De bankencrisis van 2008 werd het transportbedrijf Van Moer bijna fataal. Jo Van Moer en Anne Verstraeten vochten om te overleven. Eind vorig jaar telde de groep 1300 medewerkers en boekte ze een geconsolideerde omzet van 177 miljoen euro.
Met argusogen volgt Jo Van Moer de ontwikkelingen rond het coronavirus. De uitbraak van de pandemie heeft een grote impact op de activiteiten van zijn logistiek- en transportbedrijf. “De importstromen uit China liggen helemaal plat, terwijl voor de export nauwelijks containers beschikbaar zijn”, zucht hij. “Gelukkig komen er ook positieve berichten uit China. De haven van Sjanghai zou al weer op 95 procent van haar capaciteit draaien.”
Er moet veel gebeuren om Jo Van Moer uit zijn lood te slaan. “Als gevolg van de wereldwijde bankencrisis stond ons in 2008 het water aan de lippen. We hadden net zwaar geïnvesteerd in onze expansie door nieuwe magazijnen te bouwen en nieuwe wagens aan te kopen. We zaten op een gigantische schuldenberg, toen het financiële systeem in elkaar dreigde te klappen. In enkele maanden viel onze omzet met 45 procent terug. Om het bedrijf overeind te houden, moesten we onze gezinswoning verkopen. We hebben zwarte sneeuw gezien.”
Shuttletrein
De vijftiger is een selfmademan. Dertig jaar geleden begon hij met een aftandse vrachtwagen in onderaanneming te rijden. Hij werkte dag en nacht samen met zijn vrouw Anne en het bedrijf groeide. Later investeerde hij in de bouw van een magazijn en zette hij zijn eerste stappen in de logistiekedienstenverlening.
Een mijlpaal was de oprichting van Van Moer Rail in 1999. “Een belangrijke klant in Temse zocht extra opslagcapaciteit voor papier en had spoorfaciliteiten nodig. Ik vond een terrein in Kallo”, vertelt Jo Van Moer. “Het was in het havengebied, waar heel specifieke regels gelden, zoals voor havenarbeid. Dat heb ik eerst onderschat.”
De site had nog een nadeel: ze lag op Linkeroever. Alle vrachtwagens moesten door de Liefkenshoektunnel rijden. “Jaarlijks betaalde ik zowat een kwart miljoen euro aan tolgeld”, blaast Jo Van Moer. Hij vond een creatieve oplossing: hij maakte gebruik van de aanwezige spoorfaciliteiten en zette een shuttletrein in die dagelijks tot zeventig containers naar Rechteroever bracht.
Intermodaliteit
Plots was de ligging op Linkeroever een troef voor het bedrijf. “Ik hoorde dat sommige rederijen plannen hadden om te verhuizen naar Linkeroever. Ik koos voor de vlucht vooruit en kocht in de Waaslandhaven alle beschikbare gronden op. Sindsdien groeien we explosief.”
Vooral in 2017 (+27%) en 2018 (+33%) ging het hard voor Van Moer. Te hard, want het bedrijf kreeg te kampen met zware groeipijnen. Het personeelsverloop was gigantisch en Van Moer belandde in de rode cijfers. “Snel groeien is afzien. Je moet continu brandjes blussen”, zegt Jo Van Moer. “Met het advies van mijn goede vriend Willy Naessens in gedachten ben ik fors op de rem gaan staan. Hij leerde me dat je nooit meer dan 15 procent per jaar mag groeien. In 2019 ging onze omzet met 9 procent vooruit tot 177 miljoen euro, maar dat was met voorsprong het beste jaar in de geschiedenis van ons bedrijf.”
Toekomstige groei ziet de ondernemer vooral in het intermodale luik. “Met Van Moer Stevedoring baten we twee inlandterminals uit. We beschikken over acht eigen binnenschepen en nog eens vijf duwbakken om de goederen van de haven van Antwerpen tot in onze terminals in Vilvoorde en Grobbendonk te brengen, vanwaar ze verder gaan richting Brussel, Frankrijk en Duitsland. Zo halen wij honderden vrachtwagens van de Antwerpse ring.”
Professionalisering
Tijdens de groei tot een grote onderneming veroorzaakte de structuur van het bedrijf problemen. “Mijn vrouw deed de administratie en de personeelszaken, ik nam de commerciële en de aankoopafdeling voor mijn rekening. Eric Noterman kwam als CEO aan boord om het bedrijf te professionaliseren. Daar plukken we de vruchten van”, zegt Jo Van Moer, die na het vertrek van Noterman CEO werd.
