Zomers offensief

Op de Royal Liverpool schreef Tiger Woods geschiedenis. Hij won er voor de derde keer de British Open.

Op 23 juli won Tiger Woods zijn elfde major. Zijn tegenstanders stonden erbij en keken ernaar, want de Amerikaan speelde zoals in zijn beste dagen. Niets aan te doen, besefte de concurrentie in koor. De Amerikaan Chris DiMarco werd tweede op twee slagen van Tiger.

Zondagochtend, bij het begin van de laatste toernooidag op de Royal Liverpool in Hoylake, had Woods een slag voorsprong op zijn achtervolgers. Maar toen sloeg hij drie birdies op de laatste vijf holes, zodat hij uitspeelde met een 67, vijf onder de par. Goed voor zijn derde overwinning in de British Open, deze keer met 18 onder de par. Het was voor Woods ook de eerste overwinning in een major sinds de dood van zijn vader Earl in mei, een man die een belangrijke rol in zijn carrière speelde.

Meteen komt Tiger Woods meer dan ooit in aanmerking voor het epitheton beste golfspeler ooit, want hij staat nu op gelijke hoogte met Walter Hagen, op nog maar zeven overwinningen van Jack Nicklaus, die in zijn carrière niet minder dan achttien majors won. Inderdaad: drie Amerikanen…

“Ik won het toernooi dankzij mijn balbeheersing,” zegt Woods. “Ik kon heel wat variatie in de hoeken en trajecten leggen.” Hij reageerde meteen na de wedstrijd ook heel emotioneel, toen hij zijn overwinning opdroeg aan zijn overleden vader. De tweede in de uitslag, DiMarco, had drie weken eerder zijn moeder begraven.

Tijdens de wedstrijd zelf had Woods geen last van de emoties, maar veeleer van het publiek, dat met duizenden was komen opdagen en de held onophoudelijk fotografeerde, vooral tijdens het laatste parcours. Bovendien lag het terrein er zeer snel bij door het droge weer. Woods had zijn driver trouwens in de kleedkamer gelaten: “Slagen van meer dan driehonderd meter kan je toch onmogelijk beheersen.”

Na een aarzelende seizoensstart lijkt de nummer één van de wereld de golfsport meer dan ooit te domineren. Hij won de British en zweepte het publiek op zoals in zijn beste dagen, toen hij tien jaar geleden overstapte naar de professionals.

Tiger Woods is nu toe aan elf majors. En zo wordt de kloof met Nicklaus alweer iets kleiner. De geschiedenis zal uitwijzen hoe belangrijk de zeer emotionele week op Hoylake is geweest voor de carrière van Woods. “Toen ik op de fairway van de achttiende hole stapte, zei mijn caddie, Steve Williams: Deze is voor papa. Ik antwoordde dat ik me eerst nog wat op die bal moest concentreren. Maar toen die hole achter de rug was, barstten al die emoties los en begon ik te janken als een kind. Je kan je niet voorstellen hoe hard ik mijn vader mis. Ik hield zielsveel van die glimlach op zijn gezicht, toen ik me weer eens uit een aartsmoeilijke positie had weten te werken…”

John Baete