Zoemen langs nijntje

Jaarbeurs, Rabobank, universiteit, vanop de top van de Domtoren zie je hoe Utrecht als zakenstad leeft en beweegt. Met de Segway glijd je op een batterij door de stad, langs hoerige grachten, door middeleeuwse hofjes en voorbij nijntje.

Utrecht, zo’n 300.000 zielen groot, herbergt nog altijd een van de actiefste universiteiten van Nederland. De faculteiten liggen kriskras door de binnenstad. Dat geeft Utrecht meteen een jong en medium-hip karakter.

We duikelen op enkele passen van de immense winkel De Bijenkorf de Varkenmarkt binnen, een verkeersluw straatje en de ideale biotoop om je eerste pasjes op een Segway uit te proberen. Instructeur Henk legt ons kort en bondig het principe uit. Je staat op een tweewielig platformpje. Een hendel op heuphoogte bedient de met een batterij aangedreven motor via een gyroscoop.

“En nu komt het bizarre deeltje”, meesmuilt Henk. “Wil je rijden, dan moet je voorover leunen. Wil je remmen of stoppen, dan doe je precies het omgekeerde.” Een tiental minuten oefenen volstaat om de stad in te trekken, verkeersdrempels te overwinnen, tussen paaltjes door te laveren, over kiezelsteenpaadjes te hobbelen en zelfs de binnentuin van de Domkerk door te sjezen.

De flair van Amsterdam

Het grootste deel van de klanten van Icebear, het bedrijfje dat in heel Europa Segways levert en verhuurt, bestaat uit zakenlui. Ze zijn in Utrecht voor bankzaken (welkom in het hoofdkantoor van de Rabobank), voor ICT (welkom in het Europese hoofdkwartier van Oracle) of bezoeken de Jaarbeurs of de universiteit.

Utrecht is een doorwaterde stad. Oudegracht en Stadsbuitengracht geven de binnenstad de flair van Amsterdam. We leunen voorover, halen een aantal naarstig trappende studentes op de fiets in en vinden dat Utrecht Amsterdam is, maar dan in dorpsformaat. Leuker en fijner dan de 50 kilometer oostelijker gelegen grote stad. Gezellig, levendig, fijne grachten, terrasjes langs de ontelbare kades. We zoemen met plezier langs wateroevers. Henk leidt ons naar de Vecht, de rivier die Utrecht uitstroomt, tot aan het IJ.

Ondertussen zijn we de Segway verbazend snel gewoon, geen gevecht langs de Vecht. In minder dan een half uurtje Segway komen we in groene, rustige stukken natuur. Niet zonder eerst de vele woonboten voorbij te glijden aan het Jachtpad. Vroeger trokken paarden langs dit pad binnenschepen voort. Vandaag cruisen hier auto’s heen en weer, aandachtig naar de grote vensters van de woonboten starend: dames in alle maten en gewichten bieden er hun diensten aan. Maar op de Segway mogen wij hier absoluut niet uit balans raken.

We bollen terug de stad in en komen aan bij het Nijntjepleintje. Pardon? Dick Bruna, de geestelijke vader van het populaire figuurtje nijntje (let op: géén hoofdletters, Bruna hield er niet van), is een rasechte Utrechtenaar. Op het Nijntjepleintje langs de Oudegracht staat een stalen versie van het alleraardigste konijntje van Nederland. Bruna schiep nijntje al in 1955 en gebruikte het om voor zijn eigen zoon voor te lezen.

Na deze obligate literaire stop zoeven we dieper de stad in. Zoeven is het juiste woord, de Segway maakt dankzij zijn door een batterij aangedreven motor amper geluid. Leuk om met je Segway-partner te babbelen, maar soms ook wel problematisch omdat anderen je niet of nauwelijks horen aankomen.

“Wees niet te beroerd om te bellen als je aankomt. En doe het tijdig, zodat voetgangers en fietsers de tijd hebben om aan de kant te gaan”, waarschuwt instructeur Henk.

Beiaardier

We komen bij de Domtoren aan. Marcelle studeert antropologie en klust bij als gids in de 112,32 meter hoge toren. “Eigenlijk hoort die bij de Domkerk, maar in de loop der tijden is het middenschip door een orkaan verwoest.” De Domtoren werd gebouwd in het begin van de zestiende eeuw, maar protestanten trokken halfweg hun centen weg uit het project omdat de toren katholiek was. Eenvoudigere bouwtechnieken moesten de klus klaren, maar een orkaan in 1674 was er te veel aan. Het middendeel werd een ruïne, zelfs een bordeel.

Vandaag staat de toren wat plompjes alleen. Je kan de 465 treden naar boven lopen, een goede oefening na twee uur stilstaan op de Segway. Op 70 meter hoogte monsteren we de tweede grootste beiaard van Europa: elke vrijdag en zaterdag speelt de vrouwelijke beiaardier Malgosia Fiebig hier live haar deuntjes. “In 2011 ging de vorige beiaardier met pensioen. Een week lang konden kandidaat-opvolgers live auditie doen in de Domtoren. We zijn fier op de vrouwelijke carillonspeelster die deze wedstrijd won.”

We huppelen terug naar beneden, gieten een bakje troost naar binnen op het Domplein, sprinten door de Domkerk, en wippen weer op onze Segway. We rijden behendig een klein hofje in. Utrecht barst van de kleine, open binnentuintjes. Oases van rust, wat groen, een bankje, een bloemperkje. In stilte zoemt onze Segway erlangs. Nog één uur en de batterijen zijn leeg.

AART DE ZITTER IN UTRECHT