Sterrenkeuken in de bedrijfskantine

De economie is aan de beterhand. Belgocatering merkt het aan de bestellingen voor catering tijdens events, een goede conjunctuurbarometer.

Belgocatering, een specialist in de betere catering voor bedrijven en grotere evenementen, ademt die typische kmo-spirit. De twee gedelegeerd bestuurders, Yves Matthys en Bart Dewulf, delen bijvoorbeeld een kantoor. “Je ziet dat we een kmo zijn”, grijnst Yves Matthys. “We verspillen hier geen vierkante meter.”

Die kmo-spirit blijkt ook uit het geringe aantal werknemers op kantoor: 14 van de 226. Het gros van het personeel is actief in het veld. Het gaat dan in hoofdzaak om de 29 bedrijfsrestaurants en elf aanverwante viprestaurants in bedrijven als Deloitte, E&Y, KPMG, en PWC, Het Laatste Nieuws, VTM, Base, KPN en Telenet.

Sterrenchefs

De werknemers zijn belangrijk voor Belgocatering. Ze maken wellicht het belangrijkste verschil in de erg competitieve sector van de bedrijfscatering. Maar een vergelijking met de grote spelers zoals Compass of Sodexho bezorgt de twee entrepreneurs kippenvel. “Wij zijn een horizontale organisatie”, benadrukt Bart Dewulf. “Onze deur staat altijd open. Bij een grote cateraar moet je zes maanden wachten vooraleer je een afspraak kunt regelen met de directeur. En dan nog moet je geluk hebben dat je bij meneer de grote patron mag komen.”

Belgocatering benadrukt bovendien dat het met verse producten werkt. Kant-en-klare, vacuüm- of voorverpakte (onderdelen) van maaltijden vind je er nauwelijks. Het bedrijf wringt zich in de bedrijvencateringmarkt via de wat betere maaltijden. “Wij werken zoals in een privérestaurant. Zesentwintig van onze werknemers zijn chef-kok geweest in restaurants met minstens twee sterren”, telt Bart Dewulf. “We hebben personeel dat uit Belgische toprestaurants komt. We vinden vrij gemakkelijk medewerkers omdat ze zich mogen uitleven in de keuken, en dat binnen regelmatiger uren dan in een restaurant.”

Maar Belgocatering gaat verder. Er is tevens een intensieve samenwerking met sterrenkoks zoals Peter Goossens (Hof van Cleve), Sergio Herman (Oud Sluis) en Roger van Damme (Het Gebaar). Zij reiken ideeën aan voor maaltijden. Het personeel krijgt stages en opleidingen in de sterrenrestaurants. En de onderneming heeft een specifieke formule voor meer exclusieve events, ‘Mnu’. De maaltijden op die events worden gemaakt door de sterrenchefs. Peter Goossens bijvoorbeeld was de chef-kok bij het evenement toen de verzekeraar AG zijn naam veranderde in Allianz. Vandaag wordt een bestelling afgehandeld voor een klant in Hongkong. Per maand staat Belgocatering in voor twee van dergelijke events, die een grote voorbereiding en organisatie vereisen.

Minder events

Ondanks zijn positionering in het hogere marktsegment behaalt Belgocatering maar geringe winstmarges uit de dagelijkse levering van 12.000 maaltijden. Het boekjaar 2012 — de balans toonde duidelijk beterschap — werd beter omdat de onderneming een deel van de evenementenbusiness voor bekeken hield. Het bedrijf haalt nu 80 procent van zijn omzet uit bedrijfscatering en 14 procent uit de evenementen. In 2008 was die laatste activiteit nog goed voor 30 procent van de omzet.

“Events zijn bijzonder conjunctuurgevoelig. In tijden van recessie wordt er extra hard op prijs gespeeld”, zegt Yves Matthys. “We merken wel dat de conjunctuur nu toch verbetert. Het hoogseizoen voor de events loopt van midden augustus tot midden december. Het aantal reservaties voor het komende najaar ligt beduidend hoger dan in dezelfde periode vorig jaar. Ook bedrijven plaatsen meer bestellingen.” Momenteel werkt Belgocatering voor Festivaria, het drie weken durende openluchtfestival aan het Donkmeer in Berlare.

Belgocatering bouwde vooral de sportevents af. “We gingen van zeven naar drie sportclubs”, telt Bart Dewulf. Belgocatering verwent de supporters in de viplounges van de twee Brugse eersteklassers en bij de basketbalploeg van Aalst. Maar onder meer de contracten met de basketbalploeg van Oostende en de voetbaleersteklasser Sporting Lokeren verdwenen.

“We bestaan amper veertien jaar. Aanvankelijk wilden en konden we geen klanten weigeren”, rekent Bart Dewulf. “We moesten vooral omzet genereren voor de betaling van onze vaste kosten. Maar nu willen we niet meer zo noodzakelijk groeien, maar vooral rendabeler worden.”

Krappe winsten

Maar een grote winstmaker zal de activiteit nooit worden. De personeelskosten staan voor 48 procent van de omzet. “Onze concurrenten hebben die kostprijs van onze chef-koks niet. Onze manier van werken is nu eenmaal duurder. Zelf groenten snijden, het vlees bakken, jus maken, de pudding bereiden. Echt koken en bakken. Die werkuren kosten geld.” Net als uiteraard het eten en de drank, goed voor 38 procent van de productiekosten.

Toch blijft het duo entrepreneurs gaan voor het betere eten. “We leven in een culinair land. Eten en drinken is een van onze troeven”, vindt Matthys. In april vorig jaar kochten de twee zelfs het visrestaurant Kelderman in Aalst, een vrij exclusieve zaak die vaak door zakenlui wordt gefrequenteerd. Kelderman levert voorlopig 4 procent van de omzet. Het heeft een eigen vast team van tien mensen. Maar de werknemers van Belgocatering kunnen er tijdelijk aan de slag, als ze nog eens de sfeer willen proeven van hun vorige activiteiten in de privérestaurants.

WOLFGANG RIEPL, FOTOGRAFIE JELLE VERMEERSCH

“Events zijn bijzonder conjunctuur-gevoelig. In tijden van recessie wordt er extra hard op prijs gespeeld”