Zonder coach gaat het ook

Nicolas Colsaerts kan het ook zonder zijn coach, Michel Vanmeerbeek.

Twee jaar geleden kwalificeerde Nicolas Colsaerts (20) zich voor de eerste keer in zijn carrière voor de Europese Tour. Maar in 2001 had hij het niet makkelijk in die Tour, waarin hij de jongste deelnemer was. Hij raakte ontgoocheld en zette al snel een punt achter het seizoen. Vorige winter ging hij nauwelijks trainen. “Daarna begon ik maar mondjesmaat opnieuw te spelen. Pas in het begin van de zomer, na Luxemburg en de Open des Volcans in Frankrijk, waar ik respectievelijk negende en tweede werd, begon ik me opnieuw goed te voelen.”

Met die resultaten keerde ook het vertrouwen terug en uiteindelijk finishte Colsaerts in de topvijftien van de Challenge Tour, zodat hij zijn kaart kreeg voor de grote Tour van 2003. Die is intussen al bezig. Eind november nam Colsaerts deel aan de Open van Azië in Taiwan, waar hij niet voorbij de cut raakte. Een week later kwam hij sterk voor de dag in Hongkong, tijdens de Open Omega, waar hij elfde werd. Dat was tien slagen onder par (gelijk met spelers zoals Nick Faldo) en het maakte hem 10.679 euro rijker. Bovendien sloot hij het jaar daarmee af op de 35ste plaats in de Orde van Verdienste.

In de aanloop naar het Aziatische luik van de Europese Tour 2003 had Colsaerts eigenlijk nog niet hard getraind. Na de Challenge Tour Grand Final had hij twee weken rust genomen, en daarna een weekje getraind in België. “Ik had mijn tijd niet verloren, hoewel ik in Taiwan niet over de cut raakte,” zegt hij nu. “Het bewijs daarvan is dat ik een paar dagen later zeer goed presteerde op een korter en droger parcours.”

December wordt rustiger. Colsaerts neemt deel aan het vriendschappelijke toernooi Hassan II en wil zich dan voorbereiden op volgend jaar, want dan staan toernooien in Australië en Azië op het programma. “In 2001 en 2002 had ik het moeilijker omdat ik week na week op basis van mijn resultaten moest beslissen welk toernooi ik zou spelen. Zo kom je snel onder grote druk te staan,” herinnert Colsaerts zich. “Volgend jaar wordt helemaal anders, dan zal die last van mijn schouders vallen en kan ik rustig een programma met een dertigtal toernooien opstellen.” Alleen voor de British Open zal Colsaerts de kwalificaties moeten spelen.

In zes maanden tijd heeft zijn carrière een belangrijke wending genomen. “Dat besef ik, maar dat was nu eenmaal een stap die ik moest zetten,” zegt hij. “En voor de coaching heb ik een vergelijk gevonden met Michel Vanmeerbeek. Ik zoek hem alleen tijdens de training op als ik met een specifiek probleem worstel, en voor de rest train ik alleen. Ik moet mijn carrière zelf in goede banen leiden, want het is op die manier dat je het snelst vooruitgang boekt. Het zijn trouwens altijd dezelfde technische problemen die terugkeren, kleine dingetjes die niet nieuw voor me zijn.”

Dat Colsaerts op het juiste spoor zit, bewijst zijn overeenkomst met de professionele caddie Chris Wiley, een Brit die al tien jaar in Frankrijk woont en samenwerkte met de Franse sterspeler Jean Vandevelde.

John Baete [{ssquf}]

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content