‘We proberen non-stop beter te doen’

Jacqueline Sioen bouwde met haar man jarenlang aan een succesverhaal: Sioen Industries. Sinds 1 januari 2014 heeft ze de dagelijkse leiding aan haar dochters overgelaten. Nu reist ze de wereld rond om haar wijn La Marzelle te promoten.

Steeds meer Belgische toplui en ondernemers ruilen hun carrière in voor een wijnkasteel. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Wat begon als een hobby wordt algauw een onderneming.

We feliciteren Jacqueline Sioen met het ontwerp van het nieuwe label van La Marzelle, haar wijnkasteel in het Franse Saint-Emilion. Het label oogt klassiek, een beetje retro zelfs, maar bijzonder klassevol. Jacqueline Sioen: “Op een bepaald moment kregen we een fles La Marzelle uit het jaar 1925 in handen. We wilden terug naar dat oorspronkelijke etiket. Weet u wat er nog op dat etiket stond? ‘Premier Cru Classé’. La Marzelle heeft veel eretitels. Het kasteel heeft een geweldig potentieel. We beschikken over een fantastisch terroir, zoals dat heet. Het ligt op dezelfde smalle strook grond als Pétrus en Cheval Blanc. Twee miljoen jaar oud.” Zou het niet mooi zijn om opnieuw naar de rang van Premier Grand Cru Classé op te klimmen? Sioen: “Dat is aartsmoeilijk, maar wie weet?” (zie kader Het walhalla van Saint-Emilion)

Confectie

“Toen we trouwden, hadden Jean-Jacques en ik één voltijdse werknemer. Nu zijn dat er ongeveer vierduizend, een beetje overal in de wereld, maar vooral in Indonesië en in België”, zegt Jacqueline Sioen, de godmother van Sioen Industries. Hun verhaal begon met versterkt textiel voor zeelui, tenten en zeilen voor vrachtwagens. Nadien richtte Jacqueline Sioen de afdeling ‘confectie’ op: veiligheids- en beroepskledij.

Jacqueline Sioen: “Vandaag is de algemene leiding van de groep Sioen Industries in handen van mijn dochter Michelle die onlangs ook topvrouw van het Verbond van Belgische Ondernemingen werd. Mijn dochter Pascale leidt de afdeling chemicals en mijn dochter Daniëlle volgt het bedrijf via de directievergaderingen, maar heeft ook haar eigen zaak (Macc Jewels, nvdr). Sinds 1 januari van dit jaar ben ik niet meer operationeel bij Sioen Industries. Ik zetel nog in de raad van bestuur als niet-uitvoerend bestuurder en woon ook nog de directievergaderingen bij.”

Toeval

Toch is Jacqueline Sioen meer dan ooit actief. Zopas werd een gloednieuw kantoor voor haar ingericht in de hoofdzetel in Ardooie. Niet dat ze van daaruit de zaken rustig overschouwt. Ze reist de wereld rond. Voor Sioen Industries, maar meer nog voor Château La Marzelle.

Jacqueline Sioen: “Wij waren zeker wijnliefhebbers, maar niet in die mate dat we uit passie een wijnkasteel zouden kopen. Toen we La Marzelle kochten, hadden we absoluut geen plannen in die richting. We zijn per toeval in dat verhaal terechtgekomen. Een vriend van mijn echtgenoot heeft ons overtuigd om samen een geheel te kopen dat zowel Château Grand Barrail als Château La Marzelle omvatte. We hebben gekozen voor het kleinste deel, Château La Marzelle dus, met dertien hectare wijngaard, beide in de buurt van legendarische chateaus zoals Figeac en Cheval Blanc. In het begin waren we nauwelijks betrokken bij de dagelijkse beslommeringen of de commercialisering van de wijn. Door onvoorziene omstandigheden waren we al snel verplicht om zelf de exploitatie in handen te nemen. Het kasteel verkopen? Dat is nooit in ons opgekomen.”

“De beslissing om het chateau te houden, was niet emotioneel. Wij beheren La Marzelle zoals we de rest van onze bedrijven beheren. Maar een wijnkasteel is geen industrieel bedrijf: je bent, zoals de boeren, afhankelijk van het weer. We hebben meteen de hand aan de ploeg geslagen, want er was werk. De kwaliteit van La Marzelle op papier moest in de praktijk bijgespijkerd worden. In de wijnsector evolueren de zaken snel, je moet bijblijven. Dat we goed werk hebben geleverd, is bij de laatste klassering gebleken. Niet alleen werd La Marzelle bevestigd in zijn rang van Grand Cru Classé, maar ook een tweede perceel dat we in de loop van de jaren hadden bijgekocht, Prieuré La Marzelle (vier hectare), is gepromoveerd tot Grand Cru Classé.”

“Er werken hier goede mensen: twee in de administratie en vier vaste medewerkers in de wijngaard en de kelders. Ik beschik over een voortreffelijke keldermeester, Jean-Pierre Dumoulin. We proberen non-stop beter te doen. Ik heb veel geïnvesteerd. Ik heb twee jaar geleden nog een nieuwe chais (vatenkelder, nvdr) gebouwd. Allemaal om de wijn te verbeteren. De cultuur in de wijngaard is nu ook 100 procent biologisch. In veel toprestaurants is dat tegenwoordig van doorslaggevend belang.”

Oligopolie

“Rendement? In de wijnsector moet je alles op lange termijn zien. Investeringen zijn anders, het is anders rekenen. Maar finaal moet je toch een positief resultaat boeken. Dat kan alleen met een steengoed product. De drie hoofdprincipes in wijn zijn: kwaliteit, kwaliteit en nog eens kwaliteit. We zijn afhankelijk van de erkenning die we krijgen. Er is maar één oogst per jaar en dus krijg je ook maar één kans per jaar om de wijn te verbeteren. Niet makkelijk. Je moet jezelf altijd weer ter discussie stellen. Wanneer ben je er? Ik ben opgehouden mijzelf die vraag te stellen.”

‘Anders’ is ook het commerciële systeem dat in Bordeaux toegepast wordt, bekend als La Place de Bordeaux. Het gaat over een oligopolie van wijnmakelaars die de handel in topwijnen in handen hebben. Zij bepalen de prijs en de allocaties van de Cru Classés. Op zeker ogenblik is La Marzelle uit het systeem gestapt. Dat betekent dat La Marzelle niet meer verkocht wordt via La Place, maar zelf zorgt voor de commercialisering. “We hebben onze bedrijfsprincipes misschien een beetje onbesuisd toegepast”, zegt Jacqueline Sioen daarover.

“Samen met mijn vertegenwoordigers reis ik de wereld rond om het Château bekend te maken, te promoten en dus ook de wijn te verkopen. Dat levert veel interessante contacten op. Relaties zijn belangrijk in de wijnbusiness. Met een mooi kasteel in Saint-Emilion ben je welkom op chique events”, zegt Sioen.

“Naar de klanten van Sioen Industries exploiteren we La Marzelle niet. We nodigen ze ook niet systematisch uit in Saint-Emilion. We zien het kasteel niet als een pr-vehikel, maar als een echt bedrijf op zich.”

DIRK RODRIGUEZ, FOTOGRAFIE IVAN PUT

“De wijngaard is 100 procent biologisch”