Toy Story

Een geslaagde samensmelting van het creatieve talent uit de Walt Disney-studio’s en de in computergrafiek gespecialiseerde Pixar Animation Studios : de verbluffende Toy Story.

Toy Story zal ongetwijfeld de filmgeschiedenis ingaan als de eerste animatielangspeelfilm die volledig met de computer is gemaakt. De vier jaren van intensieve arbeid om de film te maken enkele jaren voorbereiding van script en software nog niet meegerekend hebben wel degelijk hun vruchten afgeworpen. Technologisch is Toy Story revolutionair en briljant. Puur cinematografisch en verhaalkundig is er echter niets veranderd sinds Griffith. Op papier biedt Toy Story weinig schokkends. Het verhaal over de rivaliteit tussen twee poppen bewandelt de conventionele verhaaltechnieken en dramatische trucs om de toeschouwer in de ban te houden. Het script is heel rechtlijnig en extreem simpel gehouden. Het speelgoed van Andy komt, eenmaal hij zijn kamer verlaten heeft, tot leven. Onder leiding van de cowboy Woody, Andy’s lievelingspop, bespioneert het speelgoed de geschenken die Andy voor zijn verjaardag in ontvangst neemt. Groot is Woody’s verrassing als Andy met de Buzz Lightyear-astronaut de kamer binnenloopt en hem op bed zet. Woody wordt jaloers op Buzz’ populariteit en hij probeert Buzz te liquideren. Uiteindelijk komen beide poppen bij Andy’s buur, de speelgoedbeul Sid, terecht. Vanaf dan maakt de speelse populariteitsstrijd plaats voor een ware nachtmerrie en leren Buzz en Woody elkaars kwaliteiten waarderen. Het in stukken gesneden speelgoed uit Sids speelkamer heeft meer weg van een leger afschrikwekkende mutanten uit een zombiefilm, dan van een Walt Disney-fantasie. In sfeerschepping staat deze sequens niet ver van Tim Burtons “The Nightmare Before Christmas”.

Speelgoed en poppen zijn sinds de eerste stopmotionfilm uit 1898 steeds een geliefkoosd onderwerp geweest in de animatiefilm. Maar nog nooit werden de poppen en hun omgeving zo adembenemend fotorealistisch in beeld gezet. Computeranimatie munt uit in het heel scherp en fijnkorrelig uittekenen van texturen, zodat de toeschouwer bijna geneigd is om de voorwerpen op het scherm vast te nemen. Gewone animatie kan nooit eenzelfde topkwaliteit bieden in kleurdichtheid, lichteffecten en buitengewoon vloeiend camerawerk. Het eenvoudige verhaaltje en de karakterisering zijn “getekend” door de technologie, die hier hoofdpersonage is. Dat Disney geen revolutie in verhaaltechniek nastreeft, is voorspelbaar. Toy Story is in de eerste plaats een demonstratie van de technologische bravoure en haar mogelijkheden : wat op zich een verbluffend knap eindresultaat heeft opgeleverd.

Piet Goethals

Woody en Buzz Lightyear in Toy Story Technologische bravoure, knap resultaat.