WAAROM BELGIË NIET MEER SCOORT

Bedrijfsleiders klagen over het gebrek aan durf en ondernemingszin bij onze jongeren. Ze willen te weinig risico nemen. En dat heeft gevolgen op velerlei vlak: niet alleen economisch, maar ook sportief.

eXtra informatie op

www.trends.beWilt u nog eens genieten van de mooiste goals van Luc Nilis? Surf dan naar www.trends.be voor een compilatie gemaakt door ‘Djorkaeff’.

De Belgische nationale voetbalploeg mag stilaan op zoek naar een andere bijnaam. De Rode Duivels dekken al lang niet meer de lading. Niemand heeft nog schrik van deze tandenloze, bange ploeg. Helaas is er geen beterschap in zicht. Al van jongs af aan raadt onze maatschappij creativiteit en risico nemen af.

Noels geniet van Nilis. Het is dan ook niet te verwonderen dat België weinig creatieve en aanvallende topspelers vormt. Goede doelmannen hebben we altijd wel gehad: Pfaff en Preud’homme waren wereldklasse. Goede verdedigers hadden we ook in overvloed: Gerets, Vandereycken, Meeuws, Van Buyten en nu Kompany bijvoorbeeld. Maar hoeveel goede aanvallers heeft onze natie voortgebracht? Wat een contrast met Nederland, waar de geniale aanvallers aan de lopende band worden gecreëerd: Cruyff, Van Basten, Van Nistelrooy, Bergkamp…

Is het verwonderlijk dat een van Belgiës grootste aanvallende talenten pas tot ontbolstering kwam in Nederland? Ik heb het even nagerekend: Luc Nilis scoorde bijna zeven goals in elke tien gespeelde wedstrijden van de Nederlandse competititie, een ratio van 0,67. In hun Nederlandse periode scoorden toppers als Van Nistelrooy, Ronaldo en Romario er meer. Maar hoeveel assists gaf Luc niet aan zijn maatje Ruud Van Nistelrooy? En hoewel Nilis geen echte spits was, was zijn scoreratio toch beter dan van heel wat andere topspitsen. Nilis scoorde ook 110 goals in Nederland, meer dan welke andere speler in het lijstje (Gullit 108).

En het is natuurlijk niet de kwantiteit die telt, maar de kwaliteit. Een goal van Nilis was puur genieten ( surf naar www.trends.be voor een compilatie van zijn mooiste doelpunten). Schilderend van op afstand, dribbelend op rechts, subtiel lobbend van buiten de zestien. Of die keer dat hij na een briljante steekpas van Phillip Cocu de doelman omspeelde en blindelings met een hakje de bal in de goal deponeerde. Nilis werd niet hysterisch bij een doelpunt, hij genoot. Geen provocatie van de tegenstander, wel een moment van stralend plezier. Een brede lach, geen agressieve vuist.

Het is geen toeval trouwens dat Nilis juist in de Belgische ploeg het scoren verleerde. Er wordt beweerd dat Nilis geen groot voetballer was omdat hij slechts een ratio van 0,22 scoorde bij de Rode Duivels. Net het omgekeerde is waar: de Belgische ploeg slaagde er niet in om zijn beste talenten te laten renderen. Zelfs Maradona en Ronaldo zouden in de typische Rode Duivelstactiek eenzaam en scoreloos sterven in de spits.

Is Nederland positiever? Nilis zelf zag als een belangrijke reden voor zijn beter presteren in Nederland de andere mentaliteit. In een interview verwoordde hij het als volgt: “Nederlanders denken positiever dan Belgen. Ze kijken naar wat je goed kan. Daaraan werken ze hard. En dat zet je aan om nog beter te doen.”

Met andere woorden, Nederlanders hebben een positievere kijk op het leven. Wordt dit ook economisch bevestigd? De meest recente eurobarometer lijkt deze stelling inderdaad bij te treden. Er is een veel grotere tevredenheid in Nederland over het leven ( zie grafiek rechts). Onze noorderburen hebben met andere woorden een positievere kijk op het bestaan en de dingen. Tegelijk toonde het onderzoeksbureau GfK onlangs aan dat Belgen banger zijn van zaken zoals werkloosheid, pensioenen en immigratie dan de doorsnee Nederlander.

Laat de jeugd dribbelen. Om te ondernemen, moet je een optimist zijn. Je moet de naïviteit hebben om achter elk obstakel een opportuniteit te zien. Daarmee word je niet geboren. Het wordt je aangeleerd. Het zou een onderdeel moeten zijn van de opleiding en de opvoeding. Jongeren mogen niet bang worden gemaakt van de vele toekomstige obstakels in hun leven. Integendeel: ze moeten zich bewust worden van hun sterkten en zwakten.

Het lijkt erop dat we onze jongeren meer en meer verdedigend vormen. Geen risico nemen, niet te veel buiten de lijntjes kleuren. Een baan bij de overheid is vandaag de ultieme droom geworden van de jeugd… De Belgische voetbalbond kan dus ook niet verantwoordelijk worden gesteld voor het slechte spel van de Duivels. Als voetballertjes van kleins af wordt afgeraden om een dribbel te maken, of geen aanmoediging maar een snauw krijgen bij elke gemiste doelpoging, dan is later de oogst aan oogstrelende spelers mager.

Zonder risico’s kan er niets worden opgebouwd. Door alleen verdedigend te denken, zal een bedrijf niet groeien. Onze economie heeft dus ook behoefte aan jongeren die durven. We hebben meer Nilis’en, en dus meer durf en meer creativiteit nodig. Alleen zo kunnen we op termijn de groeikracht van onze economie opkrikken. Misschien is het geen garantie op meer ondernemerschap, net zoals het geen garantie is op het winnen van het wereldkampioenschap voetbal. Maar zo’n houding zal het leven wel aangenamer maken, en meer toeschouwers lokken!

De auteur is hoofdeconoom bij Petercam Vermogensbeheer. Reacties: visienoels@trends.be

Geert Noels