Verzekeringspremies opnieuw duurder

Eindejaar is traditioneel een dure periode voor bedrijven die met hun verzekeraar moeten onderhandelen. Vorig jaar moesten veel risicomanagers premieverhogingen tussen de 100% en 200% slikken; dit jaar hangen er stijgingen tussen de 20% en 30% in de lucht.

“Premieverhogingen zijn opnieuw aan de orde,” zegt Carl Leeman, chief risk officer van de Katoen Natie Groep. “Maar er bestaan manieren om de huidige premieverhogingen wat te drukken en toekomstige verhogingen in te perken of te voorkomen.”

Leeman vindt dat de verzekeraars hun slechte resultaten en de beurscrash te veel als excuus misbruiken. Volgens de risicomanager hebben ook de verzekeraars in het verleden te veel aandacht besteed aan hun aandelenkoersen. Leeman: “Waarom moeten verzekeraars – en ook andere beursgenoteerde bedrijven – te allen prijze jaarlijks 15% à 20% rendement voor hun aandeelhouders genereren? Om vervolgens in één klap 50% of meer te verliezen? Bedrijven die als enige doel hebben de waarde van hun aandeel op te krikken, zijn geen lang leven beschoren. Dat hebben voldoende voorbeelden inmiddels bewezen.” Ook de enorme fusiegolf in de verzekeringssector en het grote geloof in het concept ‘bankverzekeren’ breken veel verzekeraars nu zuur op of geven lang niet de verhoopte resultaten.

Voor een mogelijke oplossing op korte termijn is wat soepelheid vanwege de overheid vereist. Het gaat dan om een fiscale vrijstelling van de provisies die bedrijven willen aanleggen om toekomstige schadegevallen te betalen, hogere vrijstellingen te financieren of sommige onverzekerbare risico’s zelf te dragen. “Die maatregel zal bijdragen tot een beter risicobeheer, en biedt nog een reeks andere voordelen. Natuurlijk zal hij onderworpen worden aan enkele spelregels, zoals de verplichting om een percentage van die provisie jaarlijks in risicopreventie te investeren.”

Belrim, de vereniging van Belgische risicomanagers, werkt momenteel zowel nationaal als op Europees vlak een voorstel over deze materie uit.

Daarnaast ziet Leeman in sommige verzekeringstakken het nut niet in van jaarlijkse contracten. “Door elk jaar opnieuw te onderhandelen, wordt er veel tijd en geld verspild. Daarom pleit ik voor contracten die over verschillende jaren lopen.” Volgens Leeman hoeft men alleen “enkele vastgeroeste principes bij de verzekeraars en herverzekeraars” los te werken om dat punt te realiseren.

Leeman begrijpt ook niet waarom de Belgische verzekeraars hun financiële resultaten niet over hun verschillende bedrijfstakken compenseren, om op die manier verlieslatende takken toch te kunnen behouden. Wettelijk mogen verzekeraars bijvoorbeeld de verliezen uit hun industriële verzekeringstak niet compenseren met de winsten uit hun levensverzekeringstak. In België hebben de verzekeraars zelf beslist deze techniek niet toe te laten.. Leeman: “De financiële situatie van een verzekeraar moet algemeen bekeken worden, en niet per se per tak.” Ten slotte wil Leeman de rol en de kosten van de makelaar herdefiniëren. “Het is een open deur intrappen, maar zowel de bedrijven als de verzekeraars moeten de verloning van de makelaars anders aanpakken. Ook dat zou moeten bijdragen tot meer verzekeringscapaciteit.”

A.G.

“Het zou helpen als de overheid fiscale vrijstelling verleent voor de provisies die bedrijven willen aanleggen.”