het om “een raming” gaat en dat de bedragen “indicatief” zijn en dat beleggers moeten rekening houden met een “potentiële verwatering of stijging”.

Het maximale bedrag dat Ageas wil spenderen aan de schikking is 1.308.500.000 euro, maar er zijn ook nog maxima per soort van gedupeerde belegger. De totale koek – en de stukken van de koek per soort van gedupeerden – moeten worden verdeeld over het aantal hongerige monden dat zich heeft aangediend.

2. De soorten beleggers

Wie Fortis-aandelen had tussen het slot van de beurs op 28 februari 2007 en het slot op 14 oktober 2008, heeft sowieso recht op een vergoeding. De voorafgaande schatting van die vergoeding bedroeg 0,5 euro per aandeel, met een maximum van 950 euro per aandeelhouder. De uitkering wordt berekend op basis van het maximumaantal aandelen dat de belegger op eender welk moment in de vermelde periode in zijn bezit had.

Daarnaast zit er iets extra in voor wie aandelen aankocht of bijhield gedurende drie korte, woelige periodes uit het Fortis-verleden. Hoeveel hangt af van de periode of periodes. Wie zijn aandelen over die drie periodes heen gewoon bijhield, zou recht hebben op ongeveer 0,89 euro per aandeel, uitgaande van ongeveer 200.000 claims.

Ten slotte is er een bijkomende vergoeding voorzien voor wie tijdig aangesloten was bij een claimorganisatie, zoals Deminor, VEB, Sicaf of FortisEffect. Die zou 25 procent van de vergoeding voor de kopers of de houders bedragen.

Behalve het maximum van 1,3 miljard euro zijn er dus ook maxima voor elk van die categorieën van beleggers voorzien. Voor ‘de kopers’ is er een maximumbedrag van 507,7 miljoen voorzien, voor ‘de houders’ 572,6 miljoen euro. Het zou best kunnen dat één categorie van beleggers tegen dat maximum aanbotst en een andere categorie niet. Fortis was een aandeel dat door kleine beleggers vaak voor de lange termijn werd gekocht, maar er hebben even goed grote fondsen zwaar gespeculeerd.

Voor de bijkomende vergoeding voor de ‘actieve claimanten’ wilde Ageas maximaal 152 miljoen euro uittrekken. Ageas had op voorhand een goed zicht op het aantal actieve claimanten, omdat die klanten zich al hadden aangemeld bij de claimorganisaties. De verzekeringsholding had veel minder zicht op hoeveel beleggers zich daarnaast nog zouden aandienen. Het zou dus vreemd zijn als de categorie van actieve claimanten op het plafond botst, maar toch dreigt er ook voor deze mensen minder over te blijven per persoon van het totale bedrag van 1,3 miljard euro.

3. Verwatering

Als voor de berekeningen op www.forsettlement.be rekening werd gehouden met 200.000 monden en het worden er 290.000, dan zou dat op het eerste gezicht tot een verwatering van de vergoedingen met 31 procent kunnen leiden.

Het zou ook best kunnen dat de bedragen die de aandeelhouders als schadevergoeding claimen lager liggen dan oorspronkelijk geschat door Ageas. Enkel en alleen op basis van het aantal claimanten is het onmogelijk om de verwatering in te schatten, maar de vrees voor verwatering lijkt in ieder geval gegrond.

Het Financieele Dagblad wees overigens ook nog op een uitspraak van een onafhankelijke geschillencommissie voor de Fortis-schikking die in juni werd gepubliceerd. Voor gemeenschappelijke rekeningen werd tot nu toe slechts 0,5 euro per rekening toegekend, terwijl de commissie vindt dat beide partners voor een partnerrekening 0,5 euro moeten krijgen. Het zou volgens sommige claimorganisatie over 20 tot 25 procent van de claimanten gaan.

Kortom: de onduidelijkheid over de schadevergoedingen is groot en wordt de eerste maanden niet uitgeklaard. De snelle beslissers die al 70 procent van de schadevergoeding op hun rekening hebben, mogen zichzelf gelukkig prijzen. Want dat geld kan niemand nog afpakken. Of er nog een tweede storting volgt en hoe groot die zal zijn, is op dit moment pure speculatie.