Zeven Limburgse zussen

Twee jaar geleden werd de Nederlandse modejournaliste Elle Eggels 50. Het werd een viering en sourdine of alleszins volgestouwd met geprakkezeer. Ze was immers uitgekeken op haar job. Het resultaat? De roman “Het huis van de zeven zusters” én een hype.

Op haar vijftigste zei Elle Eggels haar job vaarwel, verkocht haar huis in Amsterdam en financierde daarmee een wereldreis en een lang verblijf in Mexico. In een Mexicaans dorpje schreef ze de roman Het huis van de zeven zusters. Enkele grote uitgevers wezen het manuscript af. Uiteindelijk klikte het met Lex Spaans en Oscar van Gelderen van de kleine Amsterdamse uitgeverij Vassallucci (die in België samenwerkt met Van Halewyck). De uitgevers vonden niet alleen de roman bekoorlijk, ze hadden ook sympathie voor de resolute stap van Eggels. Ook zij hadden indertijd hun huis verkocht om hun droom te kunnen realiseren, het opzetten van hun uitgeverij.

De durf om je leven drastisch te veranderen en het lef om je dromen te verwezenlijken of dit op zijn minst voluit te proberen, zinderen na in de debuutroman. Maar de rist hoofdpersonages, onder wie de zeven zusters uit de titel, durven de verandering juist niet aan. Daar schuilt ook het universele van de roman. Veel Grote Literatuur vlecht zich rond het thema van het onvervulbare verlangen en het niet durven opgeven van het vertrouwde, ook al verstikt het je. We moeten wel één onderscheid maken: Het huis van de zeven zusters is niet bepaald Grote Literatuur. Het is gewoon een verrassend snel weglezende en onthutsend brave bestseller. De stijl hangt aaneen van metaforen en vergelijkingen, de ene keer geslaagd, de andere keer kreupel. Eggels wil met de aanzet tot barokke beeldspraak en de vlotte vertelling haar literaire idolen achterna: Latijns-Amerikaanse coryfeeën als Gabriel Garcia Marquez en Juan Rulfo. Ook zij zijn meeslepende vertellers en pakken gretig uit met stilistische bravoure. Het verschil is dat hun werk beklijft (zowel omwille van de thematische diepgang als de stilistische afwerking) en het debuut van Eggels van je afglijdt.

Treuren zal Eggels niet om deze kritiek. Rond haar boek ontstond een heuse hype. Een New Yorkse uitgeverij betaalde al bijna 2,8 miljoen frank voor de Amerikaanse rechten, andere landen volgen en de oorspronkelijke Nederlandse versie verscheen in een oplage van 15.000 exemplaren. Daarvoor moet je als uitgever in de Lage Landen al zeer zeker zijn van je stuk of een waaghals.

Het verhaal ontspint zich niet in Mexico, maar in een dorp in Nederlands Limburg in de jaren veertig en vijftig. Een moeder van zeven meisjes sterft in het kraambed. Al gauw vertrekt de vader met de noorderzon en de oudste zuster neemt zowel de opvoeding als de ouderlijke bakkerij over. De zussen groeien, er komen mannen en zelfs een dochter, maar steeds weer keren de zussen naar de bakkerij terug. Het verhaal is romantisch, smartelijk en braaf – net een oude Hollywoodfilm, made in Limburg. Vassallucci/Van Halewyck, 191 blz., 698 fr. ISBN 90 5000 105 X.

LUC DE DECKER