Trek de wijnkaart

De belangstelling voor wijn als belegging neemt jaar na jaar toe. De prijzen van, vooral Franse, en Californische wijnen exploderen. Een toelichting van de heer Leo Stryckers, onafhankelijk wijnadviseur en expert bij veilinghuis Bernaerts (Antwerpen).

Traditioneel waren de exportmarkten voor Franse kwaliteitswijnen Engeland, België, de Verenigde Staten en Zwitserland, maar nu komt de vraag naar deze topproducten vanuit de hele wereld. De vraag naar kwaliteitswijn overtreft het aanbod, en dat drijft de prijzen uiteraard op. Via de media en de gespecialiseerde pers wordt de consument echter steeds beter geïnformeerd. Zo was 1997 in bordeaux een minder goed jaar, en vroeger zou dat een prijsdaling hebben veroorzaakt. Geldhongerige wijnproducenten die de prijzen nog met 20 % optrokken, kregen van de beleggers lik op stuk en bleven met een groot deel van hun stock zitten.

Goeroes en mindere goden.

Ook de wijnwereld heeft zijn goeroes. De beroemdste is ongetwijfeld de Amerikaan Robert Parker, die al twintig jaar het tweemaandelijkse blad The Wine Advocate uitgeeft. Zijn invloed op de wijnmarkt wordt door niemand geëvenaard. De Amerikaanse goeroe heeft een goede smaak en zijn oordeel is altijd de moeite, maar, zoals hij zelf aangeeft, is het slechts een opinie als een andere.

Het gezaghebbende Britse wijntijdschrift Decanter stelde een prijsindex samen, met augustus 1978 als basis (100). In november 1997 bereikte die index een top op 1161,5 punten. Later daalden de prijzen aanzienlijk, onder andere door de crisis in Azië. In juni 1999 stond deze index echter weer op 1030,96 punten.

Robin Duthy, auteur van The Successful Investor, bekeek de prijzen van bordeauxwijnen over een periode van 22 jaar. Een belegging van 10.000 dollar (USD) in een geselecteerde kasteelwijn in 1975 leverde in 1997 225.000 USD op. Goed voor een stijging met 15 % op jaarbasis. Daarmee scoort wijn volgens Duthy beter dan aandelen, obligaties of vastgoed. Met die beleggingen heeft wijn echter gemeen dat prestaties uit het verleden geen garantie voor de toekomst bieden. Beginnende wijndrinkers raadt de heer Stryckers daarom aan om redelijk goedkoop te beginnen en de lat geleidelijk hoger te leggen.

Goed en minder goed.

De wijnen die tegenwoordig geproduceerd worden, zijn echter beter dan ooit. Het begin van de jaren zeventig was nog vrij zwak, maar daarna deden wetenschappelijke methodes hun intrede. In de jaren tachtig werd in het vinificatieproces heel wat vooruitgang geboekt, maar begon men ook te beseffen dat de kwaliteit van de druiven voor een uitstekende productie primordiaal was.

De jaren negentig stonden daarom in het teken van de wijngaard: er werd teruggegrepen naar ecologisch verantwoorde methoden. In sommige streken buiten Bordeaux en Bourgogne begonnen de wijnboeren meer edele druivensoorten te cultiveren, maar ook vele lokale druivensoorten klommen door een verbouwing met lagere rendementen en een betere vinificatie op tot een niveau dat men vroeger niet voor mogelijk hield. De beste druivensoorten zijn nu Cabernet Sauvignon, Merlot, Syrah, Pinot Noir, Grenache en Mourvèdre voor rode wijnen. Voor de witte wijnen steken Chardonnay, Sauvignon en Riesling erbovenuit.

Het resultaat van al dat zwoegen is dat men niet meer kan spreken van slechte wijnjaren, maar wel van minder goede. Sommige wijnstreken, zoals de Languedoc-Roussillon, boekten de afgelopen tien jaar een enorme vooruitgang. Vroeger haalde een kenner daarvoor zijn neus op, maar nu niet meer. Zeker niet voor de topwijnen uit deze regio. Volgens de heer Stryckers zijn deze wijnen goede langetermijnbeleggingen.

