Knokke is een vriend

Met het amper ingehouden gegrom van een hongerige roofkat draait de testosteronrode Abarth 595 Pista de parking van het Zwin in Knokke op. De natuur heeft haar rechten en dus streelt de rechtervoet hier even het gaspedaal. Alvorens Nathan (stagename N8N) Ambach het Italiaanse racebeest uittest om er zijn geliefde badstad mee te verkennen, sipt hij van zijn cappuccino met zicht op ooievaars en gakkende Canadese ganzen. “Knokke heeft alles, behalve een jazzfestival. Ze mogen mij daar altijd voor bellen.”

Het Zwin Natuur Park, dat zichzelf pitcht als ‘internationale luchthaven voor vogels’, is Nathans uitverkoren startplaats voor een duik in zijn persoonlijke geschiedenis van de badstad. De zoon van Paul Boogie Boy Ambach – dat mogen we zo zeggen want na zijn verkiezing tot Abarth Best Dressed Man 2017 zei hij tegen Trends Style: “Ik ga altijd geassocieerd worden met mijn vader, maar in mijn ogen is dat iets positiefs.” – is net terug van zijn tweede thuis Kaapstad waar hij present gaf op het International Cape Town Jazz Festival. “Ik zou het nog wel zien zitten hoor, een kleine hoeve hier in de buurt om geregeld even aan het drukke stadsleven te ontsnappen. Misschien moet ik hier een kleine opnamestudio bouwen. Vanuit Antwerpen is het niet ver en al op de weg hierheen voel je je een nieuwe mens worden.”

Opnieuw een beetje jonger ook?

“Met Knokke heb ik inderdaad een emotionele vriendschapsband die in mijn jeugd geworteld is. Toen kwamen mijn vrienden hier altijd samen de laatste weken van de zomervakantie. In Knokke was ook altijd iets te doen, gelukkig maar, want toen hadden we nog zeeën van tijd. Bij mooi weer vond je ons op de dijk, het voetbalveld, het strand of in het intussen helaas verdwenen zwembad Binnenhof in Het Zoute. Als de zomer verstek liet, gingen we naar de karting, de cinema of het lunapark. Een groot voordeel is dat Knokke een ‘gemakkelijke’ badstad is: niets ligt ver weg en met de fiets geraak je overal. Toen ik iets ouder was, trok het geweldige nachtelijke clubleven me wel aan.”

En die brachten de eerste vriendinnetjes op je pad?

“Die spannende eerste keren, hé. De eerste keer uitgaan. De eerste vriendinnetjes. Het waren de eerste échte zomers. Als je jonger bent, draait het leven van een jongen rond voetballen, karten en spelen op het strand. En de legendarisch wafels bij Marie Siska: hartvormig en met een berg slagroom. Zodra je een jaar of zestien bent begint het allemaal wat meer te borrelen. Alles is plots nieuw en erg spannend. Je weet niet zo goed wat er allemaal zal gebeuren. Vandaag de dag is dat wat meer vanzelfsprekend geworden.”

“Toen ik nog wat ouder was, volgde een derde herontdekking: het Knokke van de kunst. Zo heb je in het casino een prachtige muurschildering van René Magritte (Het betoverde rijk) en een monumentale kroonluchter. Sinds vorig jaar siert een prachtig werk vol vrolijke figuren de buitenmuren van de Kitsch Club aan het casino. Gesigneerd: Monsieur André (echte naam André Saraiva), een tot gereputeerde graffitikunstenaar omgevormde gewezen clubeigenaar die zijn stempel nog steeds graag zet op het nachtleven.”

DE ABARTH: GUILTY PLEASURE

Hoog tijd om achter het stuur te kruipen en de leidsels aan te spannen van de 160 onrustige paarden onder de kap van de Abarth 595 Pista. “Al jaren rij ik met een automatische versnellingsbak, maar wat is het zalig om – al is het maar kort – deze motor in hoge toeren te jagen en op de motor te remmen. Van nature ben ik een rustige chauffeur, maar ik geef toe: dit is een guilty pleasure.”

