Verdient Phil Mickelson (50) een plaats bij de belangrijkste tien spelers in de geschiedenis? De Amerikaanse media, die verlekkerd zijn op zulke klassementen, stelden die vraag na zijn overwinning in het PGA Championship. Andere namen in die virtuele top tien staan al vast. Zo zijn de eerste en de tweede plaats voor respectievelijk Jack Nicklaus en Tiger Woods. Zij schreven enkele van de grootste bladzijden in de geschiedenis van de golfsport. Nicklaus won achttien grandslamtoernooien en werd negentien keer tweede. Woods won vijftien majors en 82 toernooien in de PGA Tour.
Zowel voor zijn record van zeven grandslamtoernooien als voor zijn charisma verdient Arnold Palmer de derde plaats. In de jaren zestig bracht hij de populariteit van de sport in de Verenigde Staten naar een nieuw niveau. Nog een topper is Bobby Jones, wellicht de meest getalenteerde golfer ooit. In de jaren twintig won hij bijna elk toernooi waaraan hij deelnam. Hij is ook nog altijd de enige die een grand slam neerzette: hij won alle majors in 1930. Jones was 28 toen hij zijn carrière stopzette, om de Augusta National te starten.
Ben Hogan, wiens swing nog altijd een voorbeeld is, schitterde op de greens in de jaren veertig en vijftig. Hij won negen majors. Sam Snead, samen met Woods recordhouder van het aantal zeges in het Amerikaanse circuit, was een voorbeeld van regelmaat en speelde ook lang: zijn eerste profzege haalde hij in 1936, zijn laatste in 1965. Ook Gary Player hoort in de top tien, met zijn negen majors. De Zuid-Afrikaan was de eerste niet-Amerikaan die de Masters won.
Voor de laatste drie plaatsjes zijn er veel kandidaten. Severiano Ballesteros tilde de wereldwijde media-aandacht voor golf naar nooit geziene hoogten. En dan zijn er nog Tom Watson (de historische rivaal van Nicklaus, vijf keer winnaar van de British Open), Walter Hagen (elf majors), Gene Sarazen en Byron Nelson. Ondanks zijn flamboyante spel, aangeboren talent en regelmaat blijkt het voor Mickelson dus niet makkelijk om een plaatsje in de historische top tien te vinden. Tenzij hij volgende week de US Open wint, het enige grandslamtoernooi dat op zijn palmares ontbreekt. Hij werd zes keer tweede, maar deze keer heeft hij een extra troef om de ban te breken: het wordt een thuismatch, op het parcours van Torrey Pines, in zijn geboortestad San Diego.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier