Usher & Sax

Eric Sleichim, componist en bezieler van het Bb!ndman kwartet, kleurt de stille film ‘La chute de la maison Usher’ (1928) bij met onconventionele saxofoonklanken.

“De saxofoon in de klassieke traditie integreren is moeilijk,” zegt Eric Sleichim, saxofonist-componist en oprichter van het saxofoonkwartet bl!ndman. Een vaststelling die hij enigszins betreurt, maar die hem terzelfder tijd inspireert om het instrument ‘totaal’ te benutten. Het kwartet bespeelt de saxofoon op een niet-clichématige wijze, en weet vervoerende melodieën te creëren voorbij de grenzen van het ‘traditionele’ saxgeluid. Kenmerkend voor het onconventionele klankenspectrum dat ze uit hun instrumenten halen, zijn o.a. de percussieklanken, speeksel- en zuigklanken afgewisseld met nooit eerder gehoorde volle tonen.

De nieuwste creatie van bl!ndman is een soloproject. Het begon met een bezoek aan de oude UFA, de ‘filmfabriek’ in Berlijn waar Sleichim de stille film ‘La chute de la maison Usher’ (1928) van Jean Epstein te zien kreeg.

‘La chute de la maison Usher’ is een vrije bewerking van ‘The fall of the house Usher’ van Edgar Allan Poe. Volgens Sleichim wist Jean Epstein de surrealistische wereld van Poe meesterlijk te verfilmen. De componist begreep al snel dat deze film, indien het van hem afhing, niet langer geluidloos vertoond zou worden. Het resultaat is dat op 13 oktober in Gent de film in kwestie te zien én te beluisteren valt.

Niet dat Sleichim de muziek de boventoon laat voeren. Een film muzikaal begeleiden is de film haast letterlijk ‘kleur’ geven, vindt hij: de beelden en de muziek zijn daarin gelijkwaardige kunstvormen, die een dialoog aangaan.

De protagonist in de film bevindt zich na de dood van zijn vrouw in een existentiële crisis. De man begint te hallucineren en is ervan overtuigd dat zijn eega levend begraven werd. De wijze waarop Epstein de (geestelijke) mentale lijdensweg van het hoofdpersonage in beeld heeft gebracht, zette Sleichim ertoe aan om de gebruikelijke kwartetformule te vervangen door een solo-optreden. Hij schreef een ‘driedimensionale’ begeleiding voor solosaxofoon, waarbij elektronica-assistentie de klankvervormingen voor z’n rekening zal nemen. Hoe dieper de hoofdrolspeler in zijn waanzin wegzinkt, hoe moeilijker het wordt om de oorspronkelijke saxklank te herkennen. De muziek zal quadrifonisch door de zaal klinken, om zo het publiek in de wereld van Poe onder te dompelen. Sleichim streeft ernaar om al de elementen die in de opvoering aan bod komen te harmoniseren.

Première in het kader van het Gentse Filmfestival, op 13 oktober in Vooruit, Tel. (09) 267.28.28; nadien op 18 oktober in het Stuc, Leuven, Tel. (016) 23.67.73; op 19 januari in deSingel, Antwerpen, Tel. (03) 248.38.00; en op 9 februari in cc De Velinx, Tongeren, Tel. (012) 39.38.00.

MICHELE VANDEKERCKHOVE