Stealing Beauty

Met zijn verhaaltje over seksuele initiatie en de zoektocht naar de vaderfiguur voldoet Bernardo Bertolucci niet aan de verwachtingen.

Met Stealing Beauty keert regisseur en scenarist Bernardo Bertolucci terug naar zijn geboorteland Italië. De maker van onder meer Il Conformista, Last Tango in Paris en Novecento verwierf in 1987 internationale faam met de met Oscars overladen The Last Emperor. Zijn bewerking van Paul Bowles‘ roman The Sheltering Sky en het wanstaltige Little Budha konden evenwel op minder belangstelling rekenen.

Bertolucci is in de eerste plaats een estheet. In zijn meesterwerken koppelt hij zijn verbluffende beeldregie aan een intelligent scenario. Het script voor Stealing Beauty dat hij samen met Susan Minot schreef balanceert echter op de rand van het ridicule. De opkomende ster Liv Tyler speelt de negentienjarige Lucy Harmon. Na de zelfmoord van haar moeder reist Lucy naar Toscane om er de vakantie door te brengen met vrienden van haar familie. Ze wordt bewogen door twee drijfveren. De eerste is een tekst die ze gevonden heeft in het dagboek van haar moeder, een gerespecteerde dichteres. Uit die tekst blijkt dat haar echte vader niet de man is door wie ze werd grootgebracht. Aan de andere kant wil Lucy de buur van haar gastheer, Niccolo, terugzien. Nog steeds maagd, voelt ze zich bereid om zich aan haar jeugdliefde van weleer te geven.

De zoektocht naar de vaderfiguur blijkt uiteindelijk slechts een detail te zijn in het scenario, want de zesenvijftigjarige Bertolucci heeft meer aandacht voor de sensuele schoonheid van zijn actrice dan voor haar psychologische motivaties. Stealing Beauty is een seksuele initiatie, gezien door de ogen van een adolescent. Het moet Bertolucci worden aangegeven dat hij zich wonderwel in de leefwereld van een negentienjarige weet in te leven. Lucy’s omgeving, gevormd door een groep estheten en intellectuelen, wordt door haar frisheid en spontaniteit aangestoken. Ze bekijken Lucy als een dier in een zoo, benieuwd hoe, waar, wanneer en met wie ze haar maagdelijkheid zal verliezen. Deze intense actie bewaart Bertolucci evenwel tot het einde. Met zijn speelduur van 188 minuten een extreem mager gegeven. Als de jongen met wie ze uiteindelijk vrijt de film afsluit met de woorden “Het was voor mij ook de eerste keer” kan een gefrons van ongeloof niet uitblijven. Stealing Beauty wordt gedragen door de betoverend mooie Toscaanse landschappen, een gevarieerde popsoundtrack die de gevoelens van de personages verklankt en de schitterende productiedesign van Gianni Silvestri. Maar de uiteindelijke hoofdrolspeler van de film is de uitmuntende fotografie van Darius Khondji, die al met Seven zijn talent heeft bewezen.

PIET GOETHALS

Liv Tyler in Stealing Beauty Seksuele initiatie, gezien door de ogen van een adolescent.