Vlaamse administratie vraagt verdere regionalisering

Het college van ambtenaren-generaal bij de Vlaamse administratie, dat de verschillende topambtenaren verzamelt, is gewonnen voor een verregaande staatshervorming. Dat blijkt uit een vertrouwelijke nota aan de Vlaamse regering waar Trends de hand op kon leggen. Begin dit jaar kregen Vlaamse ambtenaren de vraag mogelijke aandachtspunten en voorstellen te formuleren die betrekking hebben op stappen in de staatshervorming. Die voorstellen werden de voorbije maanden verzameld in 95 fiches en zijn eigenlijk een voortzetting of actualisering van een enquête die in 2004 werd gehouden. Toen werden 64 fiches opgesteld met een situatieschets en een probleemstelling plus een mogelijkheid tot oplossing.

Uit het document blijkt dat de administratie, aansluitend bij de resoluties van het Vlaams Parlement uit 1999, een voorstander is van een belangrijke overheveling van bevoegdheden naar de deelstaten. Het gaat hier om te beginnen vaak om kleine aanpassingen om tot homogene bevoegdheidspakketten te komen. Zo zou het beleid inzake buitenlandse handel best naar volledig naar de deelstaten worden overgeheveld. Pro memorie: vanuit verschillende hoek werd de voorbije weken gepleit voor een herfederalisering van deze materie. Een ander opvallend voorstel van de Vlaamse administratie is dat het de privatehuurwetgeving geregionaliseerd wil zien.

Diepgaander is het pleidooi voor fiscale autonomie. “Een grotere autonomie inzake het vaststellen van tarieven, het bepalen van de heffingsgrondslag en van vrijstellingen, moet Vlaanderen in staat stellen de fiscaliteit te gebruiken als een volwaardig beleidsinstru- ment”, zo lezen we in het document.

Ook de defederalisering van de gezondheidszorg staat op de agenda. “Al kan de inning wel federaal georganiseerd blijven. Wat de uitgaven betreft, moeten de gemeenschappen zelf verantwoordelijk kunnen worden voor de aanwending van de middelen voor hun gezondheidsbeleid.”

Inzake arbeidsmarktbeleid wordt een dubbelzinnige houding aangenomen. De te complexe arbeidswetgeving is ook de Vlaamse administratie een doorn in het oog, maar een regionalisering is hier geen oplossing. Een vereenvoudiging van het arbeidsrecht is perfect mogelijk binnen het federale kader.

Anders is het gesteld met de cao’s die algemeen verbindend worden verklaard. Die dienen volgens de topambtenaren maximaal te worden afgestemd op het in Vlaanderen uitgestippelde beleid inzake werkgelegenheid en vorming. Daarom moeten naast de federale overheid ook de gemeenschappen en de gewesten bevoegd worden om het sociaal overleg te regelen en collectieve akkoorden algemeen verbindend te verklaren. Maar de meeste sociale partnes zijn niet gewonnen voor zo’n ‘vierde loket’, naast de sociale onderhandelingen op het interprofessionele, sectorale en ondernemingsniveau.

A.M.