WEL WEL… WELCH

Marc Buelens
Marc Buelens Professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

Volgens het Amerikaanse magazine Fortune zouden de principes van de ‘manager van de eeuw’, Jack Welch, totaal verouderd zijn. Geïnspireerd op dat artikel schreef De Standaard: ‘Manager van de eeuw valt van zijn voetstuk’. Zijn ideeën zouden niet langer werken. Wel wel, Welch, heb je ons blaasjes wijsgemaakt?

L aten we eens kijken welke zaken Jack Welch, de gewezen topmanager van General Electric, beklemtoont. Je kan zijn gedachtegoed als volgt samenvatten.

1. Het team met de beste spelers wint; neem daarom zo snel mogelijk afscheid van de zwakste spelers; investeer heel veel in alle spelers en betaal fortuinen aan je supersterren.

2. Recht door zee. Geen omwegen. Geen stroop om de mond. Zeg vlakaf wat er te zeggen is. Draai niet rond de pot. Moed is een competentie die je veel te weinig aantreft bij (top)managers.

3. Geef mensen een stem (het Engelse ‘voice’ staat zowel voor ‘stem’, ‘inspraak’ als ’empowerment’), behandel ze met waardigheid. Ze hebben niet alleen recht op de waarheid maar ook op respect.

4. Zorg ervoor dat je businessunit in zijn marktsegment de nummer één of twee is. Voor alle andere slechts één oplossing: fiksen, verkopen of sluiten.

5. Wees enthousiast, geef meer dan wat ze van jou verwachten, houd het positief. Ga nóóit in het hoekje van de verloren dromen zitten, laat je niet in een slachtofferrol duwen. Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder! En dus niet: spreek saai, geef op, heb zelfmedelijden, wees wanhopig, houd het bloedserieus, profiteer en roddel.

6. Six sigma is een waanzinnig goed managementinstrument. (noot van de ‘professor’: six sigma is een Amerikaans ver doorgedreven kwaliteitssysteem dat heel sterk lijkt op de Japanse systemen, met wat meer Amerikaans jargon en een sexy naam)

7. Een echt mission statement is het belangrijkste wat er is. Maar de meeste mission statements zijn veel te flauw. Het mission statement moet concreet aangeven hoe je denkt te winnen. Wees superconcreet over je waarden, je missie, de niet negotieerbare regels.

Waar komt er nu vernietigende kritiek?

1. Afscheid nemen van de zwakste spelers veronderstelt dat je de medewerkers kan rangschikken. Dit is mensonterend, antiteamwork, ongewenst en onmogelijk.

2. Geen reactie.

3. Geen reactie.

4. Groot zijn is niet langer belangrijk. Wat echt telt, is wendbaar zijn, innovatief, entrepreneursachtig.

5. Geen reactie.

6. Six sigma: voor je het weet ben je bezig met ‘perfect’ de verkeerde (ouderwetse) dingen te maken.

7. Geen reactie.

Wat is die kritiek waard?

1. Dat punt is en blijft het meest controversiële. Daar werd Welch al op aangevallen tijdens zijn hoogdagen. In de praktijk is er uiteraard geen enkel team van tien personen zonder fundamenteel zwakke schakel. Welch heeft op één ding wel helemaal gelijk: als er echt een zwakke schakel rondloopt, ontbreekt het ons aan de moed om er ook iets aan te doen. En Welch zou wel iets opmerken als: rangschikken is vaak niet echt mogelijk, maar we rangschikken onze medewerkers wél als het op het allerbelangrijkste aankomt: hun loon! Welch geeft trouwens aan dat ook de ‘Red Sox’ (of bij ons: Club Brugge) telkens afscheid nemen van hun zwakke spelers.

2. Oké.

3. Oké.

4. Hier hebben de critici zeker een punt. Welch heeft het vooral over grote, vrij stabiele markten. De regels kunnen wel eens anders zijn voor nichespelers… die dan weer de nummer één worden in hun niche. Welch zegt dat een nummer één nog meer mogelijkheden heeft om niches te bespelen dan een nummer vijf.

5. Oké.

6. Hier hebben de critici een heel sterk punt. Welch heeft Six Sigma al te enthousiast aangeprezen als een mirakelmiddel voor alles. Het is evident dat Six Sigma er niet is om innovatiever te worden of om leukere marketingcampagnes te ontwikkelen. Welch verliest hier over de hele lijn. Te veel aandacht aan Six Sigma, zoals Welch eiste, kan een bedrijf afleiden van nog belangrijkere zaken.

7. Oké.

Het artikel in Fortune bevat nog meer punten van kritiek. Eigenaardig genoeg is er veel kritiek op principes die Welch nooit heeft verdedigd. Zo zou Welch hebben gesteld dat je een charismatische chief executive officer (CEO) moet inhuren, maar vandaag moet je vooral een moedige CEO inhuren. Vreemd, heel vreemd, deze kritiek onderschrijft net wat Welch altijd heeft beweerd. Het is de pers die hem ‘charismatisch’ heeft gemaakt, maar in zijn autobiografie legt hij uit hoe hij heeft getracht om te gaan met zijn kleine gestalte, zijn spraakgebrek en zijn gebrek aan atletische gaven. Het is net Welch die sterk heeft gepleit voor moed, confrontatie. Fortune verdraait hier de argumenten van de tegenstander zodanig dat je ze gemakkelijk belachelijk kan maken. Erger nog, het is Fortune zelf dat voortdurend pleidooien heeft gehouden voor charismatische leiders.

Het vonnis

Conform de Welchfilosofie zullen we nu aan de protagonisten een score geven en ze rangschikken. Van de zeven punten is er eentje onverdedigbaar en twee slechts gedeeltelijk. Welch krijgt dus 5. Fortune scoort 2 punten, maar verliest er dan weer eentje omdat het Welch totaal verkeerde woorden in de mond legt.

Eindscore. Welch: 5, Fortune: 1.

De auteur is hoofddocent aan de Universiteit Gent en partner van de Vlerick Leuven Gent Management School. Reacties: marc.buelens@trends.be

Marc Buelens

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content