Edwin Moses had al een rijke carrière in de biotechsector achter de rug toen hij in 2004 voorzitter werd van het Gentse biotechbedrijf Ablynx. Na anderhalf jaar werd hij ook CEO. De 54-jarige Welshman (“zeg niet Engelsman, dat is iets zoals Vlamingen en Walen. Wij nemen dat zeer ernstig”) heeft het zich nog geen moment beklaagd. Meer zelfs: hij heeft zijn hart verloren aan de Arteveldestad.
Moses werd geboren in Oostenrijk, maar groeide op in het Verenigd Koninkrijk. Na studies biochemie in Sheffield trok hij voor een postdoctoraal naar Duitsland. Daar begon ook zijn biotechcarrière, hoewel hij al snel weer opdook in het VK, eerst bij Amersham en later bij diverse start-ups. Aan het begin van de jaren negentig werkte hij drie jaar in Rome bij een lokaal biotechbedrijf om nadien in het VK zijn eerste CEO-functie uit te oefenen bij Oxford Asymmetry (OAI), een spin-out van de gelijknamige universiteit. Moses tekende voor de beursgang van het bedrijf, dat in 2000 voor 460 miljoen euro werd verkocht.
Na die verkoop gooide Moses het over een andere boeg. Hij koos enkel voor niet-uitvoerende taken. Ook zo bij Ablynx, tot stichter en CEO Mark Vaeck en diens raad van bestuur het bedrijf naar een hoger niveau wilden tillen. Ze speurden vruchteloos de wereld af naar een CEO met beurs- en overname-ervaring. Uiteindelijk bleek de geknipte man al in huis te zijn. Lang moest die niet twijfelen. “Ik was opgewonden. Bovendien vonden mijn vrouw en ik Gent leuk. Onze 19-jarige dochter was ook net naar de VS getrokken, met het oog op studies geneeskunde, dus we hadden veel meer vrijheid.”
Terwijl Moses als voorzitter hooguit een of twee dagen per maand naar Gent afzakte, is dat nu minstens vier dagen per week. Zijn vrouw reist steevast mee. “Ze heeft een job die dat toelaat. Ze is consultant en heeft alleen een pc en telefoon nodig.”
DisneyGent
In het VK woont Moses landelijk, terwijl hij hier zweert bij een appartement in het centrum van Gent. “Ik heb ook in Italië geleefd, en dit geeft datzelfde Zuid-Europese gevoel van high quality. De mensen kunnen hard werken, maar weten ook te relaxen. Bovendien is de stad mooi opgesmukt.” Zelfs het dansfestijn 10 Days Off valt in de smaak. “Het voelt hier ‘s avonds zelfs wat als Disneyland, de architectuur is soms onwezenlijk. En ook het openbaar vervoer is goedkoop en comfortabel.” Een liefdesverklaring aan Gent. Moses lacht. “Als ze me bij Ablynx ontslaan, ga ik meteen bij de dienst toerisme vragen of ze een job hebben.”
De oude rot in het vak injecteerde meteen zelfvertrouwen in het bedrijf. “Als je succesvol wil zijn, moet je dromen en aspiraties hebben. Nothing is impossible. Ik had natuurlijk al eerder een beursgang gedaan. Mensen doen daar graag mysterieus over. Het is hard werken, maar niet ingewikkeld.”
Moses staat bekend als een gedreven baas. “Autoritair? Ik hoop van niet. Ik geef toe dat ik niet de meest geduldige persoon ter wereld ben, maar ik ben zeker geen roeper, hoewel mijn vrouw me wel zal omschrijven als af en toe grumpy“, aldus Moses, die wel heeft moeten wennen aan de Vlaamse vergadercultuur. “Als ik vraag of er nog vragen zijn, kan je ervan op aan dat er geen reactie komt. Elders wil dat zeggen dat mensen niet geïnteresseerd zijn of niet akkoord gaan. Hier wil men eerst goed nadenken.”
Hoelang hij nog CEO blijft, kan Moses niet zeggen. “Niet dat ik op korte termijn vertrek. Ik kan dit bedrijf nog veel bieden.” Het eerste Ablynx-product moet uiterlijk in 2013 op de markt zijn. “Als het dan een echte verkooporganisatie zou worden, zijn er andere vaardigheden nodig om dit bedrijf te leiden.”
En zelfs als hij bij Ablynx moet vertrekken, zal zijn Belgische avontuur wellicht niet eindigen. “We spreken vrij vaak over blijven in België. We kunnen ons niet voorstellen om niet in Gent te zijn. Het is een belangrijk deel van ons leven geworden.”
Fietsen is het favoriete tijdverdrijf. “Zoals dit weekend, naar Knokke-Heist, we love it. Over het Kanaal zijn paardenrennen de hobby. “Daar steek ik veel tijd in. Ik ben ook mede-eigenaar van paarden.” Zelf rijden zit er niet in. “Geprobeerd, en het was niets voor mij”, aldus Moses, die bewondering heeft voor atleten die door zware trainingsarbeid moeilijke zaken gemakkelijk kunnen doen lijken, zoals Roger Federer in tennis of Tiger Woods in golf. En niet te vergeten, zijn naam- en bijna leeftijdsgenoot Edwin Moses, die in de jaren zeventig en tachtig de 400 meter horden domineerde. Dat durfde bij uitnodigingen en paspoortcontroles wel eens voor verwarring te zorgen. “Maar het heeft me nooit gestoord.” (T)
Bert Lauwers
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier