Personal trainer uitgetest: ‘Ik denk dat ik ga flauwvallen’

De aanschaf van een fitnessabonnement en het volhouden van het goede voornemen zijn twee verschillende zaken. Een motivatieprobleem waar een personal trainer bij kan helpen. Wij ondergingen de test.

‘Hoe vaak wil je komen?’

Het is de eerste vraag die mijn nieuwe personal trainer Paul Tucker me voorlegt wanneer ik zijn sportzaal binnenwandel. Meteen een geladen vraag, want het aantal keren dat ik wíl komen, is het absolute minimum om er dit stuk over te kunnen schrijven. Mijn liefde voor sport heeft immers nooit hoogtepunten gekend. Sterker: de daad van het sporten kon pas op enig enthousiasme rekenen nadat ik een grote beker Ben & Jerry’s naar binnen had gelepeld. Schuldgevoel als motor voor lichaamsbeweging, zo u wil.

‘Hoeveel trainingen denk je dat ik nodig heb? Ik bedoel, om alles te begrijpen.’

‘Drie keer, minstens’, kaatst hij terug. ‘Liefst deze week nog.’

‘Fuck.’

In de week volgend op mijn inwijding in personal training zou er nog veel gevloekt worden. Paul Tucker – en bij uitbreiding iedere zichzelf respecterende personal trainer – zweert immers bij efficiëntie. Toestellen zoals je die in gebruikelijke fitnesscentra terugvindt, zie je hier niet. In plaats daarvan ligt de focus op losse gewichten waarmee zo enkele uitdagende oefeningen in elkaar worden gebokst. ‘Het heeft geen zin om een personal trainer te betalen als die je dan toch laat doen wat je zelf ook kan’ is het bijhorende mantra.

Paul straalt uit wat een personal trainer hoort uit te stralen: een ongelofelijke toegankelijkheid doorspekt met de kordate blik van iemand die dagelijks soldaten drilt. Aan de omvang van zijn biceps kan ik zien dat hij hier zelf ook met regelmaat een halter ter hand neemt, en zijn T-shirt zit zo strak om zijn torso gespannen dat ik me bij voorbaat schaam voor het vormloze model dat ik in mijn sporttas propte. Meteen een eerste les: tijdens een training waarin enkel jouw lichaam centraal staat, ben je lang niet zo onzichtbaar als wanneer je een abonnement bij een alledaagse sportzaal gewoon bent.

Lichaam binnenstebuiten gekeerd

Een grondige screening van mijn lichaam en waartoe het in staat is, is het eerste waaraan ik tijdens mijn sportieve escapades onderworpen word. De klanten die een personal trainer over de vloer krijgt, komen immers in verschillende vormen en maten. Een universele aanpak voor elke sporter schiet voor iedereen wel ergens tekort.

Na een vragenlijst van twee pagina’s te hebben ingevuld (Medische voorhistorie? Sportervaring? Voedingsgewoonten?) moet ik plaatsnemen op een toestel dat in enkele seconden een grondige analyse van mijn lichaam maakt. Het legt nauwkeurig de sterktes en de pijnpunten van mijn lichaam bloot. Aan de hand daarvan kan Paul later bepalen welke oefeningen ik – afgaand op de staat waarin mijn lichaam op dat moment verkeert – aankan . Het is een extra service die lang niet elke personal trainer aanbiedt maar waar je ook een behoorlijke meerprijs voor betaalt.

Fysieke en mentale waanzin

Het zou een compleet verschillende manier van trainen worden, ontdek ik al gauw. Want waar je je met een gewoon fitnessabonnement ook de luxe afkoopt om tussen herhalingen door lustig door Instagram te scrollen, is er daar allerminst tijd voor bij een personal trainer. De trainingen duren steevast een half uur. Langer is niet nodig, meent Paul.

Dat klinkt bijzonder wenselijk: je spendeert minder tijd in de sportzaal en keert met méér resultaat terug naar huis. Toch ontdek ik al tijdens de eerste training dat het ook een half uur fysieke (en mentale) waanzin zou betekenen. Want wie het gebruikelijke oefening-rustpauze-stramien gewend is dat andere fitnesscentra hanteren, wordt tijdens een personal training in een geheel nieuwe vorm van intensiteit gegooid. Paul legt me na een korte opwarming op om te pompen, met een verzwaarde basketbal te gooien en vervolgens meteen te squatten. ‘We gaan dat twee keer herhalen. Geen rustpauzes.’ Slik.

