Weinig beleidsruimte voor nieuwe Vlaamse regering

De Vlaamse administratie berekende daags voor de verkiezingen dat de beleidsruimte voor een nieuwe Vlaamse regering maar half zo groot is als aanvankelijk werd aangenomen. De begroting in 2004 stevent op een tekort van 500 miljoen euro af, wat de reserves voor nieuwe beleidsinitiatieven sterk vermindert. In dat klimaat moet, na de stembusslag van 13 juni, een nieuwe Vlaamse regering gevormd worden.

De paars-groene meerderheid werd gebroken en komt zeven zetels te kort om een meerderheid van 63 op 124 zetels in het Vlaamse parlement te halen. VLD/Vivant verliest twee zetels en komt op 25, net als de SP.A die er met kartelpartner Spirit wel zes bij won. Groen! gaat van twaalf naar zes zetels. De CD&V klimt samen met de N-VA van dertig naar 35 zetels, maar moet de grootste zetelwinst aan het Vlaams Blok overlaten. Het Blok stijgt van 22 naar 32 en wordt hiermee, de kartels buiten beschouwing gelaten, de grootste politieke fractie in het Vlaamse parlement.

Het Vlaams Blok claimde op de verkiezingsavond het initiatiefrecht om tot een nieuwe Vlaamse meerderheid te komen, maar dat werd door de andere partijen afgewezen. Ook Groen! wees regeringsdeelname af, waardoor CD&V-voorzitter Yves Leterme op een klassieke tripartite met de VLD en SP.A lijkt aangewezen.

Ook in het Brusselse parlement is het Vlaams Blok de overwinnaar, met zes zetels. Vier zetels zijn voorzien voor VLD-Vivant, drie voor SP.A-Spirit, drie voor CD&V/N-VA en één voor Groen!. Ook voor het Europees parlement haalde Groen! één zetel binnen, het Vlaams Blok, SP.A-Spirit en VLD-Vivant komen elk op drie zetels uit. CD&V/N-VA wordt in het Europees Parlement de grootste Vlaamse fractie met vier zetels, waarbij lijsttrekker Jean-Luc Dehaene 651.345 voorkeurstemmen haalde. Tweede stemmenkanon was Guy Verhofstadt ( VLD) met 388.011 stemmen, gevolgd door Frank Vanhecke (Vlaams Blok) met 260.430 stemmen en Mia De Vits (SP.A) met 202.082 stemmen.

( Campagnestrateeg Noël Slangen over communicerende politici bij zijn afscheid van het politieke toneel, in De Tijd)

Communicatieadviseurs moeten niet bezig zijn met de inhoud, maar politici moeten nog minder bezig zijn met communicatie. Politici moeten zich eerst afvragen wat er moet gebeuren en waarom. Pas in tweede instantie moeten ze zich afvragen hoe ze het gaan verkopen. Ik hoor veel te vaak zeggen als motivatie voor een politieke beslissing: ‘de mensen willen het zo’. De partijen moeten terug naar de essentie. Er moet weer meer ideologie komen.”