Van de drank af

John Daly leeft nog. Hij is zelfs bezig aan een comeback.

In de club houses en proftoernooien moet je niet lang zoeken om hem te vinden. Geen profspeler die méér sigaretten rookt en diet cokes achterover slaat dan John Daly. In een fauteuil gaat hij nooit zitten, hij laat er zich in neerploffen. Met een buikje dat onmiskenbaar over zijn broeksriem hangt. In een tijdperk waar golfspelers niet meer uit de gymzaal weg zijn te slaan, laat Daly het verleden voortleven. Hij slurpt vooral dieetdrankjes, maar kan ook niet weerstaan aan een dikke hamburger met veel sausjes. En natuurlijk rookt hij te veel. “Of ik niet overweeg om te stoppen met roken? Uitgesloten. Misschien komt er een dag dat ik alleen nog water drink en fruit eet, maar de sigaret zal ik nooit afzweren.”

Daly is de koning van de overswing en het overstatement. Hij is van het ‘uitbundige’ type, en dat slaat aan bij het publiek. “De drank heeft me drie miljoen dollar gekost, het golfspel kostte me nog eens drie miljoen dollar en de rest van mijn geld raakte ik kwijt tijdens drie huwelijken.”

Zijn vrienden zeggen dat John Daly nooit veel geluk heeft gehad in het leven en zich daarom liet verleiden door de fles. Toch heeft Daly zelf een andere uitleg voor zijn wangedrag en alcoholprobleem: “Toen ik bier dronk, was ik altijd ontspannen. Maar ik ging compleet door het lint zodra ik een druppel whisky dronk. Dat is nu gelukkig verleden tijd. Het overgewicht dat me belette om op niveau te spelen, ben ik kwijt. Ik keer van ver terug, ik train opnieuw en beleef plezier aan het golfen. Iedere ochtend ben ik al om 6 uur uit de veren om te gaan trainen, echt waar. En zeggen dat ik niet eens zo lang geleden om dat uur pas thuiskwam van een serieuze zuippartij.”

Tijdens de toernooien is iedereen poeslief voor Daly. Wellicht omdat hij de reputatie heeft opvliegend uit de hoek te kunnen komen. Wie Daly bezig ziet, vraagt zich onwillekeurig af wanneer hij in grote woede zal ontsteken. Daly is het soort kerel dat elk moment op de vuist kan gaan of zijn hotelkamer kan verbouwen. Maar misschien is hij wel veranderd.

De jongste tijd loopt hij er immers bij als een knuffelbeer die geen vlieg kwaad zou doen. “Het is nu zowat een jaar geleden dat ik nog een druppel alcohol over de lippen kreeg en ik moet zeggen dat ik het spul helemaal niet mis. Ik denk in ieder geval veel minder aan dat hijsen dan vroeger. Wat ik wel mis, is het gevoel nog eens een toernooi te winnen. Zelf vind ik dat ik een fantastische comeback heb gemaakt, maar een grote overwinning zou welkom zijn. Ik ken in ieder geval niemand die uit zo’n diep dal is kunnen kruipen. Eigenlijk ben ik altijd een underdog geweest. Niemand geloofde in mij, omdat mijn swing wat raar oogde. Maar toch won ik belangrijke toernooien, zoals de USPGA in 1991 of de British in 1995.”

John Baete [{ssquf}]