Hoewel die genadeloze aanpak mij enige richting geeft, trek ik tijdens het eerste kwartier al rood aangelopen aan de alarmbel.

‘Is het normaal dat mijn gehoor deels wegvalt?’

‘Hoe bedoel je?’

‘Wacht, sorry, ik denk dat ik ga flauwvallen.’

Drie minuten lang op een blok springen en ondertussen niet vergeten te ademen, bleek een uitdagendere opgave dan ik had verwacht. Het zou niet de laatste keer zijn dat het me te veel werd. Tijdens de eerste training alleen hang ik drie keer te hijgen onder de waterkraan.

Maar door die persoonlijke aanpak leer ik ook heel wat bij over mijn eigen lichaam, dingen die ik nooit zou ontdekken moest ik zelf het heft in handen hebben. Het belang van ademhaling tijdens krachttraining, om maar iets te noemen. Je spieren hebben zuurstof immers broodnodig wanneer je jezelf tegen je sportieve grenzen aandrukt. Maar ook de noodzaak van een degelijke hydratatie (‘water drink je nooit te veel’) en een gepast voedingspatroon wordt meermaals onderstreept.

Niet nadenken, gewoon sporten

Toch zijn het niet enkel mannen en vrouwen die belust zijn op een omvangrijk stel spieren die bij een personal trainer aankloppen. De doelen die iemand voor ogen heeft wanneer-ie een persoonlijke coach aan de mouw trekt, zijn ontzettend divers. Er zijn revaliderende klanten, klanten die graag wat overbodige kilo’s kwijtspelen en klanten die voor even willen ontsnappen aan het hysterische gebliep van hun mailbox. ‘Niet hoeven denken’ mag dan niet mijn voornaamste reden zijn voor mijn visite, het is wel een neveneffect dat ik snel leer te appreciëren.

‘Dat hoor ik hier wel vaker’, vertrouwt Paul me toe en eerlijk, dat verbaast me niet. Paul Tucker’s gym bevindt zich in het bonzende hart van Brussel. De zaal is omgeven door torenhoge gebouwen waarin werknemers dagelijks de gruwelijkste deadlines bekampen. Hoewel het in de sportzaal muisstil is (geen zoemende loopbanden, geen kletterende halters), bevindt het geclaxoneer van Brussel zich maar enkele meters verderop.

Blessures vermijden

Ook voor een correcte uitvoering van je oefeningen is een persoonlijke aanpak gunstig. Zelfs de meest ervaren fitnessganger maakt op dat vlak nog fouten. Ik krijg meermaals te horen ‘dat ik moet denken als een stripper’ wanneer ik door mijn knieën buig tijdens een squat. Dat moet voorkomen dat mijn bekken op een vreemde manier kantelen. Tijdens het uitvoeren van een lunge refereert Paul naar een huwelijksaanzoek om me de juiste techniek aan te leren.

Toegegeven: twee nogal tegenstrijdige adviezen om binnen het tijdsbestek van enkele minuten te horen, maar het helpt me wél. Het hoeft niet gezegd dat een foute uitvoering van een oefening – zeker met belasting – op termijn heel wat vervelende gevolgen met zich kan meebrengen.

Veel duurder

Voor de persoonlijke aanpak betaal je ook een behoorlijke meerprijs. Waar goedkope fitnesscentra elkaar de loef proberen af te steken met ongelofelijke deals, betaal je bij Paul Tucker gemakkelijk zestig tot tachtig euro per sessie. Een persoonlijke motivator is dus allerminst voor iedereen weggelegd. Maar wie weinig tijd kan vrijmaken om te werken aan een gezonder lichaam, vindt die prijs misschien wel redelijk.

De macht van een personal trainer eindigt -jammer genoeg- ook wanneer ik na een half uur sporten bezweet de deur van de sportzaal toetrek. Een vrijheid waar ik kennelijk nog niet aan toe ben. Dat moet ik pijnlijk vaststellen als ik na mijn laatste training nog snel de bakker binnenspring om enkele minuten later met twee croissants en een chocoladekoek op de stoep te staan.

Tja. Als het op sporten aankomt, is wilskracht nooit mijn sterkste eigenschap geweest.