Tijd om me te outen

MARC BUELENS
Marc Buelens
Marc Buelens Professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

Voor de buitenwereld ben ik een babyboomer. Ik ben geboren tussen 1946 en 1964. Ik heb generatie X zien opgroeien en ik heb les gegeven over de millennials, dat is de generatie die geboren is met een laptop of smartphone tussen de benen. Maar ik voel me geen babyboomer, net zoals u zich waarschijnlijk geen ‘verloren generatie’ voelt, of een eeuwige millennial of generatie Y of Z. Ik voel me een perennial. En ik wens dat niet langer te verbergen. Ik out me. Ik kom uit de generatiekast.

Zestig wordt het nieuwe dertig, en millennials worden vroegrijp. Elke leeftijd moet op zijn manier omgaan met computers en smartphones. Jongere generaties lijken veel beter harmonieus samen te leven met oudere. Oudjes kleden zich niet langer als oudjes, en de jongeren kiezen hun kledij zonder de dictatuur van de goeroes. Als u veel meer lijkt op ‘zovele anderen’ dan op één bepaalde generatie, dan bent u misschien een perennial. Welkom in deze club opgericht door de ondernemer Gina Pell. Onze club telt elke dag tienduizenden nieuwe leden. Op gedrag staat geen leeftijd. Eminente vertegenwoordigers in de Verenigde Staten zijn Michelle Obama, Madonna en Bernie Sanders. Bij ons mag je bijvoorbeeld de eeuwig jonge Bart Peeters en Goedele Liekens bij de perennials rekenen, maar Herman Brusselmans niet.

Voor een perennial staat geen leeftijd op type werk, type ontspanning of type communicatie. Ben je 60 en ga je graag naar een rockconcert? Ben je 25 en hecht je veel belang aan plicht? Wil je creatief zijn en een app ontwikkelen op je zeventigste, en wil je sparen voor je eigen woning op je twintigste? Wil je uitgerafelde jeans dragen op je 55ste of hemd en das op je dertigste? Allemaal oké.

Wanneer ben je een echte perennial? Vooreerst leef je in het hier en nu. Het verleden – ook jouw verleden – is leuk voor de geschiedenisboeken of af en toe voor een verhaaltje aan de open haard, maar nu = nu. Niet een vage, onbekende toekomst is belangrijk, en we offeren ons nu niet op voor een volgende generatie. Maar wij gaan graag op reis, verkennen nieuwe ontspanningsmogelijkheden en volgen al wat gebeurt in de wereld. Soms is die wereld superleuk, soms afschuwelijk, maar dat is nu eenmaal onze wereld. Dus: ‘vroeger was het beter’ of ‘morgen kan het beter worden’ is niets voor een perennial. We leven nu.

We hebben vrienden, kameraden, collega’s van alle leeftijden (en geslachten en geaardheden). Oudere mensen zijn best leuk, jongere mensen ook, en onze leeftijdsgenoten toevallig ook wel. Maar leeftijd is niet zo belangrijk. Net als geslacht. Desnoods veranderen we dat. Leeftijd en geslacht zijn tenslotte niet meer dan wat op onze pas staat.

Perennials hebben drie grote kenmerken. Openheid, pro-technologie en autonomie. Het belangrijkste kenmerk is openheid. Perennials zijn ervaringsgericht, nieuwsgierig, niet dogmatisch, experimenteren met mate (we zijn geen avonturiers). Wat spreekt een perennial dus zeker aan? Wereldreizen, nieuwe samenlevingsvormen ten gevolge van chauffeurloze auto’s, niet-lokale keuken, microbrouwerijen. Door hun openheid zijn ze anti-institutioneel. Kerk, politieke partijen, big business zijn niet hun vrienden. Het hier en nu is belangrijker dan het verre verleden, zoals de oorlog in Vietnam of de slag om Stalingrad. De centrale vraag is: wat gebeurt er nu? Als je alleen de voetbaluitslagen of de kunsttentoonstellingen volgt, ben je geen perennial. Je volgt de boeiende dingen uit de samenleving, de economie, maar vooral de technologie.

Als perennial hou je van technologie. Je kijkt reikhalzend uit naar wat artificiële intelligentie en het internet der dingen zullen brengen. Je wilt daarom niet zozeer de nieuwste gadgets bezitten, maar je kijkt vol positieve belangstelling naar robots als gezelschap voor kinderen en oudjes, je leest steeds minder op papier. Je leert graag bij als er iets nieuws op de markt komt, maar je ziet jezelf niet bepaald als trendsetter.

Perennials doen hun ding. Ze kijken steeds minder tv, en meer naar Netflix. Ze leggen playlists aan op Spotify. Ze delen enorm veel kennis, ze coachen en worden gecoacht. Als ze een boek of een film kiezen, hebben ze niet de vaste rubriek in de krant gelezen, maar een ad-hochulpgroep gemobiliseerd. Hun autonomie is heilig en ze dromen ervan ondernemer te worden. Want echt ondernemen, dát is pas een ervaring. En succesvol ondernemen de absolute max.

De auteur is professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

MARC BUELENS

Als u veel meer lijkt op ‘zovele anderen’ dan op één bepaalde generatie, dan bent u misschien een perennial.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content