Premier Charles Michel wil dat de onderhandelingen met Groot-Brittannië over de toekomstige relaties uitmonden in een “CETA plus plus”.
Premier Charles Michel en de andere Europese staatshoofden en regeringsleiders buigen zich komende vrijdag in Brussel over de brexitonderhandelingen. De premier sluit zich aan bij de analyse van de Europese Commissie dat de gesprekken over de boedelscheiding voldoende gevorderd zijn om de onderhandelingen over de toekomstige relaties met Groot-Brittannië op gang te trappen. De Commissie ziet het CETA-vrijhandelsverdrag met Canada als het aangewezen model.
Michel wil alvast een ‘proactieve rol’ spelen voor een ambitieus vrijhandelsakkoord dat België in staat stelt om ‘zo solide mogelijke handelsrelaties’ met de andere kant van het Kanaal te behouden. Daarnaast hamerde de premier erop dat ons land met Groot-Brittannië ook grote belangen deelt op het vlak van geopolitiek en veiligheidskwesties, zoals de strijd tegen terrorisme. ‘Een CETA plus plus’, klonk het bij de eerste minister.
CETA roept in de Wetstraat niettemin nog enkele zure oprispingen op, omdat de Waalse regering, met toen nog een coalitie PS-CDH, de goedkeuring van het vrijhandelsverdrag een tijd blokkeerde. Michel verzekerde de PS vandaag dat hij bij de brexitgesprekken een permanente dialoog met de deelstaten zal onderhouden, net zoals de deelstaten volgens de premier ook ruim voor het losbarsten van de mediahetze geïnformeerd werden over het handelsverdrag met Canada.
Kamerlid Dirk Van der Maelen (sp.a), beducht voor Britse fiscale concurrentie, pleitte voor een werkgroep om de handelsonderhandelingen van nabij op te volgen. Patrick Dewael (Open Vld) wees erop dat 8,2 procent van de Belgische export op het spel staat en brak een lans voor ‘lange tijdsmarges met voldoende flexibiliteit’. Volgens Michel zullen de lidstaten tegen eind januari een onderhandelingsmandaat vastleggen voor een overgangsperiode na het Britse vertrek in 2019.
Voor het brexitdebat zullen de leiders van gedachten wisselen over de voorstellen die de Commissie op tafel legde voor een sterker bestuur van de eurozone. Michel pleit voor een reflectieperiode. Een Europese minister van Financiën of een eurobegroting zijn volgens hem sowieso ‘niet de prioritaire zaken’, in tegenstelling tot de voltooiing van de bankenunie, die wordt geblokkeerd door de patstelling tussen lidstaten die solidariteit bepleiten en lidstaten die eerst de risico’s willen inperken. ‘Ik ben overtuigd dat een compromis mogelijk is. Het is geen keuze voor het ene of het andere.’
