WAT ZOU DE WERELD ZIJN ZONDER TERRASVERWARMER?

Marc Buelens
Marc Buelens Professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

Een energiezuinige tuin- verwarming, het is een hype bij de Britten. Uitgeregend, trekken ze zich even niets meer aan van de opwarming van de aarde.

Juli 2007. Wat een zomermaand. Een verblijf van een week te Cambridge heeft onze kijk op het Europese klimaat niet veranderd. Enkele tientallen kilometer verder stonden de straten blank en werd een dagelijks gevecht om drinkwater gevoerd. De Britten kennen echter een troost in deze natte tijden: de patioheater. In het Nederlands mooi vertaald als ‘terrasverwarmer’. Volgens de Britse kranten een absolute topper. De verkoop blijft maar stijgen. Tienduizenden exemplaren gaan wekelijks over de toonbank. Meer dan een miljoen Britten zou al zo’n ding bezitten; voorspellingen maken gewag van een verdubbeling van dit aantal gelukkigen voor het einde van het decennium. Een derde van de Britten verkiest een café met terrasverwarmer. Dat komt uiteraard door het absolute rookverbod in Britse pubs. Rokers gaan ook graag op café, maar willen zich het genot van hun sigaretje niet ontzeggen. Op het verwarmde terras dan maar.

Ook in onze streken is de terraszuil verkrijgbaar, uiteraard. De professionele modellen verwarmen tot 25 vierkante meter. Niet duur in verbruik, hoor. Slechts een euro per uur. En erg onderhoudsvriendelijk. Nu geleverd met speciale omvalbeveiliging: de patioheater wordt direct uitgeschakeld als hij dreigt om te vallen. En uiteraard ook leverbaar op wielen. Direct verplaatsbaar dus. Kortom een product dat design en zuinigheid koppelt aan functionaliteit.

De terrasverwarmer heeft alle kenmerken van een succesvol product in een gezonde moderne economie. In de eerste plaats speelt het toestel in op de reële behoefte van de moderne consument. We drinken ons pintje toch zo graag buiten. We eten onze pizza toch zo graag in de verwarmde buitenlucht. Gezelligheid is sinds enkele jaren troef in deze koude wereld. Voorts is de terrasverwarmer zuinig, gebruiksvriendelijk, veilig en … snel leverbaar. Kortom, een onmisbaar pronkstuk naast de teakhouten tuinmeubelen, de Weberbarbecue en het zwembad(je), voor als we tijdens de komende hittegolf moeten afkoelen. Elke ondernemende cafébaas haalde dus zo’n ding – en liefst ook airconditioning voor de volgende hittegolf – in huis. Iedereen tevreden, want stel je voor, wat zou de wereld nog waard zijn zonder terrasverwarmers?

Het product is bovendien een knap voorbeeld van technologische vooruitgang, design en innovatie; net wat de Belgische economie nodig heeft. Maar helaas, op het vlak van terrasverwarmers hinkt onze industrie nog wat achterop. Er is nochtans in China nog een mooie markt voor patioheaters. Ze hebben daar immers ook vaak last van overvloedige regens in de zomer. Het feit dat het Belgische bedrijfsleven zo moeizaam inspeelt op deze trend legt misschien toch wat structurele tekorten van onze economie bloot. Een aandachtspunt voor de volgende regering?

Laten we vooral niet flauw doen over kunstmatige behoeften of zo. Wie hard werkt, heeft recht op ontspanning. Onze economische vooruitgang hangt af van ons aller hard labeur. En dan is een relaxerend glaasje wijn op een verwarmde patio geen kunstmatige behoefte. De terraszuil is niet kunstmatiger of meer overbodig dan de elektrische tandenborstel, de vakantie in Kreta, de mp3-speler of het abonnement op Trends. Wat is er dan verkeerd aan de patioheater?

Er lijkt uiteraard niets verkeerd met dit comfortabele en gebruiksvriendelijke tuinmeubel. Tot je even nadenkt over wat het ding eigenlijk doet: buitenlucht verwarmen. De terrasverwarmer wordt overigens het meest gebruikt in de zomer, wanneer een jasje of een trui ook wel volstaan om het warm te krijgen. Buitenlucht verwarmen met een toestel dat de nodige CO2 in de lucht stuurt. Toch wel wat vreemd. Een beetje verontrustend zelfs. Hadden we niet gelezen dat de moderne consument milieubewust is geworden? Jouw vrijheid en lokale opwarming verplichten mij om me aan te passen aan de globale opwarming. Wie daarover een beetje wil zeuren, legt echter andermans vrijheid aan banden. Kan niet iedereen zelf kiezen of hij nu al dan niet zo’n terrasverwarmer wil? Het antwoord is in een gezonde economie uiteraard: ja, elke consument mag zelf kiezen zolang hij de correcte prijs betaalt. Helaas betaalt de consument alleen voor het toestel en de energie, niet voor de opwarming der aarde. Die is (voorlopig nog) gratis. De kosten om de gevolgen van de opwarming van de aarde op te ruimen, die komen toch maar veel later. En alle economische modellen zullen die kosten verdisconteren. Een kost van enkele miljarden euro in het jaar 2070, stelt dan niet veel voor. De baat van een fris glas bier op een verwarmd terras in Ipswich heeft een onmiddellijk effect. En ik kan u verzekeren dat de pint – ja, de Britse ‘pint’ van een halve liter – gesmaakt heeft, want er was zelfs een flauw avondzonnetje, die avond voor Engeland werd getroffen door zelden geziene ‘torrential rains’. Britse experts legden zelf een link met de opwarming. Maar zij zullen wel verkeerd zijn. Experts durven zich wel eens vergissen. Terrasverwarmers vertegenwoordigen bovendien slechts 0,002 % van alle CO2-uitstoot. Alleen intellectuelen zullen zich storen aan de populaire ‘buitenluchtverwarmers’. En zelfs in Cambridge leken die mij in de minderheid.

De auteur is hoofddocent aan de Universiteit Gent en partner van de Vlerick Leuven Gent Management School

Reacties: marc.buelens@trends.be

Marc Buelens

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content