Michael Wolff schreef de internationale bestseller Vuur en woede. In het Witte Huis van Trump. Velen zien het boek als het eerste dat toont hoe het er onder de meest controversiële president uit de Amerikaanse geschiedenis aan toegaat. Vuur en woede omvatte de eerste fase van de regering-Trump. Staat van beleg is Wolffs explosieve vervolg daarop, over een presidentschap dat van elke denkbare kant onder vuur wordt genomen. Het boek begint bij het begin van Trumps tweede jaar als president en eindigt met het rapport van de aanklager Robert Mueller. Staat van beleg onthult een regering die constant wordt belegerd door onderzoekers en een president die steeds grilliger en nonchalanter handelt, maar ook steeds kwetsbaarder wordt.
De teneur van Staat van Beleg is dezelfde als het vorige boek over Trump. Het Witte Huis lijkt een Spaanse herberg waar mensen vertrekken, anderen aan de slag gaan en de president luistert naar de laatste persoon met wie hij heeft gesproken. Dat vermoeden wordt bevestigd door de ‘net niet’-aanval op Iran in juni. Alles leek klaar voor een militaire interventie tot Trump de operatie afblies. Het lijkt erop dat in het Witte Huis een tweestrijd woedt tussen neoconservatieve haviken (John Bolton, Mike Pompeo,…) en de isolationistische entourage van de president.
De werken van Wolff zijn bestsellers, maar toch rijst de vraag of ze op hetzelfde niveau staan als de boeken over andere presidenten, onder meer van Bob Woodward. Geruchten en citaten worden gepubliceerd zonder bronvermelding. Witte Huis-kenners vermoeden dat Wolff één belangrijke bron heeft: Steve Bannon, de voormalige topstrateeg van Trump. Hij is in het boek wellicht de vaak voorkomende “ex-adviseur” en “ex-raadgever.” Dat zorgt voor smeuïge verhalen, zoals de stelling dat de president en first lady Melania van elkaar vervreemd zijn. Ook zou hij een relatie hebben gehad met de voormalige VN-ambasseur Nikki Haley. Wolff evolueert met zijn boek richting de grens tussen politieke biografie en roddels. Hoe meer men leest, hoe vager de referenties (“een medewerker”, “een vertrouweling”) worden. De lezer komt ook niets te weten over de drijfveren van Trump in een belangrijk dossier als de handelsrelaties met China. Waarschijnlijk omdat dat thema Bannon maar matig interesseert.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier