Verleiden met ongelijke wapens

Hoewel oorspronkelijk bedoeld om ‘onder’ de kleren te dragen, mag ‘ondergoed’ tegenwoordig vaak best gezien worden. Meer dan ooit maken deze niemendalletjes hun bedoelingen duidelijk, expliciet en in alle kleurschakeringen : verleiden is de boodschap.

TEKST : CARINE ANSELME

Als u haar iets koopt, kan u net zo goed ook aan uw eigen plezier denken, nietwaar heren ? Lingerie blijft een topper onder de Valentijnsgeschenken, maar mannen en vrouwen vechten niet met gelijke wapens op het strijdveld van de liefde.

Cécil Saint-Laurent in “Histoire imprévue des dessous féminins” (Herscher, Parijs, 1986) : “De geschiedenis van de vrouwelijke lingerie is een aaneenrijging van dwaasheden die alle verbeelding tarten. Tegenover mannelijk ondergoed staan we bijna onverschillig. Vrouwelijke lingerie daarentegen, roept duidelijk sensuele beelden op. Lingerie symbolizeert de vrouw, de verlangens die zij oproept, maar ook haar verraderlijke verleidingsspel”.

Aan het eind

van onze 20ste eeuw, waarin zo veel ophef wordt gemaakt over de gelijkheid tussen man en vrouw, zien we dat de dames het statuut van lingerie als seksueel ikoon in ere houden. De vrijgevochten vrouw is bekommerd om haar welzijn… maar schrikt blijkbaar niet terug voor een zekere dwang en zelfs pijn, gewoon om aan bepaalde estetische normen te voldoen. Neem het fenomeen van de Wonderbra. Er gaan weliswaar niet zo’n hevige kwellingen mee gepaard als met het vroegere korset (daar komen we zo meteen op terug), maar deze beha ‘dwingt’ de borsten hoe dan ook in een bepaalde vorm. Het decolleté dat ermee verkregen wordt, voldoet natuurlijk wèl aan de verwachtingen van het mannelijk geslacht. Vrouwelijke lingerie heeft nog steeds een grote erotische geladenheid.

Mannelijk ondergoed daarentegen, blijft overwegend funktioneel. Het moet lekker zitten en schoon zijn. Toch blijven ook deze kledingstukken, hoe bescheiden ook, niet ongevoelig voor modieuze invloeden en een zekere elegantie. We hoeven ons echter geen illuzies te maken : de ambitie om te verleiden hebben deze doordeweekse spullen niet. Normaal, want verleidingstruuks maken deel uit van het vrouwelijk erfgoed. Opvallend is ook dat de geïnterviewde personen, toen wij hen benaderden voor een gesprek over de ‘psychologie van de onderkleding’, het onderwerp spontaan beperkten tot de vrouw. Zoals de meesten vereenzelvigen zij onderkleding met de vrouw.

Reklameslogan

uit de 18de eeuw : “Bind in wat te stevig is. Ondersteun wat te mager is. Houd samen wat te slap is.” Voor France Borel, direktrice van de Ecole Supérieure des Arts Visuels de La Cambre en auteur van talrijke werken, is het korset het meest extreme voorbeeld van onderkleding.

“Het korset illustreert de fundamentele impact van behaagzucht,” zegt France Borel. “Eeuwenlang heeft de vrouw er immers mee ingestemd haar lichaam in te binden om bij de man in de smaak te vallen. En op een wel heel drastische manier, want het korset veranderde het figuur ingrijpend. Daarmee werd vaak al op heel jonge leeftijd begonnen. Sommige meisjes droegen ‘s nachts een korset om hun lichaam tot het uiterste te modelleren, een vereiste om te kunnen behagen in hun latere leven. Het korset was het voorrecht van de hogere sociale klasse voor wie paraderen de hoogste deugd was. Het vervormde het lichaam in overeenstemming met de sociale en amoureuze kodes. De vrouw leed weliswaar pijn, maar droeg haar korset met niet weinig trots. Zo schreef een vrouw in de lezersrubriek van het 19de-eeuwse London Life : “Ik schrijf dit net vooraleer we naar een koncert gaan. Ik ben zo samengeperst dat ik bijna geen adem kan halen, maar ik put hier het grootste genoegen uit. Mijn man zou me nooit mee uitnemen als ik niet zo gekleed ging.” De fysieke gevolgen zijn ernstig : huidversterving, scoliose, flauwtes, miskramen, longziekten, allerlei misvormingen. Een bewonderaar van het ‘zandloperfiguur’ verklaarde : “Een vrouw met een korset is een leugen, een fiktie. Maar voor ons is die fiktie beter dan de werkelijkheid…”

Mannelijk ondergoed

vindt France Borel een beetje saai (sic). Zij heeft hiervoor een sociologische verklaring : “Als we de geschiedenis overlopen, zien we dat het verlangen om te verleiden met uiterlijke opschik zich zowel bij de man als bij de vrouw ontwikkelde. De industriële revolutie brengt daar verandering in. De man moet opeens efficiënt zijn. De 19de-eeuwse ‘bourgeois’ pakt uit met zijn sukses, maar dan wel door zijn vrouw te tooien. Voor zichzelf verkiest hij de funktionele eenvoud van het pak. Ook in onze maatschappij aanvaardt de man zich zoals hij is, terwijl de vrouw altijd wel iets toe te voegen heeft. Ik vind dat echter eerder een voorrecht dan een beperking.”