Na de professionalisering is het bedrijf klaar voor verdere groei. Er liggen enkele overnamedossiers op tafel, maar veel kan Jo Van Moer daar niet over zeggen. Er is een kapitaalverhoging op til, maar dat betekent niet dat een externe aandeelhouder aan boord komt. “We zien wel wat de toekomst brengt. Ik heb twee zonen. Jens is actief in het bedrijf, maar hij heeft niet de ambitie een leidende rol op zich te nemen. Brent ziet dat wel zitten, maar hij wil eerst zijn sportieve dromen als profwielrenner waarmaken.”
* De volledige rangschikking van de grote, de middelgrote en de kleine Gazellen vindt u op www.trends.be/gazellen.
Oost-Vlaanderen
De snelste groeier bij de grote bedrijven in Oost-Vlaanderen is Bleckmann België. De logistiekedienstenverlener is een onderdeel van de Turkse Netlog Logistics Group. Op de tweede plaats staat het biotechbedrijf Ablynx, dat in handen is van de Franse farmagigant Sanofi. Omdat de Trends Gazellen Ambassadeur operationeel onafhankelijk moet zijn, gaat de titel naar het nummer drie, het transportbedrijf Van Moer Rail uit Kallo.
Bij de middelgrote bedrijven zien we een vergelijkbare situatie. De Zweedse geldtransporteur Loomis voert de ranking aan voor het Indiase chemieconcern Hi-Tech Chemicals. Het transportbedrijf Xwift uit Nazareth krijgt daarom de trofee. Initiatiefnemer Pieter Denys is niet alleen een snelle ondernemer, hij is ook snel op het racecircuit.
Het biotechbedrijf Inbiose is de Trends Gazellen Ambassadeur bij de kleine bedrijven. Het team van professor Wim Soetaert is erin geslaagd een complexe suiker te produceren die de heilzame eigenschappen van moedermelk benadert. Hij kijkt uit naar andere toepassingen voor zijn technologische platform.
Bij de grootste aanwervers staan twee vennootschappen van de Volvo Groep. De auto- en vrachtwagenbouwer streek midden jaren zestig neer in Gent en ontpopte zich tot een van de belangrijkste werkgevers van de regio. Eerder deze maand huldigde Volvo Cars zijn nieuwe batterijfabriek in. Later dit jaar zullen de eerste volledig elektrische wagens van het type XC40 Recharge P8 er van de band rollen.
Methodologie van de Trends Gazellen
Welke bedrijven komen in onze lijst? Het antwoord is simpel: bedrijven die snel groeien. De Trends Gazellen zijn niets anders dan de snelste groeiers. De allersnelste groeier staat op het nummer één.
We bekijken de groei over vijf jaar. Voor deze editie vergelijken we 2018 met 2014. We berekenen de groei van drie variabelen: de omzet, het personeelsbestand en de cashflow, in absolute en procentuele termen. Dat geeft zes deelrangschikkingen. De plaatsen op die deelrangschikkingen tellen we op, wat de eindscore oplevert. Een bedrijf dat alle zes deelrangschikkingen aanvoert, heeft eindscore 6, en staat bovenaan in de eindrangschikking. Hoe hoger de eindscore, hoe lager in de eindrangschikking.
Er gelden minimumvoorwaarden. Het bedrijf moet minstens vijf jaar oud zijn. Op de loonlijst van 2018 moeten minimaal twintig werknemers hebben gestaan voor grote en middelgrote bedrijven. Voor kleine bedrijven volstaan tien werknemers. De omzet in 2014 bepaalt het onderscheid tussen een groot, een middelgroot en een klein bedrijf. De grote haalden een omzet van meer dan 10 miljoen euro, de middelgrote bleven tussen 10 en 1 miljoen euro en de kleine haalden een omzet of een brutomarge van minder dan 1 miljoen euro.
De snelste 100 groeiers bij de grote bedrijven mogen zich Grote Gazellen noemen. De snelste 75 bij de middelgrote bedrijven worden de Middelgrote Gazellen. De snelste 50 bij de kleine bedrijven zijn de Kleine Gazellen.
De Gazelle die in haar categorie de lijst aanvoert, is niet altijd de winnaar. Er gelden bijkomende criteria. Zo moet een winnaar operationeel onafhankelijk zijn. Een dochter van een buitenlandse onderneming komt niet in aanmerking. En een winnaar moet drie jaar wachten eer hij nog eens kan winnen.
In deze en de volgende edities van Trends publiceren we de rangschikking voor Brussel en de vijf Vlaamse provincies. We eindigen op 2 april, met de lijsten voor Vlaanderen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier