Zit er muziek in Toscaanse wijn?

In 1998 verkocht muziekproducent Jan Theys zijn bedrijf Double T Music aan Sony. Het geld investeerde hij meteen in de wijnbouw. Pas over twee jaar zal zijn Toscaanse project de eerste inkomsten genereren, dus moet hij nu op zoek naar extra werkkapitaal.

Nadat Jan Theys op de schoolbanken de uren had zitten aftellen, wou hij zich in zijn professionele carrière concentreren op dingen die hij wel graag deed. Hij begon als muziekrecensent bij het weekblad Humo, maar nauwelijks enkele jaren later zat hij al op de hoogste stoel bij muziekuitgever BMG België, een dochtermaatschappij van de Duitse mediareus Bertelsmann.

Uiteindelijk koos hij ervoor om op eigen benen te staan, en hij richtte met Double T Music zijn eigen platenfirma op, waar groepen als K’s Choice, Arid en Noordkaap het mooie weer maakten. Het succes van Theys was ook grootmacht Sony niet ontgaan. Die deed prompt een genereus bod, waar de muziekfanaat niet aan kon weerstaan.

Theys voelde zich echter veel te jong om te gaan rentenieren en investeerde het geld in zijn andere passie, de wijnbouw. In Riparbella kocht de amateurkok een domein van 38 hectare. “Toscane is echt de absolute top,” zegt Theys. “De streek heeft een grote wijngeschiedenis, het klimaat is er genereus en de terroirs zijn er prachtig.” Maar in Serra all’Olio, zoals het wijndomein heet, wil Theys vooral eigenzinnige wijnen maken. Zo mocht de bewapening van de betonnen vaten in zijn kelders niet van ijzer maar enkel van glasvezel zijn. Daarnaast heeft hij zich ook bekeerd tot de biodynamica, een vrij extreme stroming binnen het biologisch gebeuren.

Omdat met de eigen productie de capaciteit van de kelders niet volledig benut wordt, koos Theys er ook voor om druiven aan te kopen in Zuid-Italië. “Dit jaar hebben we op die manier al vier wijnen gemaakt, en vanaf volgend jaar zullen dat er acht of negen zijn. Het gaat telkens om monocépages ( nvdr – wijnen gemaakt van één enkele druivensoort) van oeroude, typisch Italiaanse druivensoorten.”

Wijnbouw is echter een kapitaalintensieve bezigheid. De wijnen die nu in de kelders liggen te rijpen, zullen pas vanaf 2004 inkomsten genereren. Maar ondertussen tikt de energiemeter voort en moet ook het personeel worden betaald. Theys moet dan ook op zoek naar extra werkkapitaal. “Tot nu toe heb ik al 3 miljoen euro eigen middelen in mijn project geïnvesteerd. Het is de bedoeling om binnenkort 1 miljoen euro extra op te halen, maar ik ben er nog niet uit hoe ik dat zal doen. Ofwel zoek ik een beperkt aantal nieuwe aandeelhouders, of anders schrijf ik een converteerbare lening uit. Een wijnbouwbedrijf is trouwens een solide investering wegens de immobiliaire meerwaarden. De aanvankelijk aangegane schulden bedragen momenteel al minder dan de helft van de waarde van het domein.”

Wijnkenner Etienne Van Steenberghe, die onder andere de Ontex-familie Van Malderen heeft bijgestaan bij de aankoop van een wijngoed in Lussac, heeft respect voor het project van Theys. “Wanneer je een bestaand wijndomein overneemt, kun je onmiddellijk terugvallen op de merknaam en de bestaande distributiekanalen. Door van nul te willen beginnen, heeft Theys dus zeker niet de gemakkelijkste weg gekozen. Bovendien zit hij met zeer jonge wijngaarden en algemeen wordt toch aangenomen dat een wijnstok pas na tien jaar kwaliteit begint te leveren. In de wijnbouw is het niet mogelijk om een hitje te scoren op korte termijn, het is echt een werk van lange adem.”

D.V.T. [{ssquf}]

“In de wijnbouw is het niet mogelijk om een hitje te scoren op korte termijn.”