Vrolijk 2004, Voka

De naam Voka klinkt als een hondendressuurbataljon van de Volksarmee in de vroegere DDR. Het goede nieuws is dat de kern van Voka het oude VEV (Vlaams Economisch Verbond) is. Dat is een sterk merk. Als rok rond die robuustheid zitten de kamers van koophandel, deelmerken met Schwung. Maakt de sterkere vereniging van Vlaamse ondernemers al in 2004 haar leden gelukkig? Ja, op voorwaarde dat Voka drie nieuwjaarsbeloftes maakt en vervult.

Voka moet beloven voor de lange termijn om elegant te wedijveren met de vrienden van Antonio Gramsci, de vruchtbaarste marxistische denker van de twintigste eeuw. Volgens de Italiaan moest de strijd om de productiemiddelen aangevuld worden met de strijd om de culturele middelen; een cultuurkamp in de theaters, de kranten, de film, de dans. De burgerij en haar idealen diende daar te wijken voor de underdogs en hun idealen. De overwinning van de arbeidersklasse was geen kwestie van tonnen staal, vaten olie, kubieke meters witte steenkool, maar van een verovering of minstens beïnvloeding van de harten en de geesten van de hand- en hersenwerkers. Propaganda, manipulatie, eenzijdigheid, verdraaiingen maakten niets uit, als de dictatuur van het proletariaat maar naderde.

Is Antonio Gramsci op 8 januari 2004 folklore? Recent onderzoek bewees voor wie twijfelde dat de grote meerderheid van de Vlaamse journalisten links denkt en stemt en bewust en onbewust de oude mythes van de doodgoeie werkers en de aartssmerige ondernemers blijft afstoffen.

Wat kan Voka doen? Repliceren op de onnozelheden die deze meerderheid wekelijks als vast menu serveert over globalisering, aids-geneesmiddelen, Kyoto, internationale handel, de multinationals, de beurs… Het refrein is zeurderig: schaf de bazen en hun verdomde vrije ondernemingen af en het Aards Paradijs herrijst. Waarom zouden de verenigde ondernemers van Vlaanderen niet ijveren voor een minimale VRT? Zij zijn, zoals alle belastingbetalers, aandeelhouder van de staatszender en dat geld is slecht besteed. Het behoort niet tot de taak van een staatsomroep om in elke markt te concurreren. Dat is de filosofie van autoritaire regimes.

Voka moet voor de korte termijn beloven om publiek te blaffen tegen 11.11.11. Jaar in jaar uit wil de zwaar gesubsidieerde actiegroep gedurende weken op radio en televisie de goegemeente aan het verstand brengen dat de leden van Voka exclusief verantwoordelijk zijn voor de wereldmiserie. 11.11.11 raapt na al dat misbaar ocharme enkele miljoenen euro op. Als de Derde Wereld ontwikkelt, zal het ook zijn dankzij de ondernemers van deze wereld, niet dankzij de propaganda en de bedelarij van de Belgische “vakbond van de Derde Wereld”.

Voka moet in 2004 zijn belofte hernieuwen om de Vlaamse welvaart compromisloos te verdedigen. Verhofstadt I en Verhofstadt II bestaan bij de gratie van de PS. Gezeur over dienstencheques kan men in Vlaanderen missen. Men moet de kernproblemen aanpakken en dat kan niet met Elio di Rupo (zie het interview met Raf Decaluwé, blz. 28). Raf Decaluwé bevestigt onomwonden wat Jef Roos, Hugo Schiltz, René De Feyter, Ludo Verhoeven, Remi Vermeiren en vele verstandige mensen van de bovenlaag weten en soms zeggen: dit België is een hypotheek op de Vlaamse dynamiek.

In mei treden vijf nieuwe EU-leden toe die kleiner zijn dan Vlaanderen. Zij praten rechtstreeks met Brussel, waarom wij niet? Voka, lach uw scherpste tanden bloot.

Frans Crols

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content