Woestijnvis, de creatieveling die kan tellen

Wolfgang Riepl
Wolfgang Riepl redacteur bij Trends

Tv-productiehuis Woestijnvis is de Trends Gazellen Ambassadeur in de categorie middelgrote bedrijven. De creatievelingen uit Zaventem kunnen ook prima cijferen, zo leren de sterke financiële resultaten.

Een rendement op eigen vermogen van 65 % (boekjaar 2003-2004) is voor Woestijnvis een wel zeer mooi resultaat. De KMO uit Zaventem blaakt van gezondheid, met zijn nettoresultaat van 3,1 miljoen euro. De waarde van het productiehuis blijkt uit de overkoepelende holding De Vijver. Eind 2003 stonden de financiële participaties voor 3,7 miljoen euro in de boeken gewaardeerd.

Het productiehuis werkt sinds zijn oprichting in 1997 voor de VRT. Het werd mee de motor van de wederopstanding van de Vlaamse openbare omroep, met producties als De mol, De XII werken, De laatste show en Het eiland. Woestijnvis levert 5 % van de televisieproductie van de Vlaamse omroep. De samenwerking met de VRT werd verlengd tot midden 2011. “Het raamcontract biedt mentale rust,” vertelt gedelegeerd bestuurder Wouter Vandenhaute (43). “Het is belangrijk voor creatieve mensen dat ze in een veilige omgeving zitten. Maar dat raamcontract is geen spijkerharde garantie. Het is geen blanco cheque. We kunnen niet zomaar alles doen, een contract kan altijd gestopt worden. Hoe zal de nieuwe beheersovereenkomst eruitzien? Wie staat binnen drie jaar aan het roer van de VRT? Het is niet evident dat een privé-bedrijf op structurele wijze samenwerkt met een overheidsbedrijf.”

Het eiland

Samen met zijn medevennoot Erik Watté en het financiële brein Wim Tack maakt Wouter Vandenhaute van Woestijnvis een gesmeerd bedrijf. Strak georganiseerd en toch lekker onorthodox. “Kijk, officieel heet ik gedelegeerd bestuurder. Maar wij zijn geen hiërarchisch bedrijf. We zijn een bedrijf met heel korte lijnen. Met veel nadruk op verantwoordelijkheid. Je hebt creatieve mensen en je hebt de mensen van de productie. Tussen beide is er een spanningsveld. De creatieve mensen willen elke keer weer het beste en het grootste. De mensen van de productie moeten organiseren en ervoor zorgen dat de centen kloppen.” Blijkbaar klikt het tussen creatieven en financiële waakhonden, want Woestijnvis krijgt jaarlijks duizenden spontane sollicitaties.

Het contract met de VRT spreidde een financieel kussen. Toch blijven de producties een economisch risico. Aan Het eiland, bijvoorbeeld, werd anderhalf jaar gewerkt. “Dat was het grootste risico dat we ooit hebben genomen. We hadden al een miljoen euro in het programma geïnvesteerd, zonder dat we het aan de zender hadden verkocht. De kosten van de aanvangsfase nemen we zelf. Soms komen we na twee, drie maanden tot een conclusie dat het niet levensvatbaar is. Dan wordt die investering afgeschreven.” Het verklaart ook waarom in de balans geen euro te vinden is bij de immateriële vaste activa. De gebruikswaarde of het toekomstige rendement van de producties is voor de onderneming moeilijk in te schatten.

Een nieuwe Bonanza?

Toch verandert niet alles in goud wat door Wouter Vandenhaute werd aangeraakt. Het weekblad Bonanza leidde in het boekjaar 2002-2003 tot een waardevermindering op de financiële vaste activa van 2,8 miljoen euro. “Er zijn vandaag geen concrete plannen op korte termijn. Maar ik zou het ooit opnieuw willen doen. Bonanza was levensvatbaar. De stopzetting was een zeer moeilijke beslissing.”

Stel dat er opnieuw een printavontuur komt. Dan is de VUM, de uitgever van De Standaard, de voor de hand liggende partner, want die heeft een belang van 40 % in Woestijnvis. Het leverde Vandenhaute tevens een zitje op in de raad van bestuur van de VUM. Hij kan er netwerken met topman Thomas Leysen, die op zijn beurt zetelt bij Woestijnvis.

Wolfgang Riepl

“Het is niet evident dat een privé-bedrijf op structurele wijze samenwerkt met een overheids-bedrijf.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content