Waar kopen ?

België heeft zeer goede wijninvoerders en de heer Stryckers verkiest deze vakmensen boven supermarkten. Drempelvrees is niet nodig. Topwijnen liggen trouwens zelden in de rekken van de supermarkt, maar wel bij de gespecialiseerde handelaar.

Deze invoerders bieden ook interessante primeurwijnen te koop aan. De klant betaalt ze in de lente na de oogst, maar krijgt ze pas een of anderhalf jaar later geleverd. Een voordeel is dat u de laagste prijs betaalt. Bij sommige invoerders kunt u deze primeurwijnen ook proeven.

Ook een aankoop op het domein zelf kan interessant zijn. Niet voor de grote Bordelese châteaux, maar wel voor de kleinere cru’s, en voor de Elzas, Loire, Bourgogne, Rhône en Zuid-Frankrijk. Tracht buiten de vakantieperiode te gaan, tijdens de winter of in de tussenseizoenen.

Ook tijdens wijnveilingen zijn vaak zaken te doen, op alle prijsniveaus. Zo’n veiling bezoekt u echter best niet onvoorbereid. Het is belangrijk om eerst de catalogus eens in te kijken en een blik te gaan werpen op de wijnen waarvoor u interesse heeft. Waarop moet u dan letten ? Van belang zijn het uitzicht van de fles, de capsule, het niveau en de stop. Als het niveau laag staat, bent u best op uw hoede.

Kijk ook naar de herkomst van de fles. In de regel zijn wijnen die op het kasteel zelf gebotteld zijn beter dan flessen die door handelaars zijn gebotteld. De wijnen die eertijds door J. Vandermeulen uit Oostende werden gebotteld, zijn echter zeer gegeerd. Zijn botteling van Château Pétrus haalt bijna even hoge prijzen als de flessen die op het kasteel zelf werden gebotteld. Zo ziet u maar…

Gespecialiseerde veilinghuizen.

De prijzen die topwijnen in Belgische veilinghuizen halen, doen nauwelijks onder voor die bij Christie’s of Sotheby’s. Wie in Londen wil gaan kopen, moet echter beseffen dat de kosten voor transport en verzekering hoog kunnen oplopen.

In ons land zijn de interessantste veilingzalen voor wijn Bernaerts (Antwerpen) en Sylvie’s (Sint-Niklaas). Bernaerts houdt tweemaal per jaar een gespecialiseerde wijnveiling, in juni en in december. Op 15 december 1999 is de volgende wijnveiling gepland. Sylvie’s organiseert maandelijks een wijnveiling. In Brussel houdt Servarts regelmatig veilingen en in Luik gebeurt dat ook bij Mosan. Uiteraard komt ook in andere veilingzalen af en toe een partij wijn onder de hamer.

Zo verkocht Phillips op 19 juni 1999 in New York een kist Château Pétrus uit 1995 voor 10.350 USD. Voor drie magnums Château Pétrus uit 1989 had een liefhebber 5290 USD veil. Negen flessen Château Lafite-Rothschild uit 1959 vonden een nieuwe eigenaar voor 6325 USD. Een kist met twaalf flessen Château Margaux uit 1990 bereikte het niet onaardige bedrag van 5175 USD. Een bijna identiek resultaat van 5178 USD was voor het jaar 1982 weggelegd. Bij de heel oude wijnen werd een fles Madeira uit 1802 door Phillips voor 360 pond (GBP) afgehamerd, en dat tijdens een veiling op 28 juni 1999, terwijl een fles Château Lafite uit 1898 een prijskaartje van 700 GBP meekreeg.

Bij Bernaerts werd vorig seizoen de hoogste prijs neergeteld voor een fles Château Pétrus uit 1943: 42.000 frank (BEF). Een kist van twaalf flessen Château d’Yquem uit 1967, een “millésime exceptionnel”, veranderde voor 190.000 BEF van eigenaar.

Etienne Langerwerf