‘VLAAMSE FISCALE MAATREGELEN BOTSTEN OP EUROPEES NJET’

Vlaams minister van Begroting Philippe Muyters (N-VA) is niet onder de indruk van het verwijt dat de regering-Peeters II de kostprijs van de staatshervorming voor Vlaanderen zou hebben onderschat. “Doordat ze niet alle middelen meegeeft, schuift de federale regering de deelstaten een verplichte besparingsoefening in de schoenen, die ze zelf nooit heeft kunnen of durven door te voeren”, zegt Muyters. “Wij denken inderdaad dat wij een en ander goedkoper en efficiënter kunnen doen, zoals de inning van en de controle op de verkeersbelasting, maar het is onwaarschijnlijk dat die efficiëntiewinst voldoende is om bij de start van de nieuwe Vlaamse regering na de verkiezingen minstens hetzelfde beleid te kunnen voeren.”

Had de Vlaamse regering dat niet zien aankomen? Het was toch duidelijk dat de federale regering u mee in het saneringsbad zou trekken.

PHILIPPE MUYTERS. “De Vlaamse regering kon zich daar eenvoudigweg onmogelijk op voorbereiden: er waren geen teksten of wetten.”

U krijgt ook het verwijt dat u amper gebruikmaakt van de bestaande fiscale autonomie.

MUYTERS. “Ik kan alleen vaststellen dat veel pogingen om die te gebruiken, botsen op een njet van Europa. Zoals de win-winlening (de fiscaal voordelige lening die particulieren ertoe wil aanzetten om te investeren in startende ondernemingen, nvdr.) en de jobkorting: telkens werd een ingebrekestelling ingediend. Het probleem is dat we door de gebrekkige federale wetgeving niet bevoegd zijn om fiscale maatregelen door te voeren voor niet-inwoners. Maar in de domeinen waar we toch 100 procent fiscale autonomie hebben, voeren we wel degelijk een beleid: de hervorming van de belasting op inverkeerstelling (BIV), de permanente vrijstelling van schenkingsrechten voor familiale ondernemingen, het verlaagde tarief voor de schenking van bouwgrond en de verminderde onroerende voorheffing voor energiezuinig bouwen. Onlangs heeft de regering besloten de belasting op materieel en outillage te verlagen.”

Critici wijzen op de sterk stijgende ontvangsten uit de oude financieringswet waarop de Vlaamse regering kon rekenen. Die werden opnieuw uitgegeven.

MUYTERS. “Er is sprake van 3,6 miljard extra ontvangsten. Maar dat cijfer houdt enkel steek als je de terugval van 2 miljard euro in 2009 door de crisis niet meetelt. De rest van de stijging is grotendeels inflatie, die uiteraard hetzelfde effect heeft aan de uitgavenzijde, vooral bij de lonen. In dat geval neutraliseren de ontvangsten en de uitgaven elkaar. Toch hebben door besparingen ruimte kunnen creëren om beleid te voeren, voor onderzoek en ontwikkeling, kinderopvang, gehandicaptenzorg en scholen.”