Op weg naar het hart van Knokke, rijdt Nathan enkele rondjes rond het ellipsvormige Maurice Lippensplein. Oorzaak van deze merry-go-round: Beach Castle van de Franse artiest Jean-François Fourtou dat dankzij het kunstenfestival Beaufort passanten de hele zomer lang onverwacht met kunst confronteert. “Kunst moet emoties opwekken. Dat mag best op onverwachte plaatsen zoals hier. Ja, na deze rondjes staat het vast: ik ben instant fan.” We houden halt aan het casino.

Als je praat over het nachtleven in Knokke, lichten je ogen op.

“De night life is hier echt wel tof. Toen ik begon uit te gaan waren er heel wat jonge clubs, zoals de Number One of de Scoop aan de cinema. Daar hebben we hele leuke tijden beleefd. In de Kitsch Club, hier aan de achterzijde van het casino heb ik vele zomers gedraaid, opgetreden en feestjes georganiseerd. Altijd was er een goede vibe. Ook dit jaar plan ik een live set in deze club of in de belendende Calypso. Het casino en de clubs in de buurt, dat blijft hier toch wel het sanctuarium, iedereen kent het. Onze eerste grote feestjes gaven we in de Knokke Out, de Mob Nights. Zoals je kan vermoeden geïnspireerd door The Godfather en allerlei andere gangsterfilms. Iedereen kwam toen opgekleed in het thema. Voldoende gasten optrommelen, was eigenlijk een makkie als je ook met één voet in het nachtleven van Antwerpen staat. In de zomer zit heel Antwerpen in Knokke. Je kon zonder veel moeite evenveel volk krijgen in een club in Knokke als in een club in Antwerpen.”

En daarom is Knokke de nummer één in je lijst van Belgische badsteden?

“Hier heb ik de meeste tijd doorgebracht. Ik heb altijd het gevoel gehad dat hier veel mocht en dat er veel aandacht was voor jongeren en het nachtleven. Dat was ook al zo in de jonge jaren van mijn vader. Gouden tijden, waren dat, met optredens van Diana Ross, Nat King Cole en Frank Sinatra in het casino. Artiesten van dat kaliber heb ik niet meegemaakt, maar ik hou wel van het legendarische dat afstraalt van het casino, van de charme en de ziel.”

“Al jaren loop ik rond met het idee dat het enige wat Knokke mankeert een jazzfestival is. Ik zie het zo voor mij: podia in alle kleine zaaltjes van het casino en op het plein ervoor een grote tent. Ik ben bezeten door jazzfestivals. Ik heb er net eentje achter de rug in Kaapstad. Ik heb een set gegeven op Tomorrowland, maar ik ben geen twintig meer en ik begin die festivals too much te vinden, te intensief. Jazz is luxe. Dat maakt dat de tickets iets duurder mogen zijn en het publiek iets meer moeite doet om zich op te kleden. Daar hou ik wel van. Mijn grootste favoriet is het North Sea Jazz Festival in Rotterdam. En ook het Gent Jazz Festival in de Bijloke is een topper. Ja, zo’n festival zou in Knokke ook voor magie kunnen zorgen.”

Heb je de kleuren van de Abarth Best Dressed Man-award de afgelopen maanden met succes verdedigd?

“Ik heb er mijn best voor moeten doen. (lacht) Antwerpen is klein en als je zo’n prijs krijgt, moet je wel aan die standaard voldoen. Ach, ik vind het erg leuk, weet je, omdat muziek en stijl hand in hand gaan. Ik ben niet geobsedeerd door kleren, maar ik vind wel dat alles bij elkaar moet passen. On stage draag ik altijd een kostuum, dat blijft mijn ding. Het moet kloppen tot in het kleinste detail. Wat niet betekent dat het chique hoeft te zijn. Hoe ouder ik word hoe minimalistischer het allemaal mag zijn. Op een paar na heb ik al mijn T-shirts met prints weggedaan – daar heb ik het mee gehad. Erger vind ik kledingstukken met quotes. Zo cliché. Dat is mijn persoonlijke mening, want het leuke van mode is: er zijn geen regels, net zoals er in de muziek geen regels zijn.”