VIJF OVER DE EURO

Heeft u ook het gevoelen in de voorbije weken gevoed te zijn als een gans? Dag en nacht werd de europropaganda door uw keel gedwongen tot de vertering een straf werd. U verkiest een pauze? Hier een compromis, u krijgt vijf notedopcommentaren op de plaats van één Focus. Dat kan er hopelijk bij voor uw lever een martelende foie gras is.

1. De euro klaart de mist boven de veelvuldige biljetten en centen van Europa. Elf munten zijn weg en bemoeilijken niet langer dat de onderliggende sterkten en zwakten van hun respectieve economieën zichtbaarder worden. De beloning voor beleidsmaatregelen die deze economieën beter, zuiniger, moderner maakten, bleven langer uit of volgden niet. Landen, deelstaten, stadsgewesten die leuke belastingregimes voorstellen of investeringen smakelijker maken, zullen voortaan sneller in de prijzen vallen. Bijvoorbeeld, de modernisering en de potentie van de economie in Vlaanderen werd verborgen achter de mist van de Belgische frank. Het Vlaamse bedrijfsleven is kansrijker en gerichter op vrijheid dan de Belgische frank toonde. De euro scheurt de voorhang van een ondernemingsklimaat dat een magneet is als we verder willen stappen naar deregulering, lagere belastingen, een soepelere arbeidsmarkt. De sociale partners en de euro-elite zullen knutselen aan de harmonisering, maar niet beletten dat de eenheidsmunt de beleidsconcurrentie binnen euroland verhevigt ten voordele van de aanhangers van de vrije markt. Een volgende regering- Van den Brande (CVP) moet daarop krachtdadiger inpikken.

2. Aan u, het Franse volk, ligt simpelweg de vraag voor om mij te volgen zonder enige bedenking op het pad van de eer en het nationaal belang zei maarschalk Pétain in 1941 bij het begin van zijn onderhandelingen met Adolf Hitler. In 1945 eindigde Pétain politiek tijdens een collaboratieproces. Dit is een onheus citaat en een onvriendelijke bedenking op een ogenblik dat de euforie over de euro algemeen is. Soit.

Die euforie werd ons krachtig aangepraat door een elite. De eenheidsmunt is zonder inspraak in de portemonnee geduwd van 295 miljoen Europeanen. Is dit democratisch? Omdat nog nooit een muntunie op deze schaal is uitgeprobeerd door onafhankelijke staten, is het project een gok. Vooral de Amerikanen maken zich zorgen over elites die het ongedifferentieerd centralisme en het supranationalisme verdedigen dat ten koste gaat van de liberale, democratische nationale staten in Europa. Iedere eurodiscussie in België werd kapotgemaakt door onder meer het intellectuele schrikbewind van de gouverneur van de Nationale Bank en de Belgische regering. Voor de euro gold en geldt, zoals voor het migrantenvraagstuk, een verbod op kritische vragen.

3. De euro verhoogt de doorzichtigheid, de vergelijkbaarheid, de wendbaarheid van de Europese economie. Allemaal mooi. In een continent waar de politiecoördinatie en het engagement van de politieke klasse zwak is om centen te geven aan speurders, bewakers van de orde, deskundigen van de openbare veiligheid, profiteren maffiosi evenzeer of meer van het einde van de muntsoevereiniteit van de staten van euroland. Niemand hoeft in euroland nog zijn geld te wisselen en dat gaat eveneens op voor de kunstenaars van de fraude, de vervalsingen, het witwassen.

4. De legitimiteit van het Europese politieke regime blijft zwak. Bij elke opiniepeiling blijkt het vertrouwen in het Europees parlement naar een nieuw dieptepunt te zakken. Het Europees parlement is zijn eigen grootste vijand. Er is een nieuw statuut, maar in tegenstelling met wat de europarlementsleden willen doen geloven, is het niet de definitieve breuk met het verleden dat de publieke opinie eist. Europese eenheid zonder Europees burgerschap is inhoudsloos. En zonder een democratische Europese regering en een transparant Europees parlement kan er geen Europees burgerschap zijn.

5. Zelfs vandaag is de vraag niet opgelost hoe een eengemaakte muntpolitiek met een eenheidsmaat voor de rentevoet kan overeenstemmen met de noden van disparate staten die elke hun eigen economische politiek willen en mogen blijven voeren. Het is geen geheim dat de ontwerpers van het Verdrag van Maastricht aanvankelijk de bedoeling hadden om hun eenheidsmunt te beperken tot het noordelijke blok (Duitsland-Nederland-België) met zijn traditie van gezond geld. De wispelturige zuiderlingen met hun grote tekorten en springerige wisselkoersen werden aan de deur gehouden. De Club Med-landen hebben zich echter kunnen binnenpersen bij het sterkemuntblok. Men moet geen pessimist zijn om te denken dat de oude gewoonten zullen overleven. De Italiaanse eerste minister, Massimo D’Alema, heeft al opgeroepen om het zogenaamde stabiliteitspact – met zijn begrenzing van het overheidstekort – te verzachten. De spanningen met het zuiden zijn bijna ingebouwd, want intellectueel zal het zwaartepunt van de Europese Centrale Bank in het noorden liggen. De euro is een kind van de noordelijke spaarzaamheid en het lossere zuiden kan zijn ruïne veroorzaken. Is Oskar Lafontaine in ‘t geniep een Napolitaan?

FRANS CROLS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content