René Zayan, professor in de etologie (gedragsleer van de dierlijke soort in zijn natuurlijke omgeving) aan de universiteit van Louvain-La-Neuve, weet alles over verleidingsmekanismen. Hij heeft enkele spontane bedenkingen bij het onderwerp ‘onderkleding’ : “De evolutie van de onderkleding is in verband te brengen met die van het dragen van dierehuiden. Aanvankelijk droeg men ze als bescherming tegen de kou. Vandaag staat leder symbool voor sensualiteit en rebellie. We zijn dus geëvolueerd van een socio-biologische funktie naar een van vertoon. Zo is ook onderkleding, tot voor kort onzichtbaar, vandaag overal te zien. Vaak ziet ze eruit als echte kleding en vergeten we de oorspronkelijke funktie. Zo verging het destijds ook het T-shirt.”

Hoe de verschillende impact verklaren van ondergoed voor mannen en voor vrouwen ? “Vrouwelijke lingerie speelt met naaktheid door het geslacht te sublimeren. Mannelijk ondergoed leidt eerder de aandacht af of gooit het over een humoristische boeg. Denk maar aan shorts met grappige tekeningen. Tussen haakjes : we zien trouwens hetzelfde bij voorbehoedmiddelen. Het klassieke mannelijke ondergoed is overwegend banaal en braaf. Ondanks alle pogingen tot het gelijkstellen van man en vrouw en het sukses van de uniseks mode (haarsnit, jeans, leren broeken…) lijkt het beeld van de onderkleding in strijd te zijn met deze uniformizering. De vrouwenslip met voorstuk die Karl Lagerfeld bij Chanel lanceerde, wilde maar niet aanslaan. Je zou een man met een korpulent buikje of pezige torso toch ook geen beha aantrekken ? Ik denk hier ook aan het fenomeen van de Wonderbra, die bedoeld is om de vrouwelijke vormen beter te doen uitkomen. Waarom kennen wij niet zoiets voor mannen ? Bij de apen worden de mannelijke geslachtsorganen juist wel benadrukt, door de natuur zelf. Bij sommige stammen streeft men hetzelfde effekt na met behulp van kleding of beschildering van het lichaam.”

René Zayan vestigt ook de aandacht op een vaak ‘vergeten’ verleidingsattribuut, met name de sokken van de man. “Vele vrouwen zijn van mening dat je een man met stijl aan zijn sokken herkent. Vrouwen hebben een afkeer van ordinaire kousen, syntetisch materiaal en onfrisse eksemplaren. Uiteraard moeten ze ook worden afgestemd op de rest van de outfit. De heren doen er dan ook goed aan dit vaak verwaarloosde kledingstuk te revalorizeren. Weet ook, heren, dat de sokken als eerste uit moeten wanneer het tot intieme kontakten komt. Dames kunnen onverbiddelijk zijn als u niet slaagt voor deze test !”

Sjieke lingerie

mag niet ontbreken en we hadden een gesprek met een van de grote namen uit de lingeriemode, Véronique Stehman van Alaco, de maatschappij achter prestigieuze merken als La Perla, Malizia, Marvel, Occhi Verdi en Sognando voor vrouwen en Grigio Perla voor mannen : “Lingerie heeft voor mij alles te maken met dromen. Als een man van een vrouw droomt, zal hij ze in zijn verbeelding eerder in lingerie zien dan naakt. Dat is veel prikkelender. Je herkent de ware aard van een vrouw aan haar lingerie. Een vrouw kan goed gekleed over straat lopen, maar voor je haar elegantie kan beoordelen zou je haar onderkleding moeten zien. Lingerie als een tweede huid maakt de vrouw mooier. De musts ? Kant, toppunt van vrouwelijkheid, zwart of wit (hoewel er heel wat kleurtjes in onze kollektie zitten), en het door ons gelanceerde matte lycra, maar dat is veeleer een modeverschijnsel. Strings vallen behoorlijk in de smaak, maar ze worden eerder funktioneel (want onzichtbaar) dan sexy bevonden. Jarretelgordels en guêpières blijven het doen, maar de verkoop is stabiel.”

En hoe zit het met de man ? Als u van hem droomt, stelt u zich hem dan ook voor in ondergoed, net zoals een vrouw ? Veronique Stehman lacht : “O, mannenondergoed is best mooi ! Maar laten we eerlijk zijn, van een man wordt verwacht dat hij netjes is, gezond en viriel. Sexy zijn is niet hetzelfde als viriel zijn. Ik denk dat weinig vrouwen ervan dromen hun man in string te zien. Waarom ? Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal verschillend, dat is genetisch bepaald. Je moet niet altijd alles trachten te begrijpen. In de meeste gevallen (bijna 90 procent) is het trouwens de vrouw die het ondergoed van haar partner koopt. Interessant om weten : zelfs als zij voor La Perla opteert het neusje van de zalm bij ons zal zij niet aarzelen om voor meneer een goedkoop merk te kopen.”

Zoals u ziet, de gelijkheid tussen man en vrouw is nog niet voor morgen… althans niet op het gebied van ondergoed.

Soberheid bij Eminence. Bij mannen gaat de voorkeur naar viriel boven sexy.