Van het zand in het water

David Duval komt traag op gang. Zoals we van hem gewend zijn.

De Amerikaan David Duval, vorig jaar nog winnaar van de British Open, heeft het andermaal moeilijk in deze seizoensaanhef. Vorige week sloeg hij in Bay Hill een fantastische sand wedge op 78 yards van de vlag. De bal knalde tegen de stok, botste terug op de green en sukkelde van daar in de waterplas naast de green. Hij putte voor negen en ontliep nog net de tien. Gewoon pech? Op die slag in ieder geval wel, maar de Amerikaan beseft ook dat hij slecht aan het spelen is. In het Amerikaanse jaaroverzicht op televisie werd van Duval trouwens alleen die ene slag getoond. Terwijl zijn belangrijkste rivalen al allemaal een toernooi hebben gewonnen: Tiger Woods in Bay Hill, Phil Mickelson in de Bob Hope, Sergio García in de Mercedes en Ernie Els… zowat overal in de wereld. Duval dus nog niet. “Dit jaar sta ik als een wrak op de green, ik speel minder dan ik zou willen, en de keren dat ik wel kon spelen, kreeg ik geen ritme in mijn swing.”

Ook 2001 begon slecht voor Duval. Hij had een proces van Titleist aan zijn been omdat hij zijn contract brak om over te stappen naar Nike. Daarna liep hij een polsblessure op, omdat hij te zwaar trainde. Pas vanaf de Masters, gespeeld in april, kwam hij opnieuw op dreef.

In januari dit jaar gaf zijn vriendin hem na acht jaar de bons. En in de eerste zes toernooien van het jaar raakte hij nooit in de toptien. In februari raakte hij besmet met een virus en verloor hij zes kilo. Maar Duval bleef glimlachen.

“De lente is altijd mijn geliefkoosde periode van het jaar geweest,” zegt Duval. “Drie jaar geleden won ik het Players Championship en werd ik de nummer één in de wereld. Als eerste sinds Tiger. En de voorbije vier jaar draaide ik de laatste zondag van Augusta nog altijd goed mee. Echt waar: met de lente keert mijn swing altijd terug. Ik maak me dus geen zorgen.”

David Duval is intussen opnieuw intensief gaan oefenen met zijn vader Bob, de enige coach die hij ooit heeft gehad. Ze sleutelden aan zijn houding (nu staat hij rechter) en de take-away van zijn club. Duval droomt er nu van dat hij de baltoets van 1999 zou terugvinden, toen hij de eerste speler in de geschiedenis van het Amerikaanse circuit was die op zondag een 59 speelde. “Dat gevoel van toen heb ik sindsdien nooit meer gehad, omdat mijn swing leed onder een rugprobleem. In plaats van de kracht in mijn lendenen te laten spelen, gebruikte ik al te zeer mijn schouders. Maar ik blijf het positief bekijken. Vorig jaar won ik trouwens de British Open met een 65 en 67 op zaterdag en zondag. Ik weet zeker dat ik het nog in mij heb.”

John Baete [{ssquf}]