Wissel aan de top

De Antwerpse wisselagent/beurs- vennootschap Stevens wordt geconfronteerd met de komst van de euro, de crisis in de diamantsector en de opkomst van de derde generatie. De onderneming kreeg onlangs een licentie voor een nieuwe niche: vermogensbeheer.

A lfons Stevens maakte liever muziek dan omzet. Voor de oorlog trok deze Antwerpse makelaar/jazzmuzikant de wereld rond met Louis Armstrong. Zoon Leo Stevens pakte in 1968 de zaken professioneler aan en werd dé goudhandelaar en geldwisselaar in de dollarzone van het Antwerpse Steentje.

De derde generatie richt zich qua activiteiten en klanten op nieuwe markten. “Je moet realistisch zijn,” aldus Marc Stevens, zoon van Leo en gedelegeerd bestuurder van Stevens & Co. nv in het Antwerpse diamantkwartier. “55% van onze omzet bestaat uit euromunten en valt weg. Een spectaculaire groei in diamantdollars verwachten we voorlopig niet. Het wisselagentschap wordt binnen vijf jaar opgeslorpt door de beursvennootschap en de geld in, geld uit, de rest voor mij-winsten investeren we dan in een nieuwe niche: vermogensbeheer.”

Begin deze maand leverde de Commissie voor het Bank- en Financiewezen (CBF) hiervoor een licentie aan Leo Stevens & Co. bvba, de beursvennootschap. Deze tak wordt ondergebracht in het zopas gekochte gebouw tegenover het Museum voor Schone Kunsten. “Ver weg van de Vestingstraat,” glundert zaakvoerder Ingrid Stevens, dochter van Leo (die zich niet meer actief met het beheer bezighoudt). “Het drukke wheelen en dealen van de beursmakelaars en de valutahandelaars geeft wel een kik, maar het vermogensbeheer gebeurt best in een rustiger omgeving. Ook is er nu een fysieke scheiding van de diamantsector, waarvan het belang proportioneel gezien (niet absoluut) sterk afnam.”

Weg van diamant.

Ingrid Stevens zegt het niet expliciet, maar ze wil ook weg van het negatieve sfeertje dat rond het Steentje hangt. Zo kreeg Stevens begin dit jaar politiediensten over de vloer, omdat een klant verwikkeld was in minder kosjere zaken. Nochtans heeft de makelaar een zuivere, zelfs conservatieve reputatie in beurskringen. “De CBF-screening voor de licentie is een kwaliteitsmerk,” aldus Marc Stevens.

De uitbouw van de derde poot van Stevens is een uitvloeisel van de beursactiviteiten, die sinds tien jaar een hoge vlucht nemen. Leo Stevens & Co. behoort vandaag met een beheersportefeuille van 12 miljard frank tot de goeie middenmoot. “Qua beursomzet zijn we de achtste onafhankelijke beursmakelaar in België,” insisteert Ingrid Stevens. “Wij hebben geen eigen producten en zijn niet aan een bank of verzekeraar gebonden. Wij zoeken als tussenpersoon zonder discriminatie naar opportuniteiten voor de klant.”

Schaalvergroting was de voorbije jaren de trend in de sector: het aantal spelers nam af van 250 naar 50. Heel wat concurrenten konden de reglementaire rapportering aan de CBF en andere autoriteiten, noch de noodzakelijke investeringen in informatica, alleen aan. Leo Stevens & Co., met een eigen vermogen van 117 miljoen frank (156 miljoen als de Luxemburgse 50%-dochter Stevens, Zimmer, Lawaisse wordt geconsolideerd), doet dat wél. “Onze familie investeerde de winsten in het bedrijf,” aldus Marc Stevens.

De investeringen in de informatica werden ook vergemakkelijkt door de hulp van professor Koen Bertels, de echtgenoot van Ingrid Stevens. Die doceert informatica aan de universiteit van Namen. Eén van zijn beste studenten, Koen D’haluin, werd directeur en bestuurder bij Leo Stevens & Co. bvba. Hij is er verantwoordelijk voor de analyse en de audit.

Arbitrage biedt perspectief.

In 1996 werd de ploeg versterkt met Eric Stevens, de neef van Marc en Ingrid die het van trader in de City schopte tot vice-president van Bank of America (Belgium). Vandaag is hij verantwoordelijk voor de Brusselse zetel van Leo Stevens & Co., die zich voor eigen rekening toelegt op arbitrage.

“Wij speuren op de Europese beurzen naar minieme prijsverschillen in aandelen,” getuigt Eric Stevens. “Door snel te kopen en te verkopen maken we mooie winsten.” Door de arbitrage-activiteiten heeft Leo Stevens & Co. ook een netwerk van internationale contacten, waar de Antwerpenaars informatie over bepaalde aandelen verwerven. “Ook op het vlak van de aandelenanalyse kunnen we onze autonomie uitspelen,” klinkt het bij Koen D’haluin. “Sommige beleggingsanalisten durven een aandeel immers niet downgraden, omdat hun eigen bedrijf er enorme posities in heeft genomen. Wij hebben geen eigen analisten, maar surfen heen en weer tussen onze contacten en doen een beroep op Reuters en Bloomberg om zelf een oordeel te vellen. Onze klanten weten en appreciëren dat.”